خبرگزاری مهر- گروه دین و اندیشه: زمانی که خانواده بر اساس خواست زوجین شکل بگیرد و اساس آن بر معنویت باشد تداوم آن تضمین می شود

زمانی که جامعه ای به لذت گرایی و تمتع آنی و مادی دل می بندد، پیوندهای اجتماعی در آن سست، شکننده و آسیب پذیر می شود. انسانها بر اساس مصالح رابطه برقرار می کنند و در تغییر آن نیز درنگ نمی نمایند. در چنین جامعه ای، ازدواج پیوندی مقدس نیست، رابطه ای مانند همه روابط دیگر اجتماعی وقطع آن نیز به سادگی صورت پذیراست.

در جامعه ای برابر هنگامی که جامعه روبه تعادل می رود و معیارهای معنوی رجحان را می پذیرد که اساس آن بر تقوی است و برای زن و مرد در اصول پذیرفته می شود، درآن صورت زناشویی صورت یک مشارکت اجتماعی را می یابد که در آن هر یک از طرفین حقوق و وظایفی دارد. اینجا خانواده بنابر خواست زوجین تشکیل می شود وبنا بر خواست آنان نیز تداوم می یابد.

زمانی که در جامعه ای قوانین چنان تنظیم می شوند که انسان ها به سادگی می توانند از یکدیگر جدا شوند، بی هیچ شبهه شمار طلاق روبه فزونی می گذارد. در این جامعه ضریبی که ما آن را ضریب آنیت می خوانیم بر طلاق ها افزوده می شود؛ بدین معنی که بسیاری از انسانها طلاق می دهند یا می گیرند صرفا بدان جهت که تحت تاثیر یک حالت آنی (هیجان، عصبانیت و..) قرار گرفته اند و بعد هم به احتمال زیاد پشیمان می شوند اما خیلی دیر است: بنابراین به نظر می رسد که هر جامعه ای باید دراین مقوله اقدامات زیر را تحقق بخشد:

الف) طلاق از صورت یک جانبه درآید: یعنی تنها قصد زن یا مرد در امر طلاق به قطع روابط زوجیت نینجامد.

ب) طلاق بعدی دادگاهی یابد: نه آن که دونفربه صرف توافق با یکدیگر درجدایی بدان دست زنند.

د) در امر طلاق از دانش جدید مخصوصا از فنون مددکاری نوین استفاده شود: بدین صورت که زوجین مورد بازدید قرار گیرند، علل و عوامل اختلاف آنان سنجیده شود تا گروهی را بدین صورت از طلاق باز دارند.

ج) طلاق صورت آنی وسریع نیابد تا هم امکان رفع مشکل برای مسئولان فراهم آید و هم جدا زیستن زوجین در مدت زمان معین به تخفیف مسائل کمک کند.

فروپاشی خانواده افزایش یافته است و برای تحکیم این نهاد به مباحثی مانند قوانین و مقررات شغل و تحصیل زنان باید توجه کرد. آسیب همسر آزاری، خودکشی و طلاق عوامل اجتماعی هستند که روی هم تاثیر می گذارند و تاثیرگذاری روی هر آسیب منجر به کاهش آسیب های دیگر می شود. افزایش آسیب اجتماعی منجر به کاهش سرمایه اجتماعی می شود.

بنابراین به درستی می توان نتیجه گرفت و گفت هر قدر فاصله اجتماعی، جغرافیایی، فرهنگی، شغلی وحتی زبان و مسائل دینی زوجین بیشتر باشد احتمالا بیشتر در معرض تهدید طلاق قرار می گیرند بدون آن که یقینا چنین باشد زیرا پیدایی پدیده ای چون طلاق مستلزم افزوده شدن عوامل دیگری نیز هست.