دوستانی که وحید در باشگاه پیدا کرده بود، مثل خود او اهل مسجد و هیئت بودند. نمی توانستند منتظر بمانند تا ایام خاصی برسد و یک جا هیئتی بر پا شود تا این ها شرکت کنند.

با همت خودشان هیئت جمع و جور عشاق الزهرا(ع) را تشکیل دادند.

هرکدام از این جمع، وسایلی را که در منزل شان بود و نیازی به آن نداشتند، بردند داخل هیئت.

ما یک ضبط داشتیم، وحید آن را برد و برایش میکروفن خرید و گذاشت توی هیئت. مراسم هر هفته به طور سیار در منزل یکی برگزار می شد. خیلی جالب بود؛ یک دفعه می دیدی هفت، هشت نوجوان با یکی روحانی وارد شدند!

روحانی شان یک سخنرانی کوتاهی می کرد و بعد خودشان نوبتی مجلس را اداره می کردند.

گرچه مداح نبودند اما ذکر مصیبت می گفتند و سینه زنی می کردند. بعد از چند سال سیستم صوتی نو خریدند.

پارچه و بنر و علم و کتیبه تهیه کردند. کمی که بزرگ تر شدند خانه ای گرفتند که محل ثابتی برای هیئت شد.

هم اکنون این مکان با نام بیت الزهرا(ع) شاهد حضور جوانانی است که در و دیوارش را به ذکر مصیبت متبرک می کنند.

به روایت پدر شهید

برگرفته از کتاب «من محافظ حاج قاسمم»
خاطرات شهید وحید زمانی‌نیا (عضو تیم حفاظتی سردار شهید حاج قاسم سلیمانی)