«امروز ولودیمیر زلنسکی با بزرگترین چالش دوره رهبری خودش مواجه شده است؛ چالشی که حتی شدیدتر از زمانی است که نیروهای ارتش روسیه حدود دو سال قبل از مرزهای اوکراین عبور کردند. در آن زمان، او رهبر کشوری بود که برای نبرد اتحاد داشت.»

به گزارش ایسنا، نشریه تلگراف در تحلیلی درباره شکستهای ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین در نبرد با روسیه با گذشت نزدیک به دو سال از شروع جنگ دو کشور به قلم سرهنگ «ریچارد کمپ»، یک فرمانده ارشد سابق ارتش انگلیس و ستون نویس فعلی این نشریه نوشته است: «حالا دیگر این اتحاد وجود ندارد. هم اکنون شاهد اختلافات علنی فزاینده بین زلنسکی و دیگر رهبران سیاسی همچون پترو پوروشنکو، رئیس جمهور سابق و ویتالی کلیچکو، شهردار شهر کی‌یف به دلیل تشدید اتهام‌زنی بین آنها از بابت شکست‌های حاصل شده تا کنون در جنگ هستیم. اتفاق بدتر از آن این است که به نظر می‌رسد زلنسکی با ژنرال والری زالوژنی، فرمانده کل ارتش کشورش نیز دچار اختلاف شده است. چندی پیش زمانی که زالوژنی پذیرفت که جنگ وارد یک بن بست شده است، زلنسکی علنا او را مورد نکوهش قرار داد.

این وضعیت نشان می‌دهد اوکراین علاوه بر آنکه اکنون نیاز مبرمی به وحدت ملی در جنگ دارد، اما همچنین استراتژی مشخصی نیز برای آنکه بتواند جنگ را در آینده پیگیری کند، ندارد. زلنسکی همچنان تاکید می‌کند که اوکراین همه اراضی خود که توسط روسیه تصرف شده را مجددا تصاحب خواهد کرد. اما او بعد از آنکه انتظارات را از ضدحمله تابستانی ارتش اوکراین بالا برد ظاهرا دیگر صحبتی از چارچوب‌های زمانی نمی‌کند. تعدادی از چهره‌ها نیز که تا کنون به دلیل شکست این ضدحمله روحیه خود را از دست داده‌اند حالا شروع به صحبت درباره نوعی توافق صلح کرده‌اند. حتی برخی پیشنهاد داده‌اند که یک توافق صلح بالقوه را در معرض رفراندوم قرار دهند.

زمانی که من آخرین بار به کی‌یف سفر کردم، برخی از رهبران سیاسی این کشور در حال بحث درباره ایده یک توافق صلح بودند؛ توافق صلحی که بر مبنای آن روسیه، عضویت اوکراین در ناتو را در ازای تضمین‌ها مبنی بر اینکه اوکراین هیچ تلاشی برای بازپس‌گیری سرزمین‌های از دست رفته خود نکند، بپذیرد. چنین صحبت‌هایی ممکن است صرفا به انگیزه خشم و نارضایتی از وضعیت مطرح شده باشند اما این صحبتها برای بایدن و بسیاری از رهبران اروپایی که چیزی جز یک چنین توافق صلح آن هم در اسرع وقت نمی‌خواهند، ارمغانی از بهشت است.

هر گونه مذاکرات صلح که در مقطع فعلی به صورت جدی مورد ملاحظه قرار بگیرد عمدتا تضمین‌ کننده شکست اوکراین است. در کنار سیاست‌های داخلی در آمریکا و اتحادیه اروپا که تا کنون مانع تصویب کمک نظامی بیشتر برای اوکراین شده‌اند، بایدن و اروپایی‌ها تاکنون نخواسته‌اند اوکراین را به گونه‌ای که این کشور را در جنگ به پیروزی برساند، تجهیز کنند.

این ترمز به خاطر نگرانی آنها درباره اینکه تحریک روسیه می‌تواند به تشدید به هر چه بیشتر درگیری علیه خود آنها منجر شود گذاشته شده است.
زلنسکی نیاز به متوقف کردن این وضعیت دارد. انتخابات امسال اوکراین به دلیل درگیری بعید است اجرا شود بنا براین او باید یک دولت وحدت ملی با هدف کمک به کنترل مخالفتهای داخلی فزاینده که تنها باعث تضعیف تلاشهای اوکراین در جنگ شده‌اند تشکیل دهد. او همچنین باید یک بینش استراتژیک واحد برای کشورش تعیین کند.

او تا کنون هیچ استراتژی واقعی برای جنگ ارائه نکرده جز اینکه فقط گفته، مرکز ثقل جنگ در ضمن دفاع در برابر پیشروی‌های احتمالی روسیه در شرق، به کریمه و دریای سیاه منتقل شود. در صورتی که زلنسکی انتظار دارد غرب همچنان انبارهای سلاح‌هایش را پر کند این وضعیت برای او به اندازه کافی خوب نیست.»