در آداب اسلامی توصیه‌های ویژه‌ای در رابطه با تغذیه بیان شده است، این موضوع نشان‌دهنده‌ی اهمیت سلامتی از نگاه دین اسلام و نیز نقش تغذیه در سلامتی و داشتن یک زندگی سالم و بدور از مرض و ناراحتی می‌باشد.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، امام علیّ علیه‏‌السلام فرمودند: "العَسَلُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ولا داءَ فیهِ ؛ یُقِلُّ البَلغَمَ ، ویَجلُو القَلبَ".

"عسل، شفای هر بیماری‏‌ای است و بیماری‏‌ای هم در آن نیست؛ بلغم را کم می‌کند و دل را جلا می‌دهد1.

امام صادق علیه‏‌السلام نیز سفارش کردند: "در هنگام خرماچینی، فراوان بادنجان ( بادمجان) بخورید؛ چرا که شفای هر درد است، بر روشنیِ چهره می‌افزاید، رگ‏‌ها را نرم می‌کند2".

امام رضا علیه‏‌السلام:"هر کس بخواهد فراموشی‌اش کم شود و دارای حافظه‏‌ا‌ی قوی شود، هر روز، سه قطعه زَنْجَبیل به عسل درآمیخته بخورد و در هر روز، با غذای خویش، چیزی که با خَرْدَل تهیه شده نیز میل کند. هر کس هم بخواهد عقل وی افزون شود، هیچ روزی از خانه بیرون نرود، مگر پس از آن که ناشتا، سه هلیله سیاه با شکر طَبَرزَد بِجَوَد3".

همچنین آن حضرت فرمودند:"سه چیز چاق می‌کند و سه چیز دیگر، لاغر می‌کند: آنچه چاق می‌کند، عبارت است از: پیوسته حمّام کردن، استشمام بوی خوش، پوشیدن جامه نرم ...4".

در روایتی از فقه منسوب به امام رضا(ع) آمده است: "روایت می‌کنم که اگر چیزی موجب افزایش (نیرو و نشاطِ) بدن باشد، ماساژ دادن بدن و لباس نرم، همچنین بوی خوش و استحمام ،(جزیی از) آن است، و اگر (گزارش شود که) مرده‏‌ای در اثر ماساژ دادن زنده شده است، من آن را انکار نمی‌کنم5".

1