تبیین: انتظار گفتاری، انتظاری در حد لفظ است، در حد دعا، حتی ممکن است که دعای ندبه هم بخوانند، جشن هم بگیرند؛ اما انتظار گفتمانی آن است که برای تحقق اهداف حضرت تلاش کنند؛ مثل کاری که مردم ایران در تحقق جمهوری اسلامی ایران و اهداف آن کردند و هنوز هم بر آن پای می فشارند.
به گزارش تبیین استاد قاسم روانبخش در مصاحبه اختصاصی با پایگاه خبری تحلیلی تبیین اعلام کرد: تفاوت انتظار گفتاري و انتظار گفتماني در اين است كه همان‌طور كه از عنوانش پيداست، انتظار گفتاري فقط انتظار در لفظ است، در كلام است، يعني افراد ادعا مي‌كنند كه ما منتظريم و حتي ممكن است براي انتظار امام زمان دعای ندبه هم بخوانند، اين بقيه الله! را هم بگويند و جشن هم بگيرند، اما اينها همه‌اش ممكن است انتظاری در حد گفتار باشد، ولي انتظار گفتماني يك انتظاري است كه افراد در جهت تحقق مقاصد و اهداف امام زمان(عج) در گفتمان آن حضرت تلاش مي كنند. گفتماني كه مورد علاقه امام است، مورد علاقه حضرت است، تلاش مي‌كنند كه آن گفتمان را احيا كنند، محقق كنند.
در ادامه، این عضو جبهه پایداری، انقلاب اسلامی ایران را نمونه این انتظار گفتمانی برشمرد و افزود: اینکه مردم ايران براي تحقق گفتمان امام تلاش مي‌كردند، انتظار گفتماني بود، انتظار آمدن امام را كه داشتند، يك انتظار گفتاري صرف نبود، لذا همه همت خودشان را بكار گرفتند، براي اين‌كه آن گفتمان حاصل شود، امام بيايد و حاكميت پيدا كند.
عضو هیات علمی موسسه در نفی گفتمان انحرافی انجمن حجیته و رویکرد انفعالی آنان در برابر طاغوت افزود: مردم ایران برای تحقق انتظار گفتمانی، در راستای نابودي رژيم طاغوتي و استبدادي شاهنشاهي، نهايت تلاش را كردند. آنان براي دفع دشمنان خارجي نظام اسلامي و دشمنان داخلي، همه جا حضور پيدا كردند، صدهاهزار شهيد و جانباز در اين راه تقديم كردند و 33سال با تمام وجود پاي اين گفتمان ايستادند.
دبیر سیاسی هفته نامه پرتو سخن در پاسخ به چیستی گفتمان انتظار گفت: گفتمان امام زمان(ع) همان گفتمان اسلام است، همان گفتمان قرآن است، همان گفتمان فراموش شده در دنيای امروز و به استضعاف کشیده شده است. كساني كه منتظر واقعي آقا امام زمان(عج) باشند، شب و روز در تلاشند تا اين گفتمان را احيا كنند و اهداف امام را محقق كنند. از جمله این اهداف، مقابله با همه مستكبران عالم و تلاش براي احياي ارزش‌هاي اسلامي و الهي در جامعه اسلامي ايران و همچنين بر همه جوامع بشري است.
عضو شورای مرکزی انجمن فارغ التحصیلان موسسه امام خمینی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه آیا امام زمان منجی ایران در حوزه های مختلف است یا مکاتب لیبرالی و کاپیتالیستی، گفت:
امام زمان در هم كوبنده مكاتب ضد بشري است. ليبراليسم يك مكتب ضدديني و ضد بشری است. محوريتش هم انسانگرايي است که بر اساس تفكر اومانيستي شكل گرفته است؛ اما گفتمان امام زمان(عج) بر اساس محوريت خداوند و حاكميت الهي است. امام زمان(عج) منجي ايران و جهان است، نه مکاتب لیبرالی و توسعه اقتصادی وتوسعه سیاسی. امام (ع) و حكومت امام زمان (ع)هرآنچه كه به انسان‌ها مي‌دهد، بدلي نيست، بلكه واقعي است. از جمله عنايتي كه امام به انسان‌ها می کند، تامين آزادی حقیقی است، نه آزادي هاي كاذبي كه مكاتب بشري غربي مثل ليبراليسم به انسان‌ها دادند وانسانيت انسان را از بين مي‌برند.
