حجت‌الاسلام حسین وحیدپور، عضو ستاد ترویج احکام در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با بیان این‌که افراد بیمار در صورتی که روزه در تشدید بیماری آنان مؤثر است و یا اگر بیمار نیستند اما با گرفتن روزه بیمار می‌شوند، می‌توانند روزه نگیرند، گفت: براساس فتوای مشهور فقها عده‌ای که روزه سبب ایجاد بیماری در آنان شود، از روزه گرفتن معاف هستند.

وی افزود: برخی بیماری‌ها مانند آرتروز زانو و یا دیسک کمر هیچ منافاتی با گرفتن روزه ندارد، آن را تشدید نمی‌کند و فرد بیمار می‌تواند روزه بگیرد و یک سری از بیماری‌ها هم مانند میگرن، زخم معده و مشکل کلیوی مرتبط با روزه است و در روزه اثر می‌گذارد، این نوع بیماری‌ها مجوز برای خوردن روزه هستند و اگر فرد دچار این بیماری‌ها روزه بگیرد کار حرام انجام داده است.

این عضو ستاد ترویج احکام تصریح کرد: بیماری‌هایی که پزشک متخصص تشخیص می‌دهد برای روزه مضر است یا آن را تشدید می‌کند، مجوز خوردن روزه است، حتی اگر بیمار دارو مصرف نکند، باز هم روزه برای او جایز نیست و نباید بگیرد و اگر از گفته پزشک متخصص هم ترس پیدا کند که این روزه برایش مشکل ایجاد می‌کند، لازم نیست روزه بگیرد.

وی با بیان این‌که فرد بیمار اگر خودش تشخیص دهد که روزه برایش ضرر دارد، مجاز است روزه را بخورد و فرقی نمی‌کند که روزه‌اش را پیش از اذان ظهر بخورد و یا پس از اذان ظهر و دارو مصرف کند یا دارو مصرف نکند، گفت: اگر بیماری بخواهد دارو مصرف کند اما روزه برایش ضرر ندارد نباید روزه‌اش را بخورد بلکه باید زمان داروها را در صورت امکان تغییر دهد.

حجت‌الاسلام وحیدپور ادامه داد: فرد بیماری که گرفتن روزه برایش ضرر ندارد، اما نمی‌تواند زمان داروها را تغییر دهد، یعنی مصرف داروها در روز ضروری است، باید روزه را بگیرد و داروها را هم در زمان خود به ضرورت مصرف کند و دیگر آب، غذا و کارهای دیگری که روزه را باطل می‌کند انجام ندهد.

وی با اشاره به این‌که برخی به بهانه ضعف روزه نمی‌گیرند، هر ضعفی را مجوز خوردن روزه ندانست و گفت: برخی ضعف‌ها مجوز روزه نگرفتن است، اما در بیشتر ضعف‌ها، مجوزی برای روزه نگرفتن صادر نشده، چراکه معمولاً انسان پس از 10 تا 15 ساعت نخوردن و نیاشامیدن ضعف می‌کند که این مجوز خوردن روزه نیست.

حجت‌الاسلام وحیدپور یادآور شد: اگر ضعفی شدید پیش آمد که یک ضعف معمولی نبود و در آن دیگر بدن توان و تحمل ادامه روزه را ندارد و فرد از حال می‌رود و کارش به اورژانس می‌کشد، اما با افطار کردن خوب می‌شود، می‌تواند به اندازه‌ای که از حالت ضعف خارج شود، آبی یا چیزی بخورد تا از آن حالت خارج شود.

وی تصریح کرد: باید دقت داشت که فرد زمان سحر نمی‌تواند بگوید چون ضعف می‌کنم روزه نمی‌گیرم، بلکه باید سحری را بخورد، برای روزه نیت و آن را شروع کند، اگر در میان روز به حالت ضعف بحرانی رسید، مجوز خوردن مقداری آب یا چیزی که وی را از آن حالت خارج کند دارد و بعد هم باید بقیه روز را ادامه ‌دهد.

مسؤول پیشین دفتر استفتائات حضرت آیت‌الله شیخ جواد تبریزی با بیان این‌که برخی به بهانه کاهش وزن و لاغری مفرط از روزه گرفتن سرباز می‌زنند، در صورتی که هر کم‌وزنی به معنای بیماری نیست، گفت: اگر فردی که دچار لاغری مفرط است، روزه بگیرد و با روزه گرفتن دچار کاهش وزن شود، اما این کم وزنی سبب بیماری وی نشود، باید روزه بگیرد.

وی افزود: اگر پزشک متخصص تشخیص دهد که وزن فرد روزه‌دار پس از گرفتن روزه به اندازه‌ای کاهش می‌یابد که سبب ایجاد بیماری در وی می‌شود، فرد می‌تواند روزه نگیرد اما اگر صرف روزه گرفتن، چند کیلو از وزن کم ‌شود، لاغر، لاغرتر ‌شود، اما بیماری ایجاد نشود، مجوز برای نگرفتن روزه صادر نمی‌شود.