عضو ستاد ترویج احکام با بیان این‌که ملاک در تشخیص ضرری که مانع از روزه می‌شود، ترس عقلایی است، گفت:‌ معنای ترس عقلایی آن است که هرکس به جای فرد باشد چنین ترسی برای او پیدا ‌شود.

حجت‌الاسلام حسین وحیدپور، عضو ستاد ترویج احکام در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با اشاره به راننده اتوبوسی که با روزه گرفتن دچار ضعف می‌شود و احتمال می‌دهد این ضعف خطری برای جان مسافران است، گفت: این راننده آن روز را به مسافرت غیر شغلی برود، چراکه اگر در وطن بماند، باید روزه بگیرد.

وی افزود: فردی که تجربه دارد و می‌داند با تعطیل کردن شغل در آن روز، زندگی‌اش دچار حرج می‌شود؛ روزه بگیرد، اما زمانی که احتمال ضعف می‌دهد با خوردن مقداری آب یا یک خوراکی مانند کیک از آن وضعیت خارج شود و روزه را ادامه دهد.

عضو ستاد ترویج احکام با بیان این‌که در این صورت قضای روزه بر عهده فرد است، اما کفاره ندارد خاطرنشان کرد: راننده ماشین‌های سنگین که دچار ضعف می‌شوند، باید بدانند که خوردن و آشامیدن بیش از مقدار لازم، خوردن عمدی محسوب شده، قضا و کفاره روزه بر گردن آنان است.

وی در ادامه با بیان این‌که ملاک در تشخیص ضررى که مانع از روزه مى‌شود، ترس عقلایی است و منشأ این ترس هم می‌تواند پزشک یا تجربه خود مریض باشد، ابراز داشت: اگر مکلف ترس عقلایی داشت که روزه گرفتن برای او ضرر دارد، باید روزه نگیرد.

حجت‌الاسلام وحیدپور ادامه داد: اگر فردی که مریض است و نمی‌تواند روزه بگیرد و یا پزشک به او گفته که نباید در ماه مبارک رمضان روزه بگیری، در این‌باره گفته پزشک موضوعیت ندارد، اما می‌تواند منشأ ایجاد ترس شود و فرد با این احتمال عقلایی می‌تواند روزه نگیرد.

وی با بیان این‌که اطمینان به ضرر و بیماری لازم نیست، اما هر احتمالی هم احتمال عقلایی نیست، تصریح کرد: معنای ترس عقلایی آن است که هرکس به جای فرد باشد چنین ترسی برای او پیدا ‌شود، نه این‌که اگر فرد دچار دست درد بود، احتمال داد روزه برای او ضرر دارد.