دکتر جواد خواجه پور
ابعاد مختلف واقعه جانگداز و جريان افتخارآفرين و عزت بخش عاشورا از جهات گوناگوني بارها مورد بررسي قرار گرفته است و همچنان نيز بايد محور مطالعات و بررسي ها باشد؛ چرا كه امام حسين(ع)، پيشواي همه اعصار و آزادگان جهان است و عاشوراي او الهام بخش همه ي ملتهاي آزاده و نهضت هاي عدالت طلبانه ي دنياست. ارتباط ناگسستني ميان امام و اسلام عزيز، آن هم با تمام جامعيت و ابعاد خود موجب گرديده است كه هرجا امام معصوم(ع) حضور داشته باشد، دين با تمام حقيقتش و آن هم بر اساس اقتضائات زمان و مكان جلوه گر گردد.

در اين بين، شيعيان با اقامه ي عزاي سيدالشهداء(ع)، در حقيقت از بي عدالتي و زورگويي نفرت و تبري مي جويند و انزجار خود را از گردن كشان زمانه اظهار و اعلام مي دارند. در واقع با اين مراسم ها و با اين آه و اشك ها، درخت تقوا و انسانيت را آبياري مي كنند و فطرت خود را بارور مي سازند و از ثمره آن در زندگي فردي و اجتماعي بهره مي گيرند و مهمتر از همه ابعاد سياسي واقعه ي عاشورا كه ركن اصلي اين رويداد عظيم است را تعظيم مي كنند.

در اين بين و در طول تاريخ، تلاشهاي بسياري براي از بين بردن و منحرف كردن اثرات واقعي اين رويداد به عنوان يكي از دو بال اصلي ولايت، انجام شده است كه در قالبهاي گوناگوني از جمله انحراف افكار از اصل به حاشيه، اضافه نمودن خرافات و اعمال نامناسب با شأن اين مراسم، استفاده از احساسات جوانان براي منحرف كردن واقعيت عاشورا، القاي مقابله با روحانيت در اين مراسمات، القاي تفكر جدايي اين واقعه از سياست و...، كه همگي از ابعاد جنگ نرم و اشارات و مصاديق رهبر معظم انقلاب(مدظله العالي) با عنوان «ناتوي فرهنگيِ» دشمن است و همچنان نيز با شدت بيشتري ادامه دارد.

بر  همين اساس مشاهده مي شود كه در بعضي از هيئت هاي مذهبي به ويژه در ايّام محرم و بخصوص در سالهاي اخير و شرايط فعلي و حسّاس كشور وهمچنين در راستاي جنگ نرمِ دشمنان دين و عليه نظام اسلامي و گسترش انحراف كهنه ي جدايي دين از سياست، بعضي از مداحان و سخنرانان در اين مجالس به صورت آگاهانه يا ناآگاهانه مطالبي را عنوان مي كنند كه در راستاي تقويت دشمن و تضعيف دين و بخصوص واقعه ي عاشورا به عنوان سياسي ترين رويداد تاريخ زندگي ائمه معصوم(ع) مي باشد.

از جمله نكاتي كه به عنوان مركز ثقل و هدف اصلي دشمن در اين مراسمات و در جهت تضعيف دين و منحرف كردن آن بخصوص واقعه ي عاشورا، مدّ نظر قرار گرفته است عبارتند از:

1- القاي سكولاريزم پنهان در هيئت هاي مذهبي؛ كه این مسأله با توجه به این بیان می شود که گروهی معتقدند که جلسات اهل بیت(ع) نباید سیاسی باشد و این در حالی است که واقعه عاشورا و قیام امام حسین (ع) سیاسی ترین فعل امامان معصوم(ع) در طول تاریخ بوده و انقلاب اسلامی ما نیز ادامه همان قیام است بنابراین می بایست از رشد تفکّری که عدم سیاسی بودن این رخداد را تبلیغ می کنند،جلوگیری نمود. ضمن آنکه برخی دلسوزان نظام نیز غیرآگاهانه واژه سیاسی نکردن را بکار می برند اما منظور ایشان جناحی و حزبی نکردن است. اما مخاطب چون این را نمی داند،بلافاصله سیاسی کردن را مساوی با پیروی از نظام و ولایت می پندارد، در حالیکه این کاملاً در خلاف جهت اهداف قیام امام حسین(ع) است.

