دولت آلمان در بحبوبحه یورش نیروهای امنیتی این کشور به مرکز اسلامی هامبورگ مدعی شده که این مرکز محل ترویج تفکرات افراط‌گرایانه است. این در حالی است که دولت آلمان در طرح این ادعای خود با تناقضات جدی رو به رو است و توان لاپوشانی آن ها را ندارد.

 به تازگی شاهد حمله گسترده نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی هامبورگ بوده ایم. رویدادی که با بازتاب های گسترده ای همراه شده و وزارت خارجه کشورمان نیز با احضار سفیر آلمان در تهران، اعتراض رسمی ایران به این موضوع را به طرفِ آلمانی منتقل کرده است.

سال گذشته نیز نیروهای آلمانی به مرکز اسلامی هامبورگ و شمار دیگری از مراکز اسلامی شبیه به آن در آلمان حمله کردند. در این راستا، وزارت کشور آلمان مدعی شده که مرکز اسلامی هامبورگ در نوع خود ترویج کننده تفکرات افراط گرایانه است و باید با آن برخورد شود. با این همه، در رابطه با این موضوع، اینطور به نظر می رسد که برلین با تناقض های جدی رو به رو است که البته توان لاپوشانی آن را نیز نداشته و همین مساله سبب شده تا یورش نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی هامبورگ به یک رویداد عاری از منطق و حتی رسوایی برای دولت آلمان تبدیل شود.

در این زمینه به طور خاص می توان به 3 نشانه مهم و محوری نیز اشاره کرد.

یک: غرب و دروغ بزرگِ تعهد به آزادی بیان، اندیشه و دموکراسی
یکی از انتقادات جدی که در در رابطه با حمله اخیر نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی هامبورگ مطرح شده این بوده که این اقدام در نقطه مقابلِ ادعاهای دور و دراز دولت این کشور در حمایت از آزادی بیان، اندیشه و دموکراسی است. البته که دولت‌های غربی تاکنون در موارد متعددی نفاق و ریاکاری خود را در طرح شعارهای مختلف با محوریت موضوعات مذکور نشان داده اند با این حال، در ماجرای اخیر حمله نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی هامبورگ، بار دیگر این نفاق و دورویی پیش چشم همگان قرار گرفته است.

گویی استانداردهای دوگانه غربی ها در مساله تعهد به آزادی بیان و اندیشه و تحمل افکار غیرهمسو، آشکار‌تر از هر زمان دیگری شده است. موضوعی که در نوع خود می تواند برای دیگر ملت های جهان، تا حد زیادی آگاه بخش و روشنگر باشد.

دو: دست های خالی دولت آلمان در حمله به مرکز اسلامی هامبورگ
یکی از دیگر نکاتی که هم در حمله سال گذشته نیروهای امنیتی آلمان به مرکز اسلامی هامبورگ جلب توجه می کرد و هم در حمله کنونی قابل مشاهده است، این نکته می باشد که در هر دو حمله، دستگاه های امنیتی آلمان و دولت این کشور، هیچ سند و مدرکی را در راستای ادعاهای دور و دراز و مغرضانه خود علیه مرکز اسلامی هامبورگ و نهادهای وابسته به آن ارائه نکرده اند.

به نظر می رسد که اگر دولت آلمان در این رابطه اسناد متقن و کافی را در اختیار داشت، هیچ تردیدی را به خود راه نمی داد و جراین های سیاسی و رسانه ای همسو با این دولت، جنجال های گسترده ای را در این رابطه به راه می انداختند. با این حال، دستِ برلین در ماجرای حمله به مرکز اسلامی هامبورگ خالی است و همین مساله نیز به یک چالش جدی برای دولت آلمان تبدیل شده است.

سه: نقشِ آشکار اسرائیل در حمله به مرکز اسلامی هامبورگ

یکی از نکاتی که در جریان حمله سال گذشته نیروهای امنیتی آلمانی به مرکز اسلامی هامبورگ جلب توجه می کرد این بود که وزارت کشور آلمان و وزیر کشور وقتِ آن اعلام کردند که در کشورشان جایی برای توسعه تفکرات ضدصهیونیستی وجود ندارد. پیشتر نیز بارها و بارها گزارش های مختلفی دال بر نفوذ عمیق لابی های صهیونیستی در آلمان و اعمال نفوذ آن ها بر تحرکات برلین در مقابله با نهادها و شخصیت ها و جریان های اسلامی منتشر شده است.

این در حالی است که دولت آلمان اعلام کرده محرک اصلی اش در حمله به مرکز اسلامی هامبورگ، مبارزه با افراط گرایی است. این موضع گیری در شرایطی صورت می گیرد که رژیم اشغالگر قدس جزو نژادپرست ترین و افراطی ترین و تجاوزکارترین رژیم‌های جهان است. این رژیم هدفِ بیشترین قطعنامه های حقوق بشری شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد بوده و البته که مقام های ارشد آن نیز دیر یا زود با حکم بازداشت بین المللی دیوان لاهه به دلیل ارتکاب به جنابت علیه بشریت در قالب جنگ غزه رو به رو خواهند شد. بگذریم که این رژیم از سوی نهادهای وابسته به سازمان ملل متحد به عنوان رژیمی زن‌ستیز و کودکُش معرفی شده و البته که ارتش آن نیز در فهرست سیاه ارتش های جنایتکار جهان قرار گرفته است.

حال اینکه دولت آلمان یکچنین رژیمی را افراط گرا نمی داند و به مرکز اسلامی هامبورگ با بهانه هایی اینچنینی حمله می کند، نشان از آن دارد که دولت آلمان به نوعی به خدمتکار لابی های صهیونیستی و منافع آن ها تبدیل شده است. البته که دولت آلمان باید توضیح دهد که چرا دومین تامین کننده بزرگ تسلیحات رژیم صهیونیستی در بحبوحه جنگ غزه و کارزار نسل کشی این رژیم در نوار غزه است. 

جنگی که تاکنون منجر به کشته، مجروح و مفقود شدن بیش از 100 هزار غیرنظامی فلسطینی شده و البته که از نظر نرخ کشتار غیرنظامیان نیز عنوان مرگبارترین جنگ قرن بیست و یکم جهان را یدک می کشد. مسائلی از این دست همه و همه نشان می‌دهند که تا چه اندازه دولت آلمان در ماجرای حمله به مرکز اسلامی هامبورگ، با طرح ادعاهای واهی، فرار رو به جلو می کند.