موضع خصمانه و تکراری اتحادیه اروپا درباره جزایر سه گانه ایرانی، برخی محافل رسانه‌ای غربگرا را شوکه کرد و برخی دیگر ترجیح دادند این رفتار خصمانه را نبینند و از کنار آن عبور کنند.

روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: اتحادیه اروپا اخیراً در بیانیه‌ای مشترک با شورای همکاری خلیج‌ فارس مدعی شدند جزایر سه‌گانه ابوموسی و تنب بزرگ و کوچک متعلق به امارات است. همچنین در بیانیه صادره از ایران، به عنوان اشغالگر جزایر یاد شده و این در حالی است که عمر کشورمان و تعلق جزایر سه‌گانه به ایران، بسیار بالاتر از سن برخی دولت‌های منطقه است. به بیان دیگر در طول قرن‌های طولانی در حالی که این جزایر متعلق به ایران بوده‌اند، برخی دولت‌ها و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس اصلاً وجود نداشته‌اند که امروز بخواهند مدعی آن شوند.

در این میان واکنش رسانه‌های غربگرا به گستاخی اروپا جالب بود؛ برخی اصل خبر را سانسور کردند و برخی دیگر ابراز تعجب کردند که چرا اروپا موضع خصمانه اتخاذ کرده و حال آن که این قبیل شیطنت‌ها در سوابق برخی دول اروپایی مسبوق به سابقه است.

در این‌باره، روزنامه هم میهن با ابراز تعجب از موضع اروپا نوشت: اگرچه موضع‌گیری کشورهای فعال در جامعه ‌بین‌المللی نسبت به این موضوع مسبوق به سابقه بوده، با این حال این نخستین بار است که دول خارجی در این خصوص اقدام به قضاوت و اتهام‌زنی نسبت به ایران کرده‌اند؛ مسئله‌ای که ابهام‌برانگیز است.... نکته مهم این موضع‌گیری، بی‌شخصیتی دیپلماتیک اتحادیه اروپا است. نه به این دلیل که علیه ایران موضع‌گیری کرده است؛ بلکه به این دلیل که چگونه این اتحادیه حقایق بین‌المللی را بازیچه ملاحظات خودش قرار داده است. اگر این جزایر اشغالی است، چرا در پنج‌دهه گذشته نسبت به این اشغال خیالی سکوت کرده بودید؟ به‌علاوه از کی تا حالا اتحادیه اروپا با اشغالگری مخالف شده است؟ این جزایر را از اشغال شما درآوردند، حالا طلبکار شده‌اید؟ همین الان بزرگ‌ترین جنایت قرن در همین منطقه در حال تکرار است و علت آن فقط یک چیز و آن هم اشغالگری است، اشغالی که مطابق نص صریح قطعنامه‌های سازمان ملل غیرقانونی است؛ ولی نه‌تنها آن را محکوم نمی‌کنید که از اشغالگر حمایت هم می‌کنید و مردم این مناطق در حال پرداخت هزینه‌های جنایات آلمان هیتلری هستند. این نشانه قدرت اتحادیه اروپا نیست که در برابر جنایات اسرائیل ذلیل و حامی باشد و همزمان مواضع سیاست خارجی خود را به حراج بگذارد. این نشانه ضعف است و نه قدرت.

روزنامه مذکور در عین حال از قول فردی به نام کوروش احمدی بر «ضرورت سیاست خارجی متوازن» (!؟) تأکید کرد و نوشت: راهکار ایران در میان‌مدت و بلندمدت، باید حول ‌اتخاذ یک سیاست‌ خارجی متوازن و ارتباط با همه مناطق جهان بگردد. داشتن برنامه‌ و طرح‌های سیاسی برای برون‌رفت از مشکلات عمومی سیاست خارجی‌اش باید راهکار ایران باشد».

روزنامه شرق هم در گزارشی با عنوان «واکاوی ادعاهای تکراری درباره جزایر سه‌گانه ایرانی»، ادعای مطرح شده در بیانیه صادره را «بوقی پوچ و ممتد» خواند.

