در حالی که مشکلات اقتصادی، زندگی مردم را تحت تأثیر قرار داده و مشکل اصلی کشور، مشکلات اقتصادی است، مجلس به دنبال اصلاح قانون انتخابات ریاست‌جمهوری است و دولت نیز در تقابل با مجلس، هر روز چالش تازه‌ای راه می‌اندازد.

به گزارش «تابناک»، حجت‌السلام سیدمحمدمهدی پورفاطمی درباره کارکرد مجلس و دولت در خصوص مشکلات اقتصادی و زندگی مردم گفت: مجلس در زمینه اقتصادی در حال جمع‌آوری بسته‌های حمایتی در کمیسیون‌های اقتصادی است. تذکرات و نشست‌های گوناگون و پی‌در1پی با مسئولان اقتصادی و رئیس بانک مرکزی و وزرا در مورد مسائل اقتصادی برگزار شده و حتی سؤال از رئیس‌جمهور نیز عمدتا اقتصادی بود. دغدغه مجلس اقتصادی است؛ اما نمی‌توان به دلیل مشکلات اقتصادی مسائل سیاسی را نادیده گرفت چرا که مسائل سیاسی خود یکی از دلایل ایجاد مشکلات اقتصادی است. نمی‌توان گفت که مجلس تمام کار‌هایش را‌‌ رها کند و تنها کار اقتصادی کند. باید دولت نیز با مجلس هماهنگ باشد. نمی‌شود که دولت ساز خود را بزند و مجلس نیز ساز خود را.

نماینده مردم دشتی و تنگستان در مجلس شورای اسلامی افزود: این که طرح اصلاح قانون انتخابات در چنین شرایطی جایگاه طرح داشت یا خیر؛ باید گفت، بله اما اینکه تا این اندازه حاشیه‌سازی شود، جای سؤال دارد. بسیاری از کشور‌ها قوه‌ای به نام قوه انتخابیه دارند و از انتخابات مدرسه و تعاونی گرفته تا انتخابات شهرداری و شورا‌ها و همه انتخابات برگزاری‌اش بر عهده این قوه است. برخی‌ها هم سازمان و کمیته و برخی مانند ما هیأت برگزاری انتخابات دارند.

عضو کمیسیون اجتماعی مجلس با اشاره به افزایش قیمت‌ها و کاهش قدرت خرید مردم گفت: مجلس باید تلاش خود را در بودجه انجام دهد. حمایت از کارگران و کارمندان از دغدغه‌های نمایندگان بوده و هست. این کار نیازمند کار کار‌شناسی است؛ باید دید خط فقر کجاست و فقیر کیست. آیا با توجه به تورم موجود باید تعریف اشتغال را بر اساس دنیا تعریف کنیم؟ آیا آمار اشتغال برای پز دادن و شعار دادن است یا این که امار اشتغال برای این است که برخی را به نان و نوایی برسانیم؟ اشتغال یعنی این که کسی بتواند در پایان ماه کرایه خانه بدهد و زندگی کند، بتواند غذای خانواده خود را تأمین و زندگی خود را اداره کند.

وی افزود: این که دو ساعت کار را اشتغال بدانیم مفهوم ندارد. شاید پزشکی یک ساعت کار کند و یک میلیون تومان بابت عمل جراحی بگیرد؛ اما کارگری که یک ساعت کار کند چقدر دستمزد می‌گیرد؟ آیا این دستمزد کفاف زندگی کارگر را می‌دهد؟ با این دستمزد چند عدد نان می‌توان خرید؟ آیا می‌توان پول آب و برق و گاز داد؟ در واقعیت این تعریف درستی نیست. کسی که نتواند غذا و مسکن مورد نیازش را و حداقل‌های زندگی را به دست آورد، فقیر است و آیا با دو ساعت کار می‌توان فقر را از بین برد؟ بخشی از موضوع مربوط به مجلس و قانون‌گذاری است؛ اما بخش عمده مربوط به دولت است که باید قانون را اجرا کند. دولت باید منابع جدید به دست آورد و هزینه‌هایش را تأمین کند. وقتی دولت در چشم‌انداز و حرکت‌های اقتصادی خود نتواند منابع جدیدی به دست آورد، از کجا می‌خواهد هزینه کند؟

پورفاطمی گفت: درباره اختلاس سه هزار میلیاردی سخنرانی‌ها و اظهارنظرهای بسیاری شد که این اختلاس چه آسیب‌هایی به اقتصاد کشور رساند، ولی قطر میلیارد‌ها تومان از سهم ما را می‌برد و کاری انجام نمی‌شود. اگر مدیریت درست باشد، می‌توانیم سهم خود را برداشت کنیم و به مردم بدهیم، می‌توانیم حقوق کارگران را بدهیم. هزینه‌های فرصت‌های از دست رفته در کشور فوق‌العاده بالاست. امکانات و منابعی داریم که دیگران آن را به یغما می‌برند و اگر این سرمایه‌ها را به دست بیاوریم منابع جدیدی خواهیم داشت. وقتی صندوق توسعه ملی و خزاانه خالی باشد، هر قدر مجلس هم قانون تصویب کند دولت قادر به پرداخت نخواهد بود. دولت باید به دنبال منابع جدید باشد و تولید و کار باشد تا منابع بیشتری به خزانه بیاورد و خزانه را پر کند و بعد به فکر هزینه بود.