شرایط چنان به وخامت گراییده که در برخی شهر ها، از ساعت ۹ شب تا ۶ صبح، منع رفت و آمد شبانه (حکومت نظامی) اعلام شده است.

محمد ایمانی، فعال رسانه ای در کانال تلگرامی خود متنی با عنوان « درد زایمان اروپای جدید» منتشر کرد:

پاریس تا یکی دو سال قبل، روز های شنبه نا آرام می شد. اما حالا آشوب و شورش، نه به این شهر محدود مانده، و نه شنبه و جمعه و پنج شنبه می شناسد.

اگر قبلا افزایش سن بازنشستگی و بحران اقتصادی، موضوع اعتراضات بود، حالا قتل نوجوان۱۷ ساله با شلیک عمدی پلیس، آتش اعتراضات را شعله ور تر کرده است.

معترضان خشمگین، به برخی مراکز دولتی حمله ور شده و از جمله ساختمان های شهرداری در «وال فورت» پاریس و لیل در شمال فراسه را به آتش کشیده اند. صد ها خودرو، اتوبوس‌ و تراموا هم در آتش خشم معترضان سوخته اند. گزارش هایی از نابود کردن دوربین‌های مدار بسته منتشر شده است.

شرایط چنان به وخامت گراییده که در برخی شهر ها، از ساعت ۹ شب تا ۶ صبح، منع رفت و آمد شبانه (حکومت نظامی) اعلام شده است.

فقط دیشب ۶۶۷ از سوی پلیس و نیروهای امنیتی بازداشت شدند. بیشتر آنها جوان زیر ۲۰ سال هستند. بیش از ۴۰ هزار نفر نیروی امنیتی، نظامی و پلیس در خیابان ها مستقر شده اند.

پاریس، چهار ماه قبل شاهد تظاهرات چند میلیون نفری در اعتراض به شرایط بحران زده اقتصادی و اجتماعی بود؛ اما اعتراضات به جایی نرسید و افزایش سن بازنشستگی به اجرا در آمد.

دولت ماکرون با وجود اعتراضات گسترده، فقط به ۸ میلیون نفر، کوپن های ۵، ۲۰ و ۳۰ یورویی داده، و حال آن که آمار نیازمندان، چندین برابر بیشتر، و قیمت ها بسیار بالاتر است.

افزایش بی‌سابقه قیمت‌ها، قبوض سنگین برق و گاز و آب، تعطیلی پمپ بنزین‌ها و درماندگی شهروندان، که بخشی از آن متاثر از نتایج جنگ اوکراین است، بی‌ثباتی را در پی داشته است. در برخی ایام، مترو هاُ قطار ها و ۴۵۰۰ پمپ بنزین با تعطیلی مواجه شده‌اند. مشابه این شرایط، در برخی کشورهای دیگر اروپایی حاکم شده است.

با وجود اینکه اروپایی ها، جور آمریکا را در ماجرای جنگ افروزی در اوکراین می کشند، امانوئل ماکرون اعلام کرده: «آمریکا، گاز را ۳ تا ۴ برابر گران‌تر به اروپا می‌ فروشد». به بیان دیگر، آمریکا حتی به نزدیک ترین متحدان اروپایی خود رحم نمی کند.

در چنین شرایط به هم ریخته ای، عجیب نیست که وقتی ماکرون به پکن سفر کرد، حساب خود را از آمریکا جدا کرد و خواستار احیای توازن تجاری با چین شد.

او در بازگشت از چین هم گفت: «اروپا باید در برابر فشار برای تبدیل شدن به دنباله‌روی آمریکا مقاومت کند، وابستگی خود را کاهش دهد و از کشیده‌شدن به رویارویی چین و آمریکا اجتناب کند. خطر بزرگ این است که وسط بحران‌ هایی گیر بیفتیم که بحران‌ ما نیست. اروپایی‌ ها نمی‌ توانند بحران در اوکراین را حل کنند، پس چطور می‌توانند درباره تایوان بگویند که اگر اشتباهی انجام دهید، ما آنجا خواهیم بود؟! اگر تنش‌ ها بین آمریکا و چین داغ شود، ما زمان و منابع لازم برای تأمین خود را نخواهیم داشت. اروپا باید وابستگی به دلار را کاهش دهد».

آشوب و بحران هایی که در برخی کشورهای اروپایی می گذرد، درد زایمان "اروپای جدید" است. نیکلا سارکوزی رئیس‌ جمهور اسبق فرانسه، تیر ماه سه سال قبل گفت:

«محور جهان در حال عبور از غرب، به شرق یعنی آسیاست. ما در گذشته بر جهان تسلط داشتیم، اما حالا به هیچ وجه مسلط نیستیم. روی کارآمدن ‌ترامپ، علت وخیم شدن شرایط غرب نیست، بلکه نشانه آن است».

دولتمردان فرانسوی و اروپایی اگر زیرک و آینده نگر باشند، بیش از این، زمان را برای تعامل سازنده با قدرت های نوظهوری مانند ایران از دست نمی دهند.

فرانسوی ها اگر درایت داشتند، برای احیای اقتصاد خودشان هم که شده، قراردادهای پر سود توتال و پژو و رنو با ایران را تحت فشار آمریکا به هم نمی زدند و خود را از فرصت شراکت متقابل محروم نمی کردند تا امروز شاهد شورش و آشوب در پاریس باشند.