انجمن دفاع از قربانیان تروریسم: خروج نام فرقه تروریستی مجاهدین خلق از لیست تروریست های آمریکا انتقاد های زیادی را به دنبال داشت. استدلال منتقدین بر این استوار است که فرقه مجاهدین خلق تحت شرایط زور و اجبار وانمود می کند دست از تروریسم برداشته است. در حقیقت این فرقه خلع سلاح شده است و با برچیده شدن پادگان اشرف عملا تا حد زیادی امکان و توان گذشته تروریستی اش را از دست داده است اما این به معنی دست کشیدن از تروریسم نیست زیرا اگر چنین بود حداقل باید با صدور بیانیه ای از گذشته تروریستی اش اظهار ندامت می کرد یا دست کم در اولین اقدام به تغییر آرم این فرقه که دارای تصویر سلاح است دست می زد.

تنها یک هفته بعد از اعلام خروج نام فرقه مجاهدین خلق از لیست تروریست ها مریم رجوی با سخنرانی در پارلمان اروپا بر این انتقاد منتقدان صحه گذاشت. وی در پاسخ به این سوال که آیا در آینده، این گروه – که خلع سلاح شده اند – بار دیگر دست به اسلحه خواهند برد یا نه گفت: "می دانید که از سال ۲۰۰۱، مجاهدین کارهای نظامیشان را متوقف کرده اند. بنابراین فکر می کنم بعد از این، بستگی دارد به شرایط آینده ی ایران و قوانین."

وی عملا با این اظهارات بر تمایلات تروریستی و ماهیت خشونت طلب فرقه مجاهدین خلق تاکید کرد. این همان چیزی است که در ارزیابی ادعاهای این فرقه مبنی بر روی آوردن بر روش های مسالمت آمیز باید مورد توجه قرار گیرد. مفهوم سخنان مریم رجوی این است که فرقه مجاهدین خلق هر جا که لازم باشد دست به تروریسم و خشونت می زند و این به آینده بستگی دارد. طبیعی است برای این کار ممکن است مانند دوران ائتلاف با صدام حسین در دوران جنگ تحمیلی با هر متجاوزی به کشور هم پیمان شود. شکی نیست که این هم به آینده بستگی داشته و کاملا امری محتمل و نزدیک به واقعیت است زیرا وی از طرفداران سرسخت حمله نظامی به ایران است و مدام از دولتمردان غربی انتقاد می کند که چرا به ایران حمله نمی کنید!

بسیاری از ناظران سیاسی تمایل شدید فرقه مجاهدین خلق به تروریسم را در ذات این گروهک می دانند. از نظر آنها شکل گیری این فرقه در آغاز هم در نتیجه این اعتقاد بود که مبارزات مسالمت آمیز با حکومت پهلوی به نتیجه نخواهد رسید و این تفکر درست بعد از سرکوب شدید قیام 15 خرداد ماه 1342 پایه و اساس تشکیل مجاهدین خلق قرار گرفت. از آن تاریخ تا کنون در برای مجاهدین خلق بر همین پاشنه می چرخد و خشونت و تروریسم جرئی از تفکر این فرقه شده است که بدون آن ادامه حیات این گروهک ممکن نیست.