روزنامه دنیای اقتصاد نیز در گزارشی تحت عنوان «سیاست خبیثانه چشم‌آبی‌ها» نوشت: بیانیه مشترک اتحادیه اروپا و کشورهای عضو شورای خلیج‌فارس درباره جزایر سه‌گانه، واکنش مقامات ایرانی را به دنبال داشت. این اولین‌بار است که اتحادیه اروپا، ایران را متهم به اشغالگری کرده است.

این روزنامه هم مثل هم‌میهن، سراغ کوروش احمدی رفته و از قول او مدعی شد: قضیه را می‌توان به اختلافات و دعواهای اخیر بین ایران و اروپا مرتبط دانست؛ از جمله مسئله ادعایی حمایت نظامی ایران از روسیه در جنگ اوکراین، اروپایی‌ها را با ایران سر لج انداخته و به نظر می‌رسد که این لحن اتحادیه اروپا درباره جزایر سه‌گانه ناشی از همین مسائلی است که ظرف یکی دو سال گذشته بین ایران و اروپا رخ داده است. ایران باید سیاست خارجی منطقه‌ای متوازن و رابطه عقلانی با همه کشورها داشته باشد تا بتواند از این‌گونه مشکلات احتراز کند».

درباره واکنش نشریات غربگرا گفتنی است که جا خوردن از رفتارهای دشمنانه و شیطنت‌آمیز برخی دولت‌های اروپایی بی‌معناست و آنها بارها بی‌ چشم ‌و رویی و بی‌صداقتی و خصومت خود را به نمایش گذاشته‌اند. بنابراین اگر تعجبی باید، درباره تحرکات برخی نشریات است که با وجود دیدن عبرت‌های برجام و کلاهبرداری و نقض عهدی که همین دولت‌ها کردند، طی ماه‌های گذشته مدعی تنش‌زدایی و مذاکره برای احیای توافق بودند. اروپا همان طرف بی‌کفایت و بی‌حیثیت برجام است که به تعبیر گزارش آقای ظریف، پیش از خروج آمریکا از توافق‌، یازده برابر برجام را نقض کرده بود و پس از خروج آمریکا هم به مدت نزدیک به سه سال مأموریت داشت وعده هیچ و پوچ بفروشد و دولت روحانی را برای چند سال معطل و بلاتکلیف نگه دارد. به عبارت دیگر، بی‌شخصیتی مورد اشاره روزنامه هم میهن برای امروز و دیروز نیست و سابقه چند ده ساله دارد و حال آن که در گذشته، نه جنگ اوکراین اتفاق افتاده بود ونه جنگ غزه، اما طرف اروپایی چه در حمایت از جنگ تحمیلی صدام، چه میزبانی گروهک‌های تروریست تجزیه‌طلب و چه حمایت از تحریم‌ها علیه ملت ایران و فشار برای توقف پیشرفت‌های هسته‌ای ایران، همواره از موضع خصومت رفتار کرده است.

نکته قابل تأمل اشاره کارشناس مشترک هم میهن و دنیای اقتصاد است که با رندی سعی می‌کند بار اتهام را از روی دوش اروپا بردارد و درست در همان جایی که به حقوق ایران تعرض شده، باز هم به طرف اروپایی حق بدهد و با تعبیر «سر لج انداختن» و «ضرورت سیاست خارجی متوازن»، خصومت او را توجیه کند! این پریشان‌گویی در حالی است که هشت سال دیپلماسی التماسی دولت برجام نسبت به برخی دولت‌های اروپایی موجب گستاخی بیشتر آنها و انکار مطلق حقوق ایران در برجام شد؛ تا جایی که با ادبیاتی توهین‌آمیز، مدعی مبادله نفت در برابر غذا و دارو در دوره آقای روحانی شدند اما همان را هم عملی نکردند تا این که در دولت شهید رئیسی، ایران توانست بی‌اعتنا به دغل‌بازی طرف اروپایی، صادرات نفتی را چند برابر کرده و رشد اقتصادی منفی شده را به مثبت ۵ درصد برساند.