رويش نيوز- محمد ظريفي: مدتي است كه گراني هاي بيش از اندازه و تورم موجود، صداي خيلي از تحليل گران اجتماعي - سياسي را در آورده، مردم را از اين وضعيت ناراضي كرده و برخي از صنوف را نیز با مشکلاتی مواجه ساخته است. مردم كه همچون هميشه صبر را بر هر اقدام و حتي كمتر اعتراضي ترجيح مي دهند كه مبادا از اعتراضشان بوي انتقاد به نظام جمهوري اسلامي استشمام شود. البته اين صبر حدي دارد. پيش از اين رويش نيوز در مطلبي به صورت جداگانه به تأثير اين وضعيت اقتصادي بر ميزان اعتماد ملت ايران به نظامشان پرداخت و بنا نیست در مطلب بيش از اين به اين موضوع پرداخته شود. صنوف هم اگر اعتراضي بكنند ،كه بعضا كرده اند، به بن بست برخورد مي كنند و مجبور به سازش مي شوند. در اين ميان اما كسي نمي داند دولت، مجلس و دستگاه هاي مسئول درحوزه اقتصاد چه ميكنند؟! دولتي كه هميشه داعيه دار روراستي با مردم و بيان مشكلات و راهكارها با مردم بود، به كما رفته و حتي گزارش هاي معمولش در رسانه ملي چند مدتي است تعطيل شده است. انواع انتقادها و هشدارها از سوي دلسوزان هميشگي انقلاب صادر مي شود و دولت و رسانه هاي نزديك به آن به جاي پرداختن به موضوع و بيان راهكارها، به سياسي كاري صرف روي آورده اند و مثلا منتقدين را "خورزوخان" لقب ميدهند! و گراني همچنان بلاي جان مردم است. اخبار ضد و نقيض در مورد وجود برخي كالاها در گمركات و بنادر رد و بدل مي شود و دولت حتي تكذيب هم نمي كند. و از آن طرف مجلس نهم به جاي آنکه با برگزاري جلسات فشرده به موضوعات مربوطه بپردازد و موجبات تسهيل قانوني و راهگشايي براي اقدامات دولت را فراهم آورد، ابتدا ميگويد 100.000.000 تومان براي اجاره منزلمان كم است و بعد هم با افتخار به تعطيلات تابستاني مي رود و گراني همچنان كنترل ناشدني ست!

شايد برخي مسئولين انتظار دارند و در حالت بدبينانه اش دوست دارند مردم بدون هيچ اطلاعي از دلايل و چگونگي گراني هاي عجيب، همه مشكلات را به گردن تحريم هاي اقتصادي انداخته و سپس اينگونه نتيجه گيري كنند كه راهكار نظام براي برون رفت از وضعيت اقتصادي نابسامانش، كوتاه آمدن از مواضع هسته اي، دست برداشتن از آرمان هاي انقلابي، خالي كردن پشت جبهه مقاومت در لبنان و فلسطين و سوريه، برقراري رابطه با آمريكا و... است. و البته بايستي يك گوش اين مسئولين را پيچاند و با صداي بلند در گوش ديگرشان فرياد زد مادر و پدر شهيدي كه فرزندانشان را در انقلاب اسلامي و دفاع مقدسشان به پاي ولايت و آرمان هاي امام و رهبرشان فدا مي كنند و در مراسم تشييعش سرافرازند، اينگونه ميدان را براي ترك تازي سياست بازان حرفه اي خالي نمي كذارند و برنامه آينده شان را با گوشه ابروي ولي فقيه شان تظيم مي کنند ومعادلات سياسي معمول را همچون 84، 88، 90 و... برهم ميزنند.

لذا بايستي تذكراتي به دولت مردان،‌نمايندگان مجلس؛ اقتصاددانان مسئول و ... داده شود تا مييزان اهميت مسائل معيشتي مردم را دريابند و راهكاري اصولي بيانديشند. در ادامه قسمت هايي از منويات رهبر معظم انقلاب را بازخواني مي كنيم تا شايد توجيه ها و كم كاري ها و سكوت هاي برخي مسئولين جاي خود را جهاد اقتصادي انقلابي و گزارش هاي دقيق و اثربخش به مردم، اقدامات راهبردي و راهگشا و... بدهد و دوباره مردم از عملكرد دولت و مجلسشان شاد گردند.

در ديدار با نمايندگان مجلس ششم ‏ 29/03/79:

مسأله معيشت قطعاً در اولويّت اوّل است. معيشت كه نبود، دين هم نيست؛ اخلاق هم نيست؛ حفظ عصمت و عفت هم نيست؛ اميد هم نيست. كسى را كه به موقعيتى دست پيدا كرده، به خاطر اين كه براى رفع نابسامانى و فقر، تلاش و مجاهدت كند و شب و روزِ خودش را صرف نمايد، ملامت نخواهند كرد. اولويّتها را پيدا كنيد. مسائل اساسى جامعه اينهاست.

