روز گذشته مجلس شورای اسلامی با حذف حق ماموریت مقامات در سفرهای خارجی در راستای اجرای اقتصادمقاومتی مخالفت کرد.

به گزارش «تابناک»، بر اساس این طرح بنا بود که مقاماتی که از ایران به ماموریت های خارج از کشور می روند، دولت فقط هزینه رفت و آمد ، اقامت ، خوراک و... را بپردازد و از پرداخت حق ماموریتی فراتر از این به آنان خودداری کنند.

بر اساس این گزارش، در حال حاضر، نمایندگان مجلس برای هر روز ماموریت 130 دلار حق ماموریت دریافت می‌کنند. براساس شنیده‌ها ظاهرا مدیران ادارات نیز برای هر روز ماموریت طی سال‌های گذشته 65 دلار دریافت می‌کردند. ظاهرا این حق ماموریت میان مجلس و دولت یکسان است و تغییری طی سال‌های گذشته در آن صورت نگرفته است. بر این اساس با احتساب نرخ دلار به 2500 تومان نیز مقامات حدودا روزانه 325 هزار تومان و مدیران روزانه 162هزار و 500 تومان حق ماموریت دریافت می‌کنند. تقریبا حق ماموریت روزانه هر یک از مقامات معادل حقوق یک ماه یک کارگر و حق ماموریت دو روز یک مدیر برابر با حقوق ماهانه یک کارگر است ؟

ماموریت یک امتیاز است !

در ادارات دولتی و حکومتی در ایران رفتن به ماموریت یک امتیاز تلقی می شود و نه یک وظیفه دشوار که حق ماموریت به آن تعلق گیرد. حتی مقاماتی چون نمایندگان مجلس که رکن نظارتی این کشور هستند اغلب از اینکه دولت آنان را در سفرهای خارجی با خود همراه نمی کنند گله می کنند و در بسیاری از ادارات دیگر ماموریت رفتن بر اساس روابط تعیین می شود. پس تردیدی نیست که در ایران ماموریت رفتن یک امتیاز و یک پاداش تلقی می شود و به همین خاطر است که رقابت های شدیدی در این حوزه به وجود می آید. البته این در سطح کارمندان است . در سطح مدیران و مقامات چگونه است ؟

مدیران و مقامات حتی زمانی که در ایران حضور ندارند و در ماموریت به سر می برند، اضافه کار حداکثری خود یعنی 175 ساعت در ماه را دریافت می کنند. دقت کنید حتی زمانی که حضور ندارند. چنین اضافه کاری با میزان حقوق دریافتی مدیران گاه از اصل حقوق مدیران هم بیشتر می شود. این در حالی است که مدیر در ماموریت است و حق ماموریت خود را می گیرد. در حال حاضر مدیران به خاطر اقتصاد مقاومتی اضافه کار کارمندان را قطع کرده اند اما خود همچنان از اضافه کار 175 ساعتی بهره مند هستند. آیا مناسبات اداری ایران رو به فساد می رود ؟

ماموریت رفتن ضرورت دارد ؟

روزی از زبان یکی از سفرای ایران در یکی از کشورهای اروپایی شنیدم که می گفت هر چند وقت یک بار نه تنها مقامات کشوری که مقامات استانی هم توشه سفر می بندند و به یک باره خود را عارم ماموریت می کنند. ماموریتی که عنوان بازدید از یک کشور را برای خود دارد و همه هزینه های خود را به سفارت تحمیل کرده و حق ماموریت هم می گیرند. این ماموریت ها چه ضرورتی دارد ؟ آیا بهتر نیست به جای ماموری که در ماموریتی زحمت می کشد، تعداد ماموریت ها به حداقل برسد ؟ ماموریت هایی مجوز داده شود که نتیجه ای عاید کشور می کند ؟ تعداد ماموران مورد بازنگری قرار داده شود ؟

این طرح تبلیغاتی است ؟

اصرار بر حذف کامل حق ماموریت صرفا جنبه تبلیغاتی دارد. طبیعی است که زمانی فردی خانه و کاشانه خود را به مقصد جایی ترک می کند و قصد انجام امور محوله خاص را دارد با کسی که همزمان در محل کار نشسته متفاوت است و لازم است حق الزحمه ای به این فرد پرداخت شود. اما به هر صورت مردم به مجلس بدهکار خواهند بود. چون فردای روزگار عده ای از نمایندگان مجلس طلبکارانه خواهند گفت ما در صدد قطع حق ماموریت ها بوده ایم اما قادر به انجام نبودیم. آیا همواره به پاک کردن صورت مساله بهترین راه حل است ؟