احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب به اصلاح‌طلبان انتقاد کرده که نباید همه کارهای دولت را بکوبند و برای انتقاد باید طبق «معیار»هایی که دارند، عمل کنند.

احمد زیدآبادی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب درباره زمان در قدرت بودن اصولگرایان گفته که «وقتی اینها کار را به دست می‌گیرند، موانع عملی وجود ندارد، اما اصلاح‌طلبان سعی می‌کنند موانع ذهنی برایشان ایجاد کنند، مثلاً در رسانه به مسائل دامن می‌زنند. »

او این موضوع را نقد به اصلاح‌طلبان دانسته و گفته که «به اصلاح‌طلبان این نقد هست. آنها باید بر اساس معیارها اصولگرایان را نقد کنند. » زیدآبادی ادامه داده که اصلاح‌طلبان نگاه‌شان به اصولگرایان نباید رقیبی باشد که می‌خواهند جایش بنشینند، «بلکه بر اساس پارامترها و معیارها نگاه کنند. » و بعد مثال زده «وقتی با معیارها نگاه می‌کنید یک جا مثل اخراج اساتید دانشگاه، گام غلطی برداشته شده، شما انتقاد و اعتراض می‌کنید ولی در شرایطی مثل تبادل زندانیان یا فرمول پادشاه عمان برای رفع تحریم‌ها که همان برجام است و اسمش را نمی‌آورند، حمایت کنید. رابطه با سعودی‌ها بسیار مهم بود، تغییر و شیفت بزرگی در سیاست منطقه‌ای ایران به وجود آمده که از چشم‌ها پنهان مانده است. من می‌گویم نباید همه کارهای دولت را بکوبید و مسخره کنید... ».

او معتقد است اصلاح‌طلبان وقتی در قدرت هستند نمی‌توانند کار را پیش ببرند و برای همین بهتر است مدتی از قدرت کناره‌گیری کنند: «اصلاح‌طلبان اول باید بپذیرند که وجودشان در دوره‌ای در قدرت کمکی به اوضاع نمی‌کند. دو دور بودند اما نشده است دیگر. می‌گویند ما دستاوردهایی داشته‌ایم، بله داشته‌اید اما در انتهای دو دوره آقای خاتمی، آقای احمدی‌نژاد و از دو دوره آقای روحانی، آقای رئیسی درآمده است. اگر شرایط به پیش می‌رفت که باید حضور شما ادامه پیدا می‌کرد. اما آنها به این جواب نمی‌دهند. شرایط در زمان آنها بهتر بود اما غیرقابل تداوم. »

و بعد توصیه می‌کند که از فضای آزاد جامعه مدنی برای فعالیت بهره ببرند: «اساس حرف من این است که شما قدرت و دولت را برای مدتی رها کنید. اما در حوزه جامعه مدنی، تمام دست و بالتان بسته است؟ آیا احزابتان منحل شده است؟ آیا روزنامه‌هایتان را از شما گرفته‌اند؟ آیا نمی‌شود حرف زد؟ همه جواب‌ها منفی است. من می‌گویم اصلاح‌طلبان کارشان را به این حوزه معطوف کنند. »

اما نقطه اوج سخنان زیدآبادی جایی است که زمان کنونی را در سه دهه اخیر بهترین زمان برای بیان نقد می‌داند و می‌گوید: «حرفی می‌خواهم بزنم که احتمالاً بابتش خیلی فحش خواهم خورد، اما عیبی ندارد. من از سال 66 وارد مطبوعات ایران شدم. در تمام این دوران‌ها، اولین دوره‌ای است که ما در روزنامه می‌نشینیم و مطلب انتقادی می‌نویسیم و هر طور دلمان می‌خواهد همه سیاست‌ها را نقد می‌کنیم، راجع به حجاب، سیاست خارجی، حتی گاهی درباره صحبت‌های رهبری می‌نویسیم و منتظر نیستیم یک فکس بیاید و روزنامه تعطیل شود. یعنی دولت دارد از خودش تحمل نشان می‌دهد. چرا نباید این را ببینیم و به جایش بگوییم اختناق توتالیتاریستی حاکم شده است؟ این چه اختناق توتالیتاریستی است که من می‌توانم راحت درباره مسائل حرف بزنم و وقتی از اینجا بیرون می‌روم مرا نمی‌گیرند؟ مگر در نظام توتالیتاریستی می‌شود اینگونه عمل کرد؟. . . واقعاً ما چه چیزی را نقد نمی‌کنیم؟ شب و روز نقد می‌کنیم. »

شاید لازم باشد حالا سخنان حسن روحانی در رقابت انتخاباتی با ابراهیم رئیسی را به یاد بیاوریم که رئیسی را متهم به اختناق و دیوارکشی در خیابان‌ها می‌کرد.