گاه به تنهایی وارد یکی از رده های لشکر می‌شدند، با بچه های آن رده سلام و علیک می‌کردند، به حرفهایشان گوش می‌دادند، و بعد وارد اتاق مسئول رده می شدند.

یکی از ویژگیهای شاخص حاج حسین همدانی اهمیت ویژه ای بود که ایشان برای کارکنان قایل بودند. زمانی که فرمانده لشکر ۲۷ محمد رسول الله(ص) بودند. سرکشی از تیپها و رده های زیر مجموعه لشکر جزء برنامه های ثابت ایشان بود.

گاه به تنهایی وارد یکی از رده های لشکر می‌شدند، با بچه های آن رده سلام و علیک می‌کردند، به حرفهایشان گوش می‌دادند، و بعد وارد اتاق مسئول رده می شدند.

نکته مهم در این گونه بازدیدها این بود که بخش قابل توجهی از وقت ایشان صرف سؤال کردن درباره وضعیت روحی و معیشتی کارکنان و خانواده های آن رده می‌شد. این وضعیت برای ما خیلی جالب بود؛ بازدیدی ساده، بی تشریفات، با آن محتوا، آن هم از سوی فرماندهی در آن جایگاه و مسئولیت.

یک بار ایشان وارد دفتر معاونت ما شدند. طبق روال، گزارش میزان آمادگی ها و توانمندی ها و عملکرد و شرح وظایف و مسائل این چنینی ارائه شد. بعد، ایشان درباره وضعیت کارکنان و اینکه چند نفر مجردند و این گونه مطالب سؤال کردند.

همیشه تأکید می‌کردند به ازدواج کارکنان باید توجه ویژه بشود. نکته جالب این بود که بعد پرسیدند: «شما در این معاونت چند نیرو دارید؟» مسئول معاونت عددی را گفت ایشان گفتند: این طور نیست. بالاتر است.» مسئول معاونت آمار سربازها و حتی بسیجیان را اضافه کرد و عددی را گفت. باز سردار همدانی گفتند: «بیشتر است.»

همه ما، که آنجا نشسته بودیم، متحیر مانده بودیم که مگر کارکنان این معاونت افرادی بیشتر از پاسداران و بسیجیان و سربازان آن است. ایشان گفتند: «خانواده این افراد یعنی پدر و مادر و همسر و فرزندان این کارکنان، هم جزء ابواب جمعی شما هستند و حمایت معنوی و اعتقادی و حتی معیشتی از این ابواب جمعی از وظایف عمده و اصلی شماست.»

سردار همدانی بر آن بودند که توجه به این مسائل از نقاط افتراق یک فرمانده معنوی و انقلابی و یک فرمانده غیر انقلابی است. باور داشتند که توجه به این مسائل در آمادگی رزمی و به ویژه در نقش آفرینی کارکنان در عرصه های مختلف دفاع از انقلاب تأثیر مستقیم دارد.

خاطره ای از «حسن حسن زاده»
برگرفته از کتاب «ساعت شانزده به وقت حلب»؛ روایت هایی از زندگانی شهید حسین همدانی