2- ممانعت از شناساندن خط اصلی درگیری عاشورا؛ در واقع می بایست اصل ماجرا قربانی حواشی و فرعیات نشود و با توجه به بیان نکات اصلی نهضت عاشورا،این واقعه به همان دوره تاریخی محدود نشود و ادامه ی جنگ امام حسین(ع) با جبهه باطل تا امروز تشریح گردد. در یک کلام مفهوم«کل یوم عاشورا و کل ارض کرببلا» به درستی تفهیم شود و اینکه کربلای امروز ما و انتخاب در لشگر حسین(ع) یا یزید بودن و قیام و نهضت عاشورایی امروز ما چیست؟

3- جلوگيري از روشنگری و بصیرت مخاطبان؛ که در واقع وظیفه اصلی هیئت ها و به تبع آن، مداحان و سخنرانان در این ایّام است. شناسایی صف آرایی کلان حق و باطل در دنیای امروز و تبدیل انگیزه های عاشورایی به بصیرت و موضع گیری، از جمله این وظایف می باشد.مفهوم گریه بر اباعبدالله الحسین به درستی تبیین شود و آنچه باعث این مظلومیت شد بیان گردد و در نهایت وظیفه تاریخی ما جلوگیری از تکرار این ظلم باشد.

4- تبلیغات سوء و ناامید کننده اقتصادي- سياسي؛ در حال حاضر که کشور در شرایط حساسی قرار دارد و مسائل اقتصادی مهمترین بُعد در این شرایط را در بر گرفته، بعضي افراد با عنوان کردن مسایلی همچون ناتوانی دولت، انحراف دولت، انتقاد از دولت، اظهار پشیمانی از انتخاب84 و88 و دیگر مسایل، جوّ دلسردی و ناامیدی را در بین مخاطبان القاء مي كنند و همچنين موجبات ايجاد اختلاف در داخل كشور و خوشحالي دشمنان را فراهم مي كنند.

5- عدم دعا برای انقلاب و مقام معظم رهبری(مدظله العالی)، که در واقع عافیت طلبی است و باید خاطرنشان کرد که این انقلاب ادامه واقعه ی عاشوراست و رهبری آن، پرچمدار این نهضت حسینی است. اما متأسفانه برخی با القائات نادرست، دیگران را از این امر بزرگ نهی می کنند و به خیال خود دامن هیئات را از سیاست پاک نگه می دارند.بدون شک این عده در عصر حسین(ع) به بهانه دین، جواب امام(ع) را لبیک نگفتند و به خیال خود دامن خود را آلوده سیاست نکردند.

6- استفاده از ابزارآلات نامتعارف و نامتناسب با شأن مجالس سیدالشهداء و همچنین ورود مُد و مُدگرایی های جدید در مراسم عزاداری امام حسین(ع)، که همگی از وجوه جنگ نرم و تقابل فرهنگی دشمن برای از بین بردن ماهیت اصلی مسأله عاشورا و ایجاد انحراف در بین مردم مخصوصاً جوانان است تا شاید به جای پرداختن به اصل نهضت حسینی، مد و نوع لباس و شال و آلات موسیقی و... هدف اصلی قرار گیرد.

7- روحانی گریزی، كه تلاش بیش از یک دهه رسانه های غربی است و در این راستا اسلام اصیلِ مجاهد که بیدار و در صحنه جهانی نقش باعزّتی دارد، اسلام منحرف معرفی می شود و اسلامی که کاری به دیگران و نظام جهانی ندارد و متحجّرانه سر در ذکر و ورد خود دارد و کنج گوشه نشینی را به هیچ چیزی نمی دهد حاصل تلاش این رسانه ها بوده است. برای تحقق این هدف اولین صدایی را که باید حذف می کردند،صدای عالمان دین بود که در فرهنگ تشیّع از هر انحرافی جلوگیری می کنند، لذا تلاش خزنده ای در راستای حذف روحانیت از هیئات مذهبی انجام گرفته و اینک نیز در حال گسترش است.

در همين زمينه رهبر كبير انقلاب اسلامي(قدس سّره الشريف)، رسالت وعاظ و منبری ها را در این باره بسیار کلیدی و مهم برشمرده اند و می فرمایند:« اهل منبر کوشش کنند در این که مردم را سوق بدهند به مسایل اسلامی و مسایل سیاسی-اسلامی، مسایل اجتماعی-اسلامی؛ و روضه را دست از آن برندارید که ما با روضه زنده هستیم.»(صحیفه امام،ج13،ص158)