تحلیلگر سیاسی مصری در سخنانی با اشاره به شروط ایجاد همگرایی در روابط میان تهران و قاهره تاکید کرد که برخی کشورهای جهان از هیچ تلاشی برای افزایش شکاف میان اعراب و ایران دریغ نمی‌کنند.

 

«علاء الدین حافظ» روزنامه نگار و تحلیلگر سیاسی مصری در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه چالش‌های منطقه‌ای کنونی به سمت نزدیکی روابط مصر و ایران پیش می‌رود، به شرطی که این اتفاق جدا از سایر کشورهای عربی رخ ندهد، تاکید کرد که باید نوعی جسارت عربی- ایرانی در طرح مباحث مورد اختلاف در نشست‌ها در نهایت واقع‌بینی باشد تا نگرانی‌های دو طرف رفع شود.

وی همچنین گفت: هدف اعلام‌نشده اسرائیل از بحران‌آفرینی در محور فیلادلفیا با مصر، تمایل رژیم صهیونیستی برای محاصره کامل نوار غزه جهت تسریع نسل‌کشی علیه ساکنان این نوار است.

 

حافظ اظهار  داشت، جدیت یا عدم جدیت مذاکرات غیرمستقیم میان رژیم صهیونیستی و حماس به عوامل متعددی بستگی دارد که مهمترین آنها عبارتند از: اول، تلفات انسانی که ارتش اشغالگر در میدان متحمل می‌شود؛ هر چه تعداد تلفات نظامیان اسرائیلی بیشتر می‌شود امتیازدهی کابینه نتانیاهو برای توقف درگیری‌ها نیز  بیشتر می‌شود.

رژیم صهیونیسـتی دوشنبه‌شب، سخت‌ترین ضربه بعد از هفت اکتبر را دریافت کرد و شاهد سنگین‌ترین تلفات ارتش اسرائیل طی ۱۱۰ روز نبرد در نوار غزه بود که رسانه‌های صهیونیستی از آن با عنوان «فاجعه سنگین» یاد کردند. عملیات خان‌یونس بار دیگر نشان داد ارتش مدعی اسرائیل همچنان از همان جایی که همیشه ادعایش را داشت یعنی اشراف و غافلگیری ضربه خورده و بار دیگر در مقیاس کوچک‌تر، همان بلایی سرش آمد که هفت اکتبر (آغاز عملیات طوفان‌الاقصی) نیز تجربه‌اش کرده بود.

 

علاوه بر این، کابینه اضطراری رژیم نیز در حال فروپاشی است و اپوزیسیون دولت حتی منتظر پایان جنگ هم نمانده و روز به روز اظهارات سیاسیون مخالف نتانیاهو تندتر می‌شود.

تحلیلگر عرب در ادامه گفت، نکته دوم فشارهای داخلی خانواده‌های اسرای اسرائیلی بر کابینه نتانیاهو است. پس از طولانی شدن جنگ، به ویژه با توجه به گزارش‌های مکرر از کشتار اسرا بر اثر بمباران رژیم صهیونیستی، فرصت‌های خیز کابینه اسرائیل از روی موانع برای آزادی زندانیان را تسریع می‌بخشد. علاوه بر اینها، افکار عمومی جهانی نسبت به کشتارهایی که ارتش اشغالگر مرتکب می‌شود خشمگین است و دولت‌ها را در کشورهای خود برای توقف سریع قتل عام‌های رژیم اسرائیل در غزه تحت فشار قرار می‌دهد.

تبیین «شروط نزدیکی روابط قاهره و تهران» از نگاه یک تحلیلگر مصری

نتانیاهو در روزهای اخیر با راهپیمایی‌های گسترده خانواده‌های اسرای اسرائیلی که در بندِ حماس هستند و اقدامات جنجالی آنها نظیر مسدودسازی بزرگراه‌های مهم در تل‌آویو و همچنین حضورشان در جلسات پارلمان رژیم صهیونیستی رو به رو بوده که همگی اینها، سطح فشارها علیه وی و ناکارآمدی‌های دولتش را به نحو قابل توجهی افزایش داده‌اند. فشارهایی که حتی زمزمه‌های مختلف دال بر این مساله که بهتر است اسرائیل به سمت آتش‌بس با حماس حرکت کند را در اراضی اشغالی تقویت کرده‌اند. معادله‌ای که در صورت تحقق، تیرخلاص به پیکرِ سیاسی بی‌جان  و بی‌اعتبارِ نتانیاهو تلقی می‌شود و سناریوهای کابوس‌واری را در مورد آینده وی نوید می‌دهد. اهمیت این مساله زمانی درک می‌شود که بدانیم علیرغم تشدید فشارهای داخلی علیه نتانیاهو، فشارهای منطقه‌ای و بین المللی نیز به نحو قابل ملاحظه‌ای علیه وی افزایش یافته‌اند.

تلفات انسانی که اسرائیل متحمل می‌شود بیش از توان دولت اشغالگر است

علاءالدین ادامه داد: من معتقدم که شانس موفقیت میانجی‌گری کنونی که توسط دولت مصر یا قطر انجام می‌شود، بیش از هر زمان دیگری است وچه بسا به توقف کامل جنگ و نه آتش‌بس‌هایی با مدت مشخص منجر شود، زیرا تلفات انسانی که اسرائیل متحمل می‌شود بیش از توان دولت اشغالگر است و همچنین نمی‌توان تغییر بنیادی در افکار عمومی جهان را که واقعیت رژیم اشغالگر صهیونیستی برای آن روشن شده است نادیده گرفت.

مقاومت با تاکتیک‌های راهبردی وارد جنگ شده است

این تحلیلگر مصری اظهار داشت: مهم‌ترین سوال شانس موفقیت یا عدم موفقیت میانجی‌گری‌ها برای توقف جنگ نیست، بلکه این است که آیا اسرائیل قبل از توقف جنگ به اهداف اعلام شده خود می‌رسد یا خیر؟ بر اساس داده‌های کنونی، رژیم صهیونیستی در جنگ هفتم اکتبر شکست خورد و در طول دوره گذشته به دنبال هرگونه دستاورد نظامی برای حفظ آبروی کابینه نتانیاهو بوده است، چیزی که مقاومت فلسطین این رژیم را از آن محروم کرده است؛ مقاومت با تاکتیک‌های استراتژیکی که اهداف اسرائیل را یکی پس از دیگری نابود می‌کند وارد جنگ شده است.

کابینه نتانیاهو در نهایت به شروط مقاومت تن خواهد داد

علاءالدین تصریح کرد که ناظران تحولات نبرد میدانی، پیروزی ارتش اشغالگر بر حماس، بیرون راندن رهبران جنبش از نوار غزه و یا آزادی اسرا در میدان‌های جنگ را کاملا غیر ممکن می‌دانند و این بدان معناست اهدافی که کابینه رژیم اشغالگر جنگ غزه را برای تحقق آن آغاز کرده در برابر دلاوری مردان مقاومت فلسطین بر باد رفته است.از سوی دیگر، کابینه نتانیاهو در نهایت به شروط مقاومت، به ویژه آنچه مربوط به تخلیه زندان‌های اشغالی از اسرای فلسطینی است، در ازای آزادی اسرای اسرائیلی تن خواهد داد.

در همین راستا، نویسنده مصری گفت به نظر من، تنها مانع بر سر راه موافقت اسرائیل با تخلیه زندان‌ها و توقف جنگ، آینده رهبران حماس در داخل نوار غزه است که مشکل پیچیده‌ای است. زیرا اسرائیل بارها اعلام کرده است که نوار غزه به وضعیت قبل از  هفت اکتبر برنمی‌گردد. در مقابل، خروج حماس از نوار غزه یعنی واگذاری غزه به سادگی و با ظرفی از طلا  به رژیم صهیونیستی امری است که به طرز اجتناب ناپذیری با دکترین جنبش‌های آزادی‌بخش ملی در سراسر جهان ناسازگار است. همچنین رهبران حماس نیز بخشی از بافت مردمی جمعیت نوار غزه هستند.

هدف اسرائیل از بحران‌آفرینی در محور فیلادلفیا محاصره کامل نوار غزه و تسریع در نسل‌کشی ساکنان آن است

وی درباره روابط کنونی مصر و رژیم اسرائیل در سایه جنایات جنگی صهیونیست‌ها علیه غزه توضیح داد که اختلافات کنونی میان مصر و کابینه رژیم صهیونیستی خطرناک‌تر از زمان امضای توافقنامه کمپ دیوید در اواخر دهه ۱۹۷۰  است. زیرا کشتارهای رژیم صهیونیستی در غزه دولت مصر را در مخصمه قرار داده است. مصر نزدیک‌ترین همسایه و برادر بزرگ غزه و صاحب گذرگاه مرزی است که شریان حیاتی ملت فلسطین در غزه به شمار می‌رود. همچنین بمباران نوار مرزی با مصر توسط ارتش اشغالگر که ادعا می‌شد اشتباها صورت گرفته باعث خشمی فروخورده در ارتش مصر شده است. علاوه بر آن، بحران اخیر مربوط به محور فیلادلفیا است که ارتش رژیم صهیونیستی مدعی است از این محور تسلیحات قاچاق می‌شود و دولت مصر را مسئول آن می‌داند. این ادعاها بی‌اساس است و هدف اعلام‌نشده اسرائیل از بحران‌آفرینی در این محور، تمایل رژیم اسرائیل به محاصره کامل نوار غزه است تا عملیات نسل‌کشی علیه ساکنان نوار را تسریع بخشد. از این رو، مصر مخالفت قاطع خود را با نقض حاکمیت مصر بر محور فیلادلفیا اعلام کرد. بطوریکه مقامات اطلاعاتی مصر به همتایان اسرائیلی خود اطلاع دادند که محور فیلادلفیا خط قرمزی است که نمی‌توان از آن عبور کرد و تجاوز به آن خطراتی با عواقب محاسبه نشده‌ را به همراه خواهد داشت.

پیش از این، روزنامه عبری معاریو در این باره نوشت که اختلاف بزرگ میان تل‌آویو و قاهره بر سر روند اقدام رژیم صهیونیستی به ویژه در محور فیلادلفیا که مصر را از غزه جدا می‌کند، قابل مشاهده است.

روزنامه وال استریت ژورنال نیز به نقل از مقامات مصری نوشت که قاهره به تل‌آویو نسبت به هرگونه حمله به محور فیلادلفیا و هرگونه موج آوارگی فلسطینیان هشدار داده است.

این روزنامه گزارش داد، قاهره به طور جدی به خروج سفیر خود از تل‌آویو فکر می‌کند و عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر چندین تلاش نتانیاهو برای گفت‌وگو با او را رد کرده است.

وال استریت ژورنال همچنین افزود که روابط مصر و اسرائیل در پایین‌ترین سطح خود در دو دهه اخیر قرار دارد.

بر اساس تازه ترین اخبار، در ادامه تلاش رژیم صهیونیستی برای تسلط امنیتی بر محور فیلادلفیا در نوار غزه، دولت مصر با درخواست این رژیم برای حضور موقت در این محور مخالفت کرد.

همگرایی عربی-ایرانی ضامن رفع برخی بحران‌ها در منطقه است

وی در پاسخ به سوالی درباره برنامه قاهره در خصوص روابط خود با ایران گفت، روابط مصر و ایران جدا از ماهیت روابط اعراب و ایران قابل پرداختن و بررسی نیست، مصر بزرگترین کشور عربی و دارای وزن منطقه‌ای است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. ایران نیز کشوری محوری در منطقه است و با کشورهای مختلف عربی روابط اقتصادی و سیاسی دارد. به طور واقع بینانه، هیچ چالش واقعی برای همگرایی مصر و ایران وجود ندارد، برعکس، چنین همگرایی در مواجهه با تلاش‌ها برای ترسیم مجدد خاورمیانه جدید در راستای خدمت به منافع غرب «بسیار مهم» است. ناگزیر باید جسارت عربی-ایرانی برای طرح مسائل مورد اختلاف در نشست‌ها و دیدارها به طرز واقع‌بینانه‌ای وجود داشته باشد تا نگرانی‌های دو طرف برطرف شود.

حافظ ادامه داد: من وجود قدرت‌های بزرگ جهانی را که از هیچ تلاشی برای افزایش شکاف میان عرب‌ها و ایران دریغ نمی‌کنند، درک می‌کنم زیرا همگرایی عربی-ایرانی ضامن رفع برخی بحران‌ها در منطقه است.

وی ابراز عقیده کرد، نقش جبهه‌های مقاومت در عملیات طوفان الاقصی و بهبود روابط با عربستان، فرصت را برای همگرایی ایرانی-عربی فراهم می‌کند، به ویژه اینکه افکار عمومی عرب از حمایت جبهه‌های پشتیبانی از گروه‌های مقاومت فلسطین در برابر کشتارهای صهیونیست‌ها استقبال می‌کند و  به نزدیکی روابط با عربستان سعودی اهتمام می‌ورزد.

تهران و قاهره در حال حاضر بر ریل توسعه روابط قرار گرفته‌اند و مهم‌ترین محرک در مسیر توسعه روابط دوجانبه و همکاری‌های منطقه‌ای دو کشور، منافع مشترک در پرونده‌های مختلف است. این دو قدرت بزرگ اسلامی می‌توانند با اتکای بر نیروی انسانی غنی و قرار گرفتن در آستانه شاهراه‌های مهم ارتباطی، مسیر جدیدی ارتباطی میان سه قاره آسیا، اروپا و آفریقا ایجاد کنند. البته در این مسیر ممکن است کشورهای متخاصم و رقیب مانند آمریکا، امارات، ترکیه یا حتی رژیم صهیونیستی علاقه‌ای به توسعه روابط تهران و قاهره نداشته باشند؛ اما اراده رهبران دو کشور برای حفظ حداکثری منافع ملی در محیط پرآشوب غرب آسیا می‌تواند به مانند چراغ راهی مسیر احیای روابط تاریخی دو ملت کهن را فراهم کند.