حاج رضوان به یکی از نیروهای مقاومت می‌گفت: «ما به دقت فعالیت‌ها و پیشرفت‌های دشمن اسرائیلی را زیر نظر داریم.»

به گزارش فارس، یکی از نیروهای حزب‌الله لبنان تعریف می‌کند: «به من گفته بودند اسمش حاج جهاد است. ما گشت خودمان را از ساحل دریا شروع کردیم و به سمت شعبا راه افتادیم. از اطلاعات گسترده‌ای که درباره تسلیحات ارتش اسرائیل داشت شگفت‌زده شدم.

درحالی‌که جزوه‌ای را به من می‌داد گفت:«بزرگ‌ترین معلم ما دشمن اسرائیلی است. ما به دقت فعالیت‌ها و پیشرفت‌های آن‌ها را زیر نظر داریم.»
 

جزوه پر بود از عکس و اطلاعات درباره تسلیحات اسرائیلی که مجاهدان آن‌ها را در مرزها رصد کرده بودند.

او کار هر سلاح و برد آن را برای من توضیح داد. در این گشت ما از تأسیسات نظامی خندق‌ها و سکوهای موشکی هم بازدید کردیم.

بعد غذا را در رستوران مجاور زندان خیام خوردیم. آن روز من او را فردی متخصص، قابل‌اطمینان، عمیق، شوخ‌طبع و متواضع دیدم که در دیگر احزاب لبنانی کسی را این‌گونه ندیده بودم که همه این ویژگی‌ها را یکجا داشته باشد.

وقتی جنگ ۳۳ روزه شروع شد، من به‌خوبی می‌توانستم صحنه جنگ را تصور کنم. همان‌طور که به نتایجی که قرار بود این جنگ به آن دست باید اطمینان داشتم. بعد از آن گشتی که با هم داشتیم تا سال ۱۳۸۶ با هم ارتباطی نداشتیم. بعد از آن ارتباط ما دوباره برقرار شد و تا زمان شهادتش ادامه داشت.

بعد از پخش شدن تصاویر و خبر شهادتش حسابی غافلگیر شدم. یکی از خبر شهادتش و یکی از اینکه او عماد مغنیه بود و من نمی‌شناختمش.

قبل از آن برای من به‌خوبی مشخص بود که شخصیتی که با او در ارتباط هستم، در حزب‌الله جایگاه ممتازی دارد؛ ولی هرگز تصور نمی‌کردم که خود حاج عماد باشد.

تنها دغدغه این مرد محو کامل اسرائیل بود. او به اوضاع داخلی لبنان تنها به چشم وسیله‌ای برای دست‌یابی به هدفش نگاه می‌کرد. بنابراین گفت‌و‌گوهای ما همیشه حول محور مسائل داخلی لبنان و چگونگی رویارویی با جبهه داخلی لبنان بود؛ جبهه ای که به دنبال خلع سلاح مقاومت بود.»منبع: کتاب «راز رضوان»