نکته قابل‌تأمل اینکه طرح چنین انتقاداتی از لایحه حجاب و عفاف نشان‌دهنده موضع‌گیری واقعی و پشت‌پرده انتقادات مطروحه است. این جریان با «خانواده‌گرایی» مشکل دارند.

 روزنامه جوان : اگر چه در نسخه کنونی لایحه حجاب و عفاف که با تصمیم نمایندگان مجلس طبق اصل ۸۵ قانون اساسی در کمیسیون قضایی حقوقی بررسی شد، اصلاحات متعددی انجام‌شده و به نظر می‌رسد لایحه کنونی نقاط قوت خوبی داشته‌باشد، اما این لایحه همچنان با انتقاداتی از سوی برخی افراد مواجه است؛ انتقاداتی که وقتی با دقت بیشتری آن‌ها را مورد بررسی قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم بخشی از آن‌ها بیشتر از اینکه بخواهد به نواقص و کاستی‌های قانون مزبور اشاره کند، دیدگاه‌های فمینیستی و حتی ضد خانواده منتقدان را بر ملا می‌کند!

به طور نمونه در روزهای اخیر یکی از چهره‌های فعال در حوزه زنان با تأکید بر اینکه لایحه حجاب «مردم علیه مردم» است، انتقاداتی را علیه این لایحه مطرح کرده که محور انتقاداتش «خانواده محوری» لایحه حجاب و عفاف است. از نگاه این فعال حوزه زنان اینکه جامعه هدف این لایحه خانواده است و بر روابط زوجین تمرکز دارد، نقطه قوت نیست، بلکه نقطه ضعف است! وی با انتقاد از اینکه این لایحه معلوم نیست دغدغه کدام‌یک از گروه‌های اجتماعی را دارد، معتقد است طیف عمومی جامعه برای سیاستگذاران دغدغه نیست. این در حالی است که فلسفه اصلی حجاب و عفاف تأکید بر عنصر خانواده است و اصولاً دستور حجاب در درجه نخست بحث ارزش‌دهی به جایگاه زن و تحکیم بنیان خانواده را مدنظر قرار داده‌است.

بی‌هیچ تردیدی خانواده در گستره‌ای وسیع‌تر طیف عمومی جامعه را هم در خود جای داده و اعم از زن و مرد است. کما اینکه به زعم برخی منتقدان، حجاب منحصر به زنان نیست و باید مردان هم در حوزه حجاب گنجانده شوند. پس توجه به محوریت خانواده در این لایحه به معنای نگاه آن اعم از زن و مرد است و همه طیف‌های فردی و اجتماعی و سنین مختلف را در بر می‌گیرد. همچنان که ما در مسئله حجاب، با طیف‌ها و اقشار مختلف اجتماعی و سنین مختلف مواجهیم و این مسئله محدود به یک طیف یا یک قشر محدود اجتماعی نیست.

بر این اساس افزایش گستره نگاه این لایحه به مسئله خانواده و محور قرار دادن این واحد حیاتی و توجه به مسئله حجاب در امر تحکیم بنیان خانواده و تهدید بی‌حجابی روی کیان خانواده، می‌تواند نقطه قوتی به شمار رود که در این لایحه دیده شده‌است.

در واقع ما در رویکرد و نگاه اسلامی، انسان را جدای از خانواده نمی‌دانیم و فردیت هر یک از ما در ارتباطات خانوادگی و نقش‌هایی که در خانواده می‌پذیریم، تعریف و تکمیل می‌شود. این رویکردی است که حتی در دنیای غرب از سوی اندیشمندان و دلسوزان جامعه غربی پیگیری می‌شود. امروز دنیای غرب هم پس از درک آسیب‌های خانمان‌برانداز خانواده‌زدایی و بحران در خانواده، نهضت‌های بازگشت به خانواده را راه‌اندازی کرده و جریان‌های متعددی در تلاشند تا دوباره ساختار خانواده را در غرب احیا کنند. در چنین شرایطی نقطه قوت جامعه ایرانی «خانواده» است و بدیهی است تمامی قوانین و طرح‌ها و لوایحی که تدوین‌شده و می‌شود باید معطوف به حفاظت از این کانون مقدس و بنیادی‌ترین واحد اجتماعی باشد، چراکه آسیب به بنیان خانواده در نهایت به بحران‌های فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی می‌انجامد و ایستگاه پایانی آن فروپاشی ساختارهای جامعه است و دود چنین رویکردی به چشم همه اعضای جامعه فرو خواهد رفت.

نکته قابل‌تأمل اینکه طرح چنین انتقاداتی از لایحه حجاب و عفاف نشان‌دهنده موضع‌گیری واقعی و پشت‌پرده انتقادات مطروحه است. در واقع این انتقادات از نگاه‌های ضد خانواده برخی جریان‌های سیاسی و منتقدان حکایت دارد؛ نگاهی که انسان را منهای خانواده می‌بیند و به طور نمونه معتقد است افراد مجرد در خانواده قابل‌تعریف نیستند. همچنان که زن و مرد هم جدای از خانواده تعریف می‌شوند. انگار مشکل اصلی این نگاه و این جریان حتی از مسئله حجاب هم فراتر است و آن‌ها با «خانواده‌گرایی» مشکل دارند.