«متوقف کنید» یعنی ایران باید غنی سازی اورانیوم ۲۰ درصدی را فوراً متوقف کند. «درش را تخته کنید» به معنای تعطیلی تأسیسات «فردو» است. «بفرستید به خارج» هم یعنی باید کل اورانیوم ۲۰درصدی اش را به خارج بفرستد.

 جام سیاسی به نقل از صدای امریکا (VOA)؛

مقاله پایین با موضوع چشم انداز مذاکرات هسته ای ایران و گروه شش کشور (موسوم به 1+5) به قلم "اسکات لوکاس" در پایگاه اینترنتی "ایندورینگ امریکا" (EnduringAmerica) که به مسائل خاورمیانه می پردازد، منتشر شده است.

مطالعه آن خالی از فایده نیست.

 ایالات متحده امریکا و اروپائیان مایلند یک بخت دیگر به ایرانیان بدهند که طرح «متوقف کنید، درش را تخته کنید و بفرستید به خارج» را بپذیرند. طرحی که در مذاکرات ماه ژوئن در مسکو، یعنی در آخرین دیدار سطح بالای طرفین که به صورت پرسروصدایی بی نتیجه ماند، بر آن اصرار کردند.

«متوقف کنید» یعنی ایران باید غنی سازی اورانیوم ۲۰ درصدی را فوراً متوقف کند. گرچه این میزان هنوز در محدوده کاربردهای غیرنظامی است، اما ممکن است زمینه تغلیظ بیش از ۹۰ درصد و کاربردهای نظامی را فراهم کند.

«درش را تخته کنید» به معنای تعطیلی دومین تأسیسات غنی سازی اورانیوم ایران در «فردو» است. این تأسیسات در سال های اخیر برای جبران هر تهدید منجر به تعطیلی که متوجه تأسیسات اولیه در نطنز شود -مثلاً در نتیجه عملیات نظامی اسرائیل- ساخته شد.

«بفرستید به خارج» هم کنایه از آن است که ایران باید کل اورانیوم ۲۰ درصدی خود را به خارج از کشور بفرستد.

یک دیپلمات بدون ذکر جزئیات می گوید که این تازه اول پیشنهادها به ایران است. وی می افزاید: «مجموعه پیشنهادها باید قدری به روز شود، زیرا شرایط از آن زمان که بسته تدوین شد، تحول پیدا کرده است. اما نباید انتظار شرط شدیدی را داشت.»

اما از پذیرش این سه شرط، چه چیزی نصیب ایران می شود؟

در مسکو، ایالات متحده و اروپائیان چیزی بیش از یک امتیاز  کم ارزش، یعنی لغو تحریم لوازم یدکی هواپیما، پیشنهاد نکردند. این از نظر تهران نه تنها "آجیل به جای الماس" است، بلکه با توجه به سقوط پیاپی هواپیماهای ناوگان هوایی فرسوده ایران، توهین آمیز بود.

به بیان دیگر، واشنگتن از تهران انتظار عقب نشینی های یکجانبه داشت. آنوقت مذاکرات می توانست از آنجا پی گیری شود. پیشنهاد ایران در مسکو، گفتگوی دو طرف معادله با یک طرح از پیش آماده بود که به موجب آن، تعلیق غنی سازی ۲۰ درصدی اورانیوم، در ارتباط با لغو همه تحریم ها قرار می گرفت.

شاید این بار لغو تحریم های بیشتری پیشنهاد شود. شاید هم شناختن حق ویژه ایران به غنی کردن اورانیوم به میزان ۵ درصد...

تهران پس از به بن بست رسیدن در مسکو، پیشنهاد خود را علناً تکرار کرد و احتمالاً آن را به مذاکرات "از در عقب" (پنهانی) با امریکا و همچنین با کاترین اشتون در پاییز امسال برد.
به نظر می رسد که از آن هنگام، در مواضع طرفین تغییری پدیدار نشده است. با این حال گفتگوهای "از در عقب" هم به بن بست رسیده و ما را به امروز رسانده است.

تحلیلگران، بدون توجه به این جزئیات و بدون تکان دادن چوبدستی مفسران برای بی اعتبار خواندن آن ها، درباره این مذاکرات می نویسند و نقشه های راه خود را برای رسیدن به راه حل شرح می دهند.

"تریتا پارسی" (رئیس تشکل موسوم به شورای ملی ایران و امریکا) در مقاله ای از "سه دل نگرانی درباره مذاکرات بعدی اتمی" نوشته است که هیچ اشاره ای به موانع موجود ندارد. او می گوید: «این دفعه ممکن است وضع فرق داشته باشد. ساختگی یا واقعی، احساسی وجود دارد که پایان بازی نزدیک است.»

در این میان، داستان های دلