سرویس اقتصادی بی باک؛ محمد امین ستاریان: هر روز وقتی به عالم خبرگزاری ها و سایت های تحلیلی خبری داخلی سرک می کشیم، شاهد آنیم که بسیاری از آن ها از جنگ اقتصادی و تولید ملی و لوازم و ابزارهای این نوع مبارزه مطلب ها نوشته اند. جالب اینجاست که تقریباً همه ی این رسانه ها به فرمایشات حضرت امام خامنه ای ( حفظه الله) هم استناد می کنند. اما این ظاهر علی الظاهر (!) زیبا، گویا باطنی بسیار پلید دارد.

همه ی ما می دانیم که چند سالی است امام خامنه ای در نام گذاری های سال ها، بر مباحث اقتصادی تکیه کرده اند و باز هم همه می دانیم که در وسط معرکه ای تمام عیار در عرصه ی اقتصادی حاضریم. و باز هم می دانیم که دشمن صهیونیست از اعمال فشارهای اقتصادی هدفی جز به ستوه آوردن مردم و ایجاد موج مطالبه گری توسط مردم برای کوتاه آمدن نظام از سیاست های هسته ای و انقلابی و اسلامی ندارد. و باز هم باید بگوییم که همه می دانیم که طراحی های دشمن از امروز تا انتخابات ریاست جمهوری خرداد ماه 92، برای نیل به مقصودهایش، رنگ و بوی خاص تر و پیچیده تری خواهد گرفت. دست کم نگرفتن دشمن در این برهه یعنی اینکه بدانیم دشمن می داند که فشارهای اقتصادی، سیاسی، نظامی و ... به صورت جدا جدا فایده ای ندارد و تجربه ی 33 ساله ی این انقلاب این مطلب را به دنیا اثبات کرده است و بنابراین برای گرفتن نتیجه از تحریم ها، یعنی تغییر مواضع استراتژیک ایران در مسائل هسته ای، فلسطین، بیداری اسلامی و ... باید این فشارها را با هم ممزوج کند. اما این همه طراحی های دشمن فقط و فقط در یک صورت جواب خواهد داد. برای شرح این یک حالت موفقیت دشمن ابتدا یک مقدمه نیاز است.

در سال های جنگ تحمیلی، در عملیات والفجر 8، رزمندگان مخلص اسلام و بسیجیان خمینی کبیر، فاو را به تصرف خویش در می آورند. از عجائب و معجزات صورت گرفته در آن عرصه می گذریم، از رد شدن غواص ها از وحشی ترین رودخانه ی جهان می گذریم، از دهان های باز کارشناس های نظامی جهان می گذریم از همه ی این ها می گذریم اما ...

در سال های پایانی جنگ، رژیم بعثی عراق، فاو را با حملات شدید شیمیایی و حمایت های هواپیماهای امریکایی باز پس می گیرد. رزمندگان اسلام با دستور عقب نشینی فاو را تخلیه می کنند. اما نکته ی اصلی اینجاست که فرماندهان جنگ در فاو حضور نداشتند. چرا که برای انتخابات در تهران مشغول طرفداری از جناح مورد نظر خود بودند. در آن زمان تازه نزاع های چپ و راست آغاز شده بود. و به عینه دیدیم نتیجه ی «نزاع» را که «فَشَل» است!

در ادامه ی این روند، امام خمینی با پذیرش قطعنامه 598 مجبور به نوشیدن جام زهر می شوند. به علت آنکه مسئولان جنگ از استقبال کم جوانان از جبهه های جنگ می گفتند و از ورود مستقیم امریکا به میدان مرعوب شده بودند. اما چندی بعد و در عملیات مرصاد بطلان نظر کم شدن استقبال جوانان از جبهه ها شهوداً ثابت می گردد، اما دیگر امام امت جام زهر را نوشیده ...

قصه ی تلخ روزگار ما هم بی شباهت به سال های آخر دفاع مقدس نیست. این بار هم اگر درگیر سیاست زدگی های جناحی و اختلافات بشویم، با دو دست خودمان به حضرت امام خامنه ای جام زهر نوشانده ایم. ورودهای زودهنگام به انتخابات، تشدید اختلافات و علنی کردن اختلافات، کشاندن اختلافات میان مردم، برخوردهای سخت و زننده با نیروهای جوان انقلابی و دلسرد کردن آنان، طرح مسائلی که آزموده شده و جواب نداده به بهانه ی پیگیری مسائل کشور مانند طرح سؤال از رئیس جمهور، همه و همه در این عرصه ی مهم بنا به فرموده ی نائب بر حق امام زمانمان خیانت محسوب می شود. قطعاً در این عرصه فعالیت های خائنین بسیار نمود خواهد داشت. اشخاص و رسانه هایی که ادعای ولایتمداری می کنند، یقیناً در صورت تخطی از این امر مهم، با مشت محکم ملت روبرو خواهند شد. کشاندن اختلافات میان مردم که در بعضی سایت ها یک روز پس از بیانات حضرت امام خامنه ای کلید خورد، یقیناً در این عرصه معنایی جز تعارف جام زهر و فرستادن پالس های اعتمادسازی برای غرب ندارد.

در این عرصه نیز اگر مسئولانی برای مرعوب شدن خودشان از امریکا، پای عقب نشینی مردم از آرمان های انقلاب را به میان بکشند، وقتی عملیات های مرصاد پیش بیایند، خط بطلان بزرگی بر نظرات خود خواهند دید. هوشیاری های مسئولین در این برهه، باید بیش از پیش باشد، چرا که دشمن بعد از فتنه ی 88 دل به اختلافات درونی مسئولان نظام بسته است و نه به فشارهای خود.