دوقطبی سازی های موهوم و البته مرسوم انتخاباتی می تواند ثمرات تاریخی خون شهدای اردیبهشت را از بین ببرد.
 

 محسن مهدیان در یادداشتی نوشت: بدون مقدمه دو اصل کلیدی در این دوره از انتخابات اهمیت ویژه ای دارد. شاید مناسب است نامزدهای انتخاباتی موضع خود را در قبال این دو اصل روشن کنند. مردم نیز همین را مطالبه کنند.

یکم. اصل اول ملاحظه اجرایی است.

دولت مستقر در سال سوم است. سال سوم یعنی بسیاری از تصمیمات در نیمه راه است. بسیاری از طرح ها در سال های چهارم و بلکه دوره دوم ریاست جمهوری به ثمر می نشیند. ضمن اینکه دولت مستقر با ریل گذاری در بسیاری از حوزه ها مسیری را پشت سر گذاشته است که رها سازی آن خسران جدی منابع و زمان است. از طرفی این دولت کارنامه برجسته ای داشته است که باید امتداد یابد.

به نظر میرسد فارغ از هرگونه جهت گیری سیاسی و گفتمانی، تغییر و تحول اساسی در دولت خلاف تدبیر و مصلحت اجرائی است.

منطقا باید تلاش کرد همین دولت با همین گفتمان استمرار یابد. اما اگر نه، نامزدهای محترم در خصوص لوازم اجرایی تغییر جهت گیری و جابجایی مدیران و اثر آن بر اداره کشور چه برآوردی دارند؟ 

دوم. اصل دوم و مهمتر صیانت از تحول و سرمایه اجتماعی پس از شهادت شهدای اردیبهشت است. هرگونه دوقطبی با هرنیتی ولو رقابت، در همه انتخابات ها مذموم بوده است اما در این انتخابت ضرورت مضاعف دارد. دوقطبی ها ضد مشارکت است. ضد انسجام ملی است و همه ثمرات خون شهید جمهور را پایمال می کند.

سوال دوم از نامزدهای انتخاباتی اینست که برای رفع این نگرانی چه تدبیری اندیشیده اند؟ دوقطبی سازی های موهوم و البته مرسوم انتخاباتی می تواند ثمرات تاریخی خون شهدای اردیبهشت را از بین ببرد. آیا برای این نگرانی برنامه روشنی دارند و تغییری در تصویر و رفتار انتخاباتی خود و همراهانشان خواهند داشت؟

بزرگان سیاسی در جریانات و گروه های مختلف و همچنین نهادهای نظارتی و مسوول نیز به نظر میرسد باید نسبت به ایندو ملاحظه توجه جدی تری نسبت به گذشته داشته باشند.