من یک بسیجی‌ام، یک بسیجی پا برهنه‌ی انقلاب، یک بسیجی صفر رهبری و آماده ام در هرجای این کره خاکی تحت فرمان او جان خویش را فدا کنم، باشد که مورد رضایت حضرت باری تعالی قرار گیرم و روسفید در محضر حضرت صدیقه طاهره(س) گردم.
 

یکی از عواملی که ما میتوانیم سربلند باشیم خدمت صادقانه و با اخلاص در بسیج است، ما همواره باید یک بسیجی باشیم و یک بسیجی بمانیم! بسیجی بودن به گذراندن دوره‌های مختلف و شرکت در کلاس‌های مختلف نیست! بسیجی بودن به صفا و صمیمیت و تقوا و اخلاص و کار برای رضای خداست. یک بسیجی مردم دار است، راز دار است، کار راه انداز است، در تمامی سختی ها و مشکلات پای کار انقلاب است، هیچ موقع دست از تلاش مقدس خویش بر نمی دارد گرچه سایرین با او هماهنگ نباشند، گرچه خسته باشد، ترد بشود، مسخره بشود و ...! عَلَمَ انقلاب همیشه بر دوش اوست حتی اگر تنها بماند، بسیجی بودن عشق است، عشق! عشق به اسلام و انقلاب و عشق به خمینی(ره) و نائب بر حقش امام خامنه‌ای (حفظه ا...) و این عشق سبب حرکت اوست، اگر ما عاشق باشیم خسته نمی‌شویم و انگیزه‌مان کم رنگ نمی‌شود، باید عاشق بود، عشق علی(ع) در دل‌هایمان شعله می‌کشد! چطور بنشینیم و نگاه کنیم؟ باید خود را خرج این محبت و ولایت کنیم باید در راه علی و آرمان اسلام ناب حتی اگر بشود و قابل باشیم جان ناقابل خود را نیز بدهیم!

بسیجی یعنی عاشق علی و علی یعنی تمام خوبی ها. من همیشه به این بسیجی بودن خویش افتخار میکردم و میکنم و هیچگاه خود را پاسدار قلمداد نکرده ام، من یک بسیجی‌ام، یک بسیجی پا برهنه‌ی انقلاب، یک بسیجی صفر رهبری و آماده ام در هرجای این کره خاکی تحت فرمان او جان خویش را فدا کنم، باشد که مورد رضایت حضرت باری تعالی قرار گیرم و روسفید در محضر حضرت صدیقه طاهره(س) گردم.

از بچگی به رفتن به مسجد و هئیت همت بگمار تا درون تو نهادینه شود و با مجلس روضه و وعظ انس و الفت بگیر و درخت باورهایت تنومند و قو  بشود و با هر باد به این سو و آن سو نروی.

بخش هایی از وصیت نامه شهید مدافع حرم پاسدار حسن عبدالله زاده
شهادت 12 خرداد 1400 - تدمر سوریه