پس از ماجرای پیش‌انتخاباتی ریاست جمهوری دهم در سال ۸۸ و رخدادهای پس از آن، سلسله مناظراتی میان کار‌شناسان، مسئولان و حتی مقامات گوناگون پیگیری شد که با وجودی که بار‌ها و بار‌ها تکرار شده و مسبوق به سابقه بود، از این روی با استقبال بسیاری روبه‌رو می‌شد که شاید مناظره‌های کاندیداهای ریاست‌جمهوری را تداعی می‌کرد؛‌‌ همان بحث‌های رودررویی که ‌گاه به دور از آداب و اصول فنی و ارزشی مناظره صورت می‌گرفت و بهره‌گیری از یک مجری منفعل، بهترین دلیل برای اثبات بی‌قاعدگی آنها بود.

بدین ترتیب، از یک سو انتخاباتی انجام گرفت که از جهاتی بی‌نظیر بود؛ اما به دنبال آن رویدادهای تلخی رقم خورد که بعد‌ها بسیاری از کار‌شناسان، مناظرات پیش‌انتخاباتی را یکی از دلایل وقوع آن‌ها می‌دانستند؛ موضوعی مهم که خواستار بازنگری در شیوه مناظرات بود و آغازگر بحث‌های بعدی شد؛ از یک سو، برخی مخالف پیگیری بحث و جدل‌های رودررو ـ دست کم به صورت سراسری و پخش زنده ـ از رسانه ملی بودند و از سوی دیگر، برخی بر این باور بودند که باید رویکرد مناظراتی ادامه‌دار بوده و تنها منحصر به روزهای انتخابات نشود و البته این که چگونه باشد و چگونه نباشد هم، بسته به نظر افراد، متفاوت پیش‌بینی می‌شد.

اما سرانجام نتیجه این بحث‌های گوناگون به اینجا رسید که مدتی رویکرد مناظره در تلویزیون به محاق رفته و به تازگی با تغییراتی از سر گرفته شود؛ این گونه که اکنون تقریبا همه شبکه‌های تلویزیونی برنامه‌ای در قالب مناظره در حال پخش دارند که در آنها درباره ریز و درشت مسائل روز کشور بحث می‌شود و از قضا مجری هم در جایی که لازم ببیند، نکاتی را به طرفین یادآوری می‌کند.

این در حالی است که در چند روز گذشته، بررسی طرح اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری در کمیسیون مربوطه در مجلس به پایان رسید؛ طرحی که در یکی از بخش‌های آن، مجوز پخش زنده مناظرات انتخاباتی نامزدهای ریاست جمهوری لغو شده تا به گفته رئیس کمیسیون شورا‌ها و امور داخلی کشور، «رعایت عدالت» صورت گرفته و «کسی نتواند ضد دیگری، مطالب غیر واقعی مطرح کند و طرف دیگر مناظره امکان دفاع از خود را داشته باشد».

اینجاست که به نظر می‌رسد از یک طرف در لزوم دایر کردن مناظره شکی وجود ندارد؛ اما از سوی دیگر، یافتن چهارچوب درستی برای برقراری مناظره تاکنون محقق نشده است که اگر غیر از این بود، نیازی به خارج کردن مناظرات از پخش زنده نبوده و دست‌کم این اطمینان بود که کاندیداهای ریاست جمهوری به اصول و آداب مناظره آگاه بوده و آن را رعایت کنند. با این وصف؛

* آیا شما با پیگیری مناظرات تلویزیونی موافقید و اگر پاسختان به این پرسش مثبت است، مناظره در چه حوزه‌هایی را بهتر ارزیابی می‌کنید؟

* آیا با نحوه گزینش افراد حاضر در مناظرات موافقید یا مثلا بر این باور دارید که جای خالی برخی گفتمان‌ها در مناظرات خالی است؟

* آیا مناظرات از اصول خاصی پیروی می‌کنند یا بر پایه توانمندي‌هاي افراد دعوت شده قرار گرفته و مثلا توانمندی‌های گفتاری، جای شاخصه‌های آماری و محاسباتی را گرفته است؟

* آیا مجری مناظره مانع وقوع روند تخریبی در بحث شده و مثلا توان این را دارد که از طفره رفتن مهمانان از پرسش‌های مطرح، جلوگیری کند،  یا نه، مرعوب سمت میهمانان شده و نتیجه بحث، تنها طرح پرسش‌های بی پاسخ است؟

* به نظر شما، چه مسائل ناخوشایندی در مناظرات تلویزیونی به چشم می‌خورد که باید زدوده شود و چه مسائلی فراموش می‌شود که می‌بایست در آینده به آنها پرداخت؟

نظر خود را در این باره با ما در میان بگذارید؛ این خبر با دیدگاه‌های شما تکمیل می‌شود.

برای آگاهی از قوانین و مقررات مشارکت در این بخش خبری اینجا را کلیک کنید.