عضو هيئت علمي موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) قم در گفتگو با خبرنگار تبيين در خصوص اين سئوال گفت: موارد متعددي در نظام وجود داشت كه حضرت امام خميني(ره) عليرغم ميل باطني خود و بر اساس مقتضيات زمان و مكان مطلبي را تأييد و قبول مي كردند.

حجت الاسلام ابوطالبي ادامه داد: اما در همه اين موارد بعد از گذشت آن دوره در بيانات يا نوشته هاي خود اعلام مي كردند كه در آن زمان مخالف بودند. مثلا در قضيه بني صدر و بازرگان كه امام(ره) صريحا فرمودند از اول با آنها موافق نبودند.

وي ادامه داد: در خصوص 13 آبان كه عده اي معتقدند امام(ره) در واقع موافق نبودند، اما به خاطر اينكه جوانان انقلابي سرخورده نشوند، امام ظاهرا از آن استقبال كردند و ابراز موافقت نمودند.

اين استاد مؤسسه امام خميني(ره) ادامه داد: اگر اينچنين بود امام (ره) مي توانست با يك موافقت اجمالي اين كار را انجام داده و در آينده نيز مخالفت خود را بيان مي كردند.

وي ادامه داد: اين در حالي است كه نه تنها امام(ره) هرگز به بيان مخالفت خود نپرداختند، بلكه به موافقت اجمالي نيز اكتفا نكردندٰ و صراحتا به تجليل از اين جوانان پرداختند.

حجت الاسلام ابوطالبي خاطر نشان كرد: حتي امام (ره) كه اهل غلو و مبالغه بندوٰ با تعبيرات بلندي همچون " انقلاب " دوم از آن ياد كردند و اين نشان از موافقت قلبي امام با اين موضوع داشت.

عضو هيئت علمي مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني(ره) ادامه داد: حتي حضرت امام خميني(ره) در خصوص گروگان ها معتقد بود آمريكا كه به شاه پناه داده بايد شاه را به ايران تحويل دهد تا گروگان ها را پس بگيرد و اين همان مبنايي بود كه دانشجويان نيز بر اساس آن كارمندان سفارت آمريكا را دستگير كرده بودند. يعني مبناي موافقت امام(ره) ، همان مبناي دانشجويان بود.

انتهاي پيام/