به گزارش تبیین، عضو هیات علمی موسسه امام خمینی در ادامه، انتظار گفتاری و غربگرایی گفتمانی را به صورت مصداقی مورد بررسی قرار داد و گفت: اين موعودگرايي گفتاري و غربگرايي گفتماني را تا حدی می توان در دولت سازندگي یافت. در انتظار گفتاري و انتظار گفتماني، نمونه‌هايي را در همين جمهوري اسلامي در دولت‌ها مي‌بينيم. برخي از دولت‌ها در همين نظام جمهوري اسلامي، حتی انتظار گفتاري را هم ترويج نمي‌كردند، چه رسد به انتظار گفتمانی! دولت كارگزاران و دولت اصلاحات، حتی در حوزه شعار و انتظار گفتاری نیز، شعارها و گفته های لیبرالی و بانک جهانی را مطرح می کردند. به نظر می رسد که گفتمانشان گفتمان غرب‌گرايي بود. و تلاششان در جهت حاكميت فرهنگ غرب. علتش هم اين بود كه اين آقایان، مشاوران، هم‌فكران و نیز تئوريسين‌هاي آنها، معتقد به ناكارآمدي دين درعرصه سياسي اجتماعي و مديريت كلان كشور بودند؛ یعنی به نحوي، عصر دين را پايان يافته تلقي مي‌كردند. به همين دليل چون اعتقادي به اين مسأله نداشتند، انتظاری هم که گهگاه در سطح گفتار بیان می کردند، شاید دلایل دیگری مانند تلاش برای جلب اعتماد مردم داشت.آنان معتقد بودند كه گفتمان غرب برترين گفتمان است و همه پيشرفت و تعالي در سايه تسلیم شدن و خضوع در برابر فرهنگ غرب حاصل مي‌شود. بنابراين، ديگر نيازي به گفتمان دینی نداشتند كه بيايد و حاكم شود.
حجت الاسلام و المسلمین روانبخش در نقدی لطیف به انتظارگرایی در دولت دهم گفت: در دولت اصول‌گرايي آقاي احمدي‌نژاد هم گرچه انتظار، در ابتدا انتظار گفتماني بود و واقعا اين‌طور نبود كه يك انتظار گفتاري باشد؛ اما متاسفانه بعد از پيدايش جریان انحرافي، در اواخر دولت نهم و پررنگ ‌شدنش در دولت دهم، اين انتظار گفتمانی، کم کم به سمت انتظار گفتاری کشیده می شود. چون ليدر جريان انحرافي در اظهاراتش همين حرف‌های بشرگرایی و کفایت عقل خودبنیاد بشر و بی نیازی از دین را مطرح می کند. گفتمانی که او دنبال می کند، درواقع همان گفتمان اومانیزم است؛ او می گوید که خود بشر ذهنش تيزشده و فهمش تيز شده در اين كه خودش درك كند كه حقيقت چيست و خودش توان درك حقيقت را پيدا كرده. بنابراين معتقدند نيازي به پي گيري گفتمان انبيای الهی (ص) نيست بلكه خود بشر، همان راهي كه بايد برود، پيدا كرده است. طبق اين حرف و اين فكر، اگر صحبتي از امام زمان مي‌شود، انتظار گفتماني نيست و يك انتظار گفتاري صرف است.
این فعال فضای سایبری در پاسخ به این سوال که آیا بی اعتنایی به انتظار گفتمانی و ترویج انتظار گفتاری، را یک نفاق استراتژیک می داند یا نه افزود:
اين دقيقا يك نوع نفاق است.حالا گاهي مي‌بينيد كه يك عده نمي‌فهمند و اين حرف‌ها را مي‌زنند، نمي‌شود اسمش را نفاق استراتژيك ناميد، ولي آنهايی كه مي‌فهمند مثل نظريه‌پردازانشان، نظريه‌پردازاني كه از طرفي دم از انتظار گفتاري مي‌زند، مثل آن ليدر جريان انحرافي، جريان كارگزاران و اصلاحات، مغزهاي متفكرشان، آنهايي كه مي‌فهمند دارند چه مي‌گويند، دقيقا يك نوع نفاق استراتژيك دارند و براي فريب مردم، از اين‌گونه انتظارهاي ظاهري و گفتاري استفاده مي‌كنند و الا اعتقادي ندارند. مخصوصا اين‌كه اگر كسي معتقد به انتظار گفتماني باشد، حتما دستور ولايت فقيه را دستور امام زمان مي‌بيند، كساني كه در اين مساله مي‌لنگند، در گفتار يا در عمل، بي ترديد اين‌ها از انتظار گفتماني برخوردار نيستند.