عزيزان من! شما بدانيد كه دشمن شما، دشمن اين انقلاب، دشمن اين نظام، بُرنده‏ ترين حربه‏ اى كه در اختيار خواهد داشت، فقر و گرفتارى اقتصادى مردم است. روى اين مسأله بايد فكر كرد. گرفتاريهاى اقتصادى مردم، همين بيكارى‏ اى است كه در كلمات شما تكرار مى ‏شود و درست هم هست؛ همين كمبودها و همين مشكلات فراوان است. البته فسادهاى گوناگون، سوءاستفاده‏هاى گوناگون، تبعيضهاى گوناگون، مشكلات ادارى و مشكلات قضايى هم در كنارش هست. اولويّت اوّل براى شما اين است كه اميد مردم را حفظ كنيد. اولويّت اوّل اين است كه شكم مردم را سير كنيد. مى‏ شود نشست و حرفهاى روشنفكرى زد: اگر فلان‏طور نشود، فلان‏طور نخواهد شد؛ اگر چنين نشود، چنان نخواهد شد؛ اما بايد ديد واقعيت چيست.

در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیئت دولت 6/6/1390:

معيشت مردم جزو اولين اهداف همه‌ى دولتهاست در همه جاى دنيا و در همه‌ى دوران تاريخ؛ البته دولتهاى علاقه‌مند به مردم؛ آن دولتهاى مستأثر و زورگو و جبار، مورد نظرمان نيستند. هر دولتى كه بخواهد به مردمِ خودش خدمت كند، اولين مسئله‌اش، مسئله‌ى معيشت مردم است، كه بتواند مردم را اداره كند.خب، اين به اقتصاد وابسته است. يك اقتصاد خوب، سالم، وافر و پيشرو ميتواند وضع زندگى مردم را خوب كند. خب، اين يك دليل است مبنى بر اينكه لازم است ما در كار اقتصاد مجاهدت كنيم.

در اجتماع بزرگ مردم قم‌ 27/7/1389:

كار مهم ديگر - كه مخاطب و مسئول آن، دولت است - اهتمام به رفع عوامل نارضائى و مشكل‌ساز براى مردم است: مسئله‌ى معيشت، مسئله‌ى اشتغال، مسئله‌ى سامانه‌هاى ادارى، مسئله‌ى منصوبان دستگاه‌ها - بخصوص در سطوح بالا- مسئله‌ى شهردارى‌ها، مسئله‌ى نيروى انتظامى، كه مباشراً و مستقيماً با مردم روبه‌رو هستند و ميتوانند بسيارى از مشكلات مردم را برطرف كنند يا خداى نكرده نارضائى‌هائى به وجود بيايد. بنابراين دستگاه‌ها در مسائل گوناگون، اهتمام و هماهنگى داشته باشند؛ هماهنگى و هم‌افزائى داشته باشند؛ اختلاف وجود نداشته باشد؛ كه اين هم مربوط به دستگاه‌هاى دولتى است.

در ديدار اعضاى ستادهاى نماز جمعه سراسر كشور 5/5/1381

دشمنان به چند چيز اميد بسته‏ اند كه هم ملت ايران و هم عناصر سياسى بايد به آن توجّه كنند.اوّلين هدف آنها اين است كه ملت را نسبت به نظام اسلامى دلسرد و نااميد كنند؛ بيشترِ تبليغات و شايعه ‏پراكنى آنها متوجّه به اين هدف است. نقطه دومى كه به آن اميد بسته‏ اند، اين است كه بتوانند اعتقادات و ايمان مردم را كه موتور حركت آنها در گردنه‏هاى سخت بوده است، خاموش كنند و از مردم بگيرند. هدف سوم اين است تا آن‏جايى كه مى‏ توانند، كارى كنند كه مشكلات معيشتى مردم - كه دستگاههاى اجرايى و مسؤولان دولتى و غيره تلاش مى‏ كنند آنها را برطرف كنند - حل نشود. از يك طرف با شايعه‏ پراكنى و تبليغات سوء عليه نظام و انقلاب و امام و ارزشهاى انقلابى، مردم را بدبين و نااميد كنند؛ از طرف ديگر با تلاشهاى گوناگون مانع از اصلاح امور مردم شوند و نگذارند مشكلات مردم برطرف گردد؛ از يك طرف هم هر ضعفى كه در كشور وجود داشته باشد - ولو ضعفهايى كه مديران اجرايى و دولتها دارند - آن را به نظام اسلامى نسبت دهند.با مجموع اين كارها مى ‏خواهند اين ملت را كه پشتوانه واقعى و حقيقى اين انقلاب و نظام است، از انقلاب و نظام جدا كنند. البته سعى خود را كرده‏ اند، ولى مسلّم است كه نخواهند توانست. مردم، ايمان و پايبندى خود را به دين، اعتقادات و ارزشهاى والاى اسلامى نشان داده ‏اند و امروز از الفاظ به ظاهر زيبايى كه دشمنان اين ملت بر زبان جارى مى ‏كنند، فريب نمى ‏خورند. ما سال گذشته مسأله اشتغال را مطرح كرديم؛ امسال هم روى آن تأكيد نموديم و جلسات متعدّدى تشكيل شد و مسؤولان دولتى با جدّيت دنبال اين كار را گرفتند. اما دشمنان براى اين‏كه حواس مسؤولان را پرت و ذهنها را به جاهاى ديگر منعطف كنند، انواع و اقسام كارهاى خباثت‏ آميز و رذالت‏ بار را در تبليغات خود انجام دادند تا موضوع اشتغال، اصلاح معيشت مردم و رفع بيكارى از جوانان كشور تحقّق پيدا نكند.

