فهمي هويدي تحليلگر ارشد مصر طی یادداشتی در روزنامه السفير، محمد مرسي را به خاطر نگارش نامه صميمانه به رئيس رژيم غاصب صهيونيستي مورد سرزنش قرار داد و آن را مغاير با آرمان هاي انقلاب مصر توصيف كرد. بخشی از یادداشت هویدی در ادامه می آید:

جاي هيچ ترديد نيست كه استوارنامه سفير جديد مصر در اسرائيل چيزي جز افتضاح بروكراتيك براي مصر نبود كه باعث شد محمد مرسي، رئيس جمهوري مصر در تنگناي شديد قرار بگيرد به ذهن كسي نمي رسيد كه رئيس جمهور منتخب مصر پس از انقلاب، شيمون پرز را با عبارت «عزيز و دوست بزرگ من» خطاب قرار دهد و بگويد بسيار تمايل دارم كه روابط محبت آميز موجود ميان خود را گسترش دهم تا شانس به هر دويمان روي آورد. اين در حالي است كه ملت مصر با انقلاب خود آن مرحله اي كه همه چيز از خارج به كشور ديكته مي شد را سپري كرد و اكنون مي خواهد نظام جديدي پايه ريزي كند كه كرامت مصري ها در آن حفظ شود.

به رغم اين كه من از جمله كساني هستم كه مي گويم مصر نبايد در تل آويو تا زماني كه رژيم عبري بر سياست هاي توسعه طلبانه اش اصرار مي كند و سرزمين هاي عربي را تحت اشغال خود دارد و حقوق ملت فلسطين را رد مي كند، سفير داشته باشد، اما توقع اين را هم ندارم كه مصر روابط خود را با اسرائيل كاملا قطع كند و توافق نامه كمپ ديويد را لغو كند و به خاطر آن وارد جنگ شود. با اين حال تصور مي كرديم كه طبيعي باشد مصر پس از انقلاب با ادبيات كج دار و مريز با طرف اسرائيلي صحبت كند و حداقل ادبيات نظام سابق را به كار ببرد. حداقل انتظار مي رفت به گونه اي صحبت كند كه اسرائيل اين گونه برداشت نكند كه مصر دوست و هم پيمان آن است.

دولت جديد مصر تحت فشار آمريكا و اروپاست و به همين دليل مي كوشد با اسرائيل مدارا كند،  لااقل مثل الگوي تركيه رفتار مي كرديد كه توانست در روابط خود با اسرائيل تجديدنظر كند و اراده مستقل داشته باشد. ملت مصر از سال 1979 و توافقنامه كمپ ديويد هرگز با اسرائيل آشتي نكرده است.

از زماني كه روابط ديپلماتيك مصر و اسرائيل پس از معاهده صلح در سال 1979 برقرار شد، مصر تاكنون شش سفير به تل آويو فرستاده، اما اين نخستين بار است كه روزنامه هاي اسرائيلي استوارنامه سفير مصر در دولت عبري را منتشر مي كنند. نمي توانيم به راحتي بپذيريم كه اين مساله تصادفي بوده است. شايد اين نامه تعمدا منتشر شده تا محمد مرسي، رئيس جمهوري مصر گرفتار شود و چهره اش در برابر جهان عرب و اسلام مخدوش شود و به افكار عمومي بگويند كه رئيس جمهوري مصر بعد از انقلاب چيزي جز نسخه اي از رئيس جمهوري قبل از انقلاب نيست و هيچ تفاوت با او جز در ريش سفيدش ندارد. با اين حال شكي ندارم كه كساني كه اين نامه را منتشر كردند مي خواستند اين پيام را به همه اعراب و مسلمانان برسانند كه رئيس جمهوري كه مي بيند كسي است كه از «اخوان المسلميني» آمده كه در سال 1948 با اسرائيل جنگيد و همچنان در غزه و ديگر كشورهاي جهان بال و پر دارد، او با خطاب قرار دادن رئيس جمهوري اسرائيل با عبارت «دوست بزرگ» پيام صلح و دوستي فرستاد. گويي كه مي خواسته از گذشته خود و جماعتش عذرخواهي كند و از آنها ملتمسانه بخواهد كه او را ببخشند مورد لطف و مرحمت خود قرار دهند و روابط محبت آميز و رضايت بخش و نزديكي با او بنا كنند.

نمي توانم مخفي كنم وقتي كه پرزيدنت محمد مرسي در نيويورك گفت كه مشكلي با معاهده كمپ ديويد ندارم تا چه اندازه افسرده شدم. فكر مي كردم كه او نيز همانند هر مصري با اين معاهده مشكل داشته باشد. اما محافظه كاري كردم و چيزي نگفتم تا اين كه شنيدم سخنگوي رئيس جمهوري و سفير جديد مصر در اسرائيل مي گويند كه مصر به همه بندهاي معاهده كمپ ديويد پايبند است.

برخي از ديپلمات ها گفتند كه آن عبارت نه متوجه اسرائيل بلكه متوجه ايالات متحده و آمريكا و اتحاديه اروپا بود كه از بابت او مطمئن شوند. حتي اگر اين هم صحيح باشد هيچ دليلي ندارد كه جناب پرزيدنت نامه فدايت شوم و به حد افراط اطمينان بخش براي اسرائيل بنويسد. در حالي كه او همواره مورد حمايت و پشتيباني ملت مصر و اعراب بوده است. ايشان حتي توجه نكرد كه سرزمين هاي فلسطيني همچنان تحت اشغال است. به هيچ وجه شايسته مصر نيست كه رئيس جمهور آن با اين واژه ها دشمن ملت مصر، اعراب و مسلمانان را خطاب قرار دهد و تا اين اندازه محافظه كاري به خرج دهد.