بیانیه کمیته ویژه منتخب رئیس جمهور برای بررسی ناآرامی های ۱۴۰۱ حاوی نکات و فرامتن‌های قابل توجهی است.

یک: اغتشاشات ۱۴۰۱ ایران یکی از ۴۰۰ اعتراض مردمی گسترده در ۱۲۳ کشور بین سال های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ رخ داده، بوده است. با این تفاوت که اعتراضات ۱۴۰۱ در ایران گستردگی مردمی قابل توجهی نداشته است.

دو: در طول اعتراضات در ایران ۲۰۲ نفر کشته شده‌اند. ۹۰ نفر از جانباختگان افرادی بودند که ضمن حمل و استفاده از سلاح (سرد یا گرم) در اقدام تروریستی، درگیری و حمله به مقرهای نظامی و انتظامی، زیرساخت‌های حیاتی و یا افراد مجری قانون کشته شده‌اند. این آمار نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از آمار کشته شده‌ها در حقیقت، خود از کسانی بودند که به دنبال کشته‌سازی و تولید ناامنی خطرناک در کشور بودند.

سه: ۱۱۲ نفر از جانباختگان مردم عادی بودند که در وسط درگیری ها توسط اغتشاشاگران کشته شدند. بخش قابل توجهی از اینها نیز هدفمند و عامدانه کشته شدند. به این معنا که هدف از کشتن آنها ایجاد فضا سازی و یا با هدف کشته سازی بوده است.

به تعبیر دقیق تر پروژه کشته‌سازی و ترکیب آن با عملیات رسانه ای و روانی رویه طراحی شده در اغتشاشات سال گذشته بوده که البته با توجه به تکرار این روند در فتنه‌های قبلی کشور، بخش ثابت هر طراحی‌ ضدامنیتی در ایران هست.

چهار: در جریان ناآرامی‌ها، ۷۹ نفر از نیروهای مجری قانون و مردم توسط خشونت طلبان یا با اقدامات تروریستی به شهادت رسیدند.این موضوع نشان می‌دهد یکی از راهبردهای مرکزی طراحان ناآرامی‌های ۱۴۰۱ ترکیب خشونت شدید خیابانی با اقدام تروریستی بوده است. ترویج تئوری خشونت مشروع که توسط اینترنشنال و بی‌بی‌سی فارسی در ایام اغتشاشات ترویج می‌شد ذیل همین راهبرد مرکزی قابل تعریف است. ترکیب خشونت شدید در میدان با اقدام تروریستی یکی از جنبه های مهم اغتشاشات سال گذشته بوده که پس از شکست خیابانی اغتشاشات در تهران در خلق حادثه تروریستی شاهچراغ شیراز به خوبی مشاهده شد. یا گسترده شدن ناامنی‌ها در جنوب شرق ایران همزمان با اوج گیری اغتشاشات در تهران از شواهد دیگر این گزاره است.

پنج: علاوه بر شهادت ۵۴ نفر از مجریان قانون در جریان ناآرامی های سال ۱۴۰۱، تعداد قابل توجهی از نیروهای مجری قانون مجروح شده و آسیب دیدند. در این میان حدود ۵۲۰۰ نفر از نیروهای فراجا دچار مجروحیت و مصدومیت شدند.  ۱۵۴۰ نفر نیز از نیروهای سپاه و بسیج به علت جراحات شدید غیرقابل جبران جسمی مانند قطع نخاع، نابینایی، شکستگی اعضا و ... دچار آسیب جدی شدند. این میزان آمار قابل توجه شهدا و مجروحان از نیروهای امنیتی نشان می‌دهد که آنها برای برقراری امنیت ابتدا از جان نیروهای خود گذشتند و با این ایثار غیرمرسوم که شبیه رفتار نیروهای امنیتی و ضدشورش دیگر کشورهای جهان نیست، نه تنها از شکل‌گیری چرخه خشونت به صورت یکطرفه و داوطلبانه جلوگیری کردند بلکه از پاسخگویی به اقدام متقابل خشونت آمیز اغتشاشاگران نیز خودداری کردند.

شش: دستگاه امنیتی و انتظامی کشور نه تنها سیاست اعمال خشونت علیه معترضان را دنبال نکرده بلکه تنها در یک مورد، براساس شکایات مردمی واصله به فراجا در ۲۱ مورد با کارکنان برخورد سازمانی شده است. به تعبیر دقیق تر نه تنها دستگاه امنیتی از راهبرد مشت آهنین که در دیگر کشورها در ایام اغتشاشات مرسوم است فاصله طولانی داشته بلکه حتی موارد جزیی تخلف نیروهای تحت امر خود را هم نادیده نگرفته است.هفت: بازداشت ۵۰ نفر از عوامل منافقین، ۷۷ نفر از عوامل کومله، دمکرات، پاک، پژاک ، ۵ عامل‌ گروه‌های تکفیری، ۹ تبعه بیگانه از اتباع برخی کشورهای غربی ، ۱۶۴ نفر از اراذل و اوباش داخلی و کشف چندین کارگاهِ تولید کوکتل مولوتف و تعداد قابل‌توجهی کلت کمری، انواع مسلسل، فشنگ‌های مربوطه و تفنگ‌های ساچمه‌زنی از اغتشاشگران نشان می‌دهد ناآرامی‌های سال گذشته یک پروژه ضدامنیتی و دارای بازیگران کاملا امنیتی بوده است‌.