در ديدار با نمايندگان مجلس ششم ‏ 29/3/79:

امروز در بعضى از گفته ‏ها و اظهارات، راجع به شأن و شخصيّت و شرف و كرامت انسان در جامعه حرف زده مى ‏شود. اين بلاشك از اصول اسلامى است؛ اما كدام نقض كرامت انسانى بالاتر از اين كه انسانى، رئيس عائله ‏اى، پدر خانواده ‏اى، در جامعه ‏اى كه در آن همه‏ چيز هم هست، نتواند اوّليات زندگى فرزندان خودش را تأمين كند؟! كدام تحقير از اين بالاتر است؟! كدام نقض شخصيّت و شرف و كرامت انسانى از اين بالاتر است؟! صبح تا شب كار كند، آخرش به من يا به شما يا به آن مسؤول ديگر نامه بنويسد كه من دو ماه است به خانه‏ ام گوشت نبرده‏ ام!

يك وقت در جامعه گوشت و ميوه نيست، من و شما هم نمى‏ خوريم؛ يك وقت در جامعه امكانات رفاهى نيست، من و شما هم استفاده نمى ‏كنيم؛ يك وقت ايام عيد كه مى ‏شود، فرزندان من و شما هم لباس نو بر تن نمى ‏كنند. در اين حالت كسى احساس سرشكستگى نمى‏كند - البلية اذا عمت طابت- اما وقتى همه چيز هست، وقتى كسانى در جامعه با استفاده از فرصتهاى نامشروع توانسته‏ اند براى خودشان آلاف و الوف و زندگيهاى تجمّلى فراهم كنند، وقتى طبقاتى در جامعه هستند كه برايشان پول خرج كردن هيچ اهميتى ندارد، جمع كثيرى از مردم كه در بين آنها رزمندگان و عناصر نظامى و كارمندان دولت و معلمان و روستاييان و مردم مناطق محروم و دور و مناطق جنوب هستند، نتوانند نان و پنير بچه‏ هايشان را فراهم كنند، كدام شكستن شخصيّت و شرف انسانى از اين بالاتر است؟! شما مى‏ خواهيد جواب چه كسى را بدهيد؟ شما مى‏ خواهيد دل چه كسى را خوش كنيد؟ شما مى ‏خواهيد چه كسى از شما راضى باشد؟

مطلب را با كلامي از حضرت امام خميني(ره) به پايان مي بريم تا لزوم پرداختن ريشه اي به علم اقتصاد و ايجاد اقتصاد اسلامي شفاف تر گردد.

«به عهده علمای اسلام و محققین و کارشناسان اسلامی است که برای جایگزین کردن سیستم ناصحیح اقتصاد حاکم بر جهان اسلام طرح‌ها و برنامه‌های سازنده و دربرگیرنده منافع محرومین و پابرهنه‌ها را ارائه دهند و جهان مستضعفین و مسلمین را از تنگنا و فقر معیشت به درآورند. البته پیاده کردن مقاصد اسلام در جهان و‌ خصوصاً برنامه‌های اقتصادی آن و مقابله با اقتصاد بیمار سرمایه‌داری غرب و اشتراکی شرق بدون حاکمیت همه جانبه اسلام میسر نیست و ریشه‌کن شدن آثار سوء و مخرب آن، چه بسا بعد از استقرار نظام عدل و حکومت اسلامی هم‌‌چون جمهوری اسلامی ایران نیازمند به زمان باشد. ولی ارائه طرح‌ها و اصولاً تبیین جهت‌‌گیری اقتصاد اسلام در راستای حفظ منافع محرومین و گسترش مشارکت عمومی آنان و مبارزه اسلام با زراندوزان بزرگترین هدیه وبشارت آزادی انسان از اسارت فقروتهیدستی به شمارمی رود‌«. (صحيفه امام، ج20، ص340)