هجده سال پس از جنگ ۳۴ روزه، حزب‌الله لبنان بر خلاف جنگ 34 روزه، اکنون ارتشی با تسلیحات پیشرفته‌تر، نیروی رزمی بیشتر و مشروعیت بالاتری در لبنان و منطقه برخوردار است. جنگ با حزب‌الله بزرگ‌ترین چالش برای اسرائیل است چرا که زرادخانه آن تا ۱۵۰ هزار موشک در اختیار دارد و رزمندگانش در میدان‌های مختلف آبدیده شده‌اند.

کیهان:این تحلیل را نشریه آمریکایی فارین پالیسی با اشاره به انفجار اخیر پیجرها در لبنان منتشر کرده و نوشت: احتمالاً عامل این عملیات اسرائیل بوده است. با وجود هشدار‌های آمریکا درباره اینکه انجام عملیات گسترده می‌تواند به جنگ تمام عیار منطقه‌ای ختم شود، اسرائیل بر جلوگیری از حملات حزب‌الله تأکید می‌کند. حمله پیجری می‌تواند آغازی بر یک نبرد نظامی علیه حزب‌الله در لبنان باشد یا تنها می‌تواند یک عملیات سری جدید در چهارچوب جنگ سایه طولانی بین اسرائیل و نیرو‌های نیابتی ایران باشد. اما این احتمال نیز وجود دارد که اسرائیل امکان اجتناب از افشای چنین نفوذی را نداشته و مجبور به عملیات شده است.

این حمله گامی برای بازیابی حیثیت خدشه‌دار شده سرویس جاسوسی موساد پس از حمله ۷ اکتبر حماس به‌شمار می‌رود. گمانه‌‌های مختلفی درمورد اینکه چگونه موساد توانسته چنین حمله‌ای را به انجام برساند مطرح است.

حزب‌الله از روش‌های قدیمی برقراری ارتباط استفاده می‌کند. بعد از عملیات ۷ اکتبر، پرسنل حزب‌الله از استفاده از تلفن‌های شخصی اجتناب نموده‌اند و سید حسن نصرالله از رزمندگانش خواسته تا از شیوه‌های جایگزین برقراری ارتباط استفاده نمایند.

حزب‌الله احتمالاً پس از این حمله اقدام به ارزیابی مجدد کل دستگاه امنیت داخلی خود خواهد کرد تا با شناسایی شکاف‌های موجود در امنیت عملیاتی‌اش، مهارت‌های اعضایش را ارتقا ببخشد. یکی از دلایل این حمله پیجری، همانند ترور اسماعیل هنیه، رهبر سیاسی حماس در تهران در اواخر جولای این بوده که موساد مصمم به ترمیم وجهه و اعتبار خویش است. قبل از حمله ۷ اکتبر، اطلاعات اسرائیل از اعتبار و آوازه بالایی برخوردار بود و شاهکار‌های اطلاعاتی آن در فیلم‌های جاسوسی‌ای نظیر فیلم مونیخ اسپیلبرگ و سریال فائودا بازگو می‌شدند.

حوثی‌ها در یمن، گروه‌های شبه نظامی در عراق و سوریه و دیگر نیرو‌های نیابتی ایران اکنون شروع به اتخاذ اقدامات احتیاطی بیشتری خواهند کرد. این می‌تواند شیوه‌ای را که این گروه‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند تغییر دهد که به نوبه خود می‌تواند تأثیر مستقیمی بر هماهنگی میان آن‌ها شود.

هرچند بازیگران مختلف حاضر در درگیری‌های منطقه ادعا می‌کنند که می‌خواهند از بروز یک جنگ تمام عیار اجتناب ورزند، اما همچنان ممکن است چنین جنگی همچون رویارویی جولای ۲۰۰۶ اسرائیل و حزب‌الله رخ بدهد. می‌توان استدلال کرد که آن جنگ یک شکست استراتژیک برای اسرائیل بود، زیرا حزب‌الله از زمان پایان آن جنگ به مراتب قدرتمندتر شده است.

حزب‌الله اکنون 18 سال پس از جنگ 34 روزه، یک سازمان نظامی کاملاً متفاوت با تسلیحات پیشرفته‌تر، نیروی نظامی بیشتر و مشروعیت بالاتر نه تنها در لبنان بلکه در منطقه است. همان‌گونه که ست جونز و دانیل بایمن اخیراً به درستی گفته‌اند، جنگ با حزب‌الله، بزرگ‌ترین چالش اسرائیل در دهه‌های اخیر خواهد بود. با این حال، شرایط دارد دقیقاً به همان سمت پیش می‌رود.

حزب‌الله خود را ملزم خواهد دانست که به حمله پیجری پاسخ بدهد. حتی اگر حزب‌الله بگوید که نمی‌خواهد وارد جنگ شود، اما در حالی که اقدامات متقابل طرفین ادامه دارد و هرکدام به دنبال استقرار نیرو‌های خود به شکلی هستند که بتوانند از مزیت اقدام نخست برخوردار باشند، هرگونه ارسال پیام اشتباه می‌تواند هر دو طرف را به سمت درگیری سوق دهد.

اسرائیل خوب می‌داند که حزب‌الله حماس نیست. حزب‌الله از ارتشی متعارف با ۱۵۰ هزار موشک برخوردار است.

و در میان کامل‌ترین، آموزش دیده‌ترین و پرمنابع‌ترین بازیگران غیردولتی در سیاست جهانی قرار دارد. مبارزان این گروه در جبهه‌های مختلف کارآزموده شده‌اند و در کنار سپاه پاسداران، کار با تسلیحات پیشرفته را آموزش دیده‌اند.