تبيين: عضو هيئت علمي موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) گفت: يكي از كارهاي فرهنگي در حوزه برخوردهاي فيزيكي تعريف مي شود، لذا علاوه بر اينكه مثلا دستگاه هاي مربوطه به فرهنگ سازي در خصوص رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي مي پردازند، راهنمايي و رانندگي نيز با متخلفين از قانون كه سلامت جاني خود و ديگران را به خطر مي اندازد، برخورد مي كند. پس تنها نمي توان به تبليغات و فرهنگسازي از طريق رسانه ها بسنده كرد، بلكه بايد جريمه نيز تعريف شود تا عده اي هنجارشكني نكنند.

دكتر باقرزاده در گفتگو با خبرنگار تبيين با اشاره به اجتماعي و سياسي بودن دين اسلام گفت: دين مبين اسلام در سطوح كلان اجتماعي سياست هاي كلي دارد، به عنوان نمونه سياست نظامي دفاعي دين اسلام، بازدارندگي جدي و سياست اقتصادي سوق جامعه به سمت كاهش فاصله طبقاتي و نبود قطب بندي اجتماعي است.

وي افزود: سياست كلان فرهنگي در اسلام همه جهت گيري عمده به حاكميت فضاي معنوي و خداپرستي و توحيد در جامعه است و برون داد آن متدين و موحد شدن افراد باشد.

عضو هيئت علمي موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) با اشاره به اينكه اگر احساس شود كه در جامعه روند دين گرايي، رو به كاهش است، زنگ خطري براي نظام اسلامي است، گفت: البته نبايد دچار توهم نيز بشويم، به عنوان نمونه اينكه مي گويند دين گريزي در جامعه رو به افزايش است، چنين نيست، چرا كه تفكر و تعقل ديني بعد از انقلاب اسلامي به شدت زياد شده و رو به رشد بودن آن واضح است و امروزه در همه حوزه هاي كلان اسلام مي توان رد پاي بحث هاي ديني را مشاهده كرد و مردم به ويژه جوانان مشتاق به انديشه ورزي در اين زمينه و به دنبال پاسخ هاي خود هستند، لذا فاكتورها براي دين گريزي يا دين گرايي را نبايد محدود به برخي ظواهر كرد، چرا كه حتي امروز كساني دغدغه خود را در رابطه با دين عنوان مي كنند، كه شايد ظاهر صددرصد ديني نداشته باشند.

وي با اشاره به آيه اي از قرآن كريم افزود: نماز به عنوان نماد معنويت در جامعه است كه نشانه يك نظام اسلامي را سوق مردم به عبادتگرايي معرفي مي كند و زكات به عنوان نماد خداترسي در كسب مال حلال است كه با سلامت اجتماعي به صورت مربوط است.

باقرزاده ادامه داد: وقتي جامعه به سمت زكات گرايش داشته باشد، به معناي رشد حلال خوري و در نتيجه رشد فرزندان صالح در جامعه است، چرا كه به دنبال حرام خوري قساوت قلب و سلب توفيق كمك به ديگران حاصل مي شود و بي رحمي رشد مي كند.

استاد حوزه و دانشگاه افزود: حس مسئوليت شناسي و مسئوليت گرايي و احساس تكليف بايد در همگان وجود داشته باشد و همگان بر ارزشهاي اسلامي در جامعه نظارت داشته باشند، اما زمينه سازي نظارت عمومي بر عهده حاكميت است.
وي ادامه داد: همانگونه كه در مسائلي كه جان مردم را به خطر مي اندازد، حساس هستيم، بايد در زمينه فرهنگي نيز چنين باشد و همه ما نسبت به ارزشهاي اسلامي، خود را مسئول بدانيم.

اين كارشناس مسائل ديني افزود: اين نگاهي كه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي در زمان مهاجراني وجود داشت كه با ارشاد و اسلامي بودنش مخالفت شود و در حال حاضر نيز گاهي از طرف افراد مسئول و غير مسئول به صورت غير مستقيم نيز مطرح مي شود ، نگاهي اشتباه است.

وي سلامت اجتماعي را مهمترين وظيفه نظام اسلامي دانست و گفت: وجه تمايز نظام اسلامي و ليبرال همين مسأله است كه در نظام ليبرالي رضايت اجتماعي اهميت دارد ولو آنچه مورد رضايت است غيراخلاقي و زشت مانند همجنسگرايي باشد، اما در نظام اسلامي سلامت اجتماعي اهميت دارد و لذا هرنوع خواست و اراده مردم ولوناهنجار و زشت باشد، مبناي قانون و عمل واقع نمي شود.

دكتر باقر زاده افزود: البته در نظام اسلامي هم درجات بالاي ايمان به افراد تحميل نمي شود، اما برنامه ريزي ها و سياست ها به گونه اي انجام مي شود كه خواست هاي عمومي به سمت منع اعمال زشت و غير اخلاقي و منع فساد به پيش برود.
وي وظيفه همگان از آحاد مردم گرفته تا مسئولان را سالم سازي اجتماع بيان و خاطر نشان كرد: در نحوه انجام وظيفه مردم و دستگاه هاي انتظامي و فرهنگي تفاوت وجود دارد، لذا دستگاه هاي فرهنگي در خصوص پيشگيري و سالم سازي فضاي رسانه اي ، مطبوعات ، محافل و اماكن فرهنگي بايد نقش خود را ايفا كند و دستگاه هاي انتظامي به صورت فيزيكي با موارد فحشاء و منكر در جامعه برخورد مي كنند.

وي با بيان اينكه برخورد فيزيكي مقوله اي غيرفرهنگي نيست ابراز داشت: يكي از كارهاي فرهنگي در حوزه ي برخورد هاي فيزيكي تعريف مي شود، لذا علاوه بر اينكه مثلا دستگاه هاي مربوطه به فرهنگ سازي در خصوص رعايت قوانين راهنمايي و رانندگي مي پردازند، راهنمايي و رانندگي نيز با متخلفين از قانون كه سلامت جاني خود و ديگران را به خطر مي اندازد، برخورد مي كند. پس تنها نمي توان به تبليغات و فرهنگ سازي از طريق رسانه ها بسنده كرد، بلكه بايد جريمه نيز تعريف شود تا عده اي هنجارشكني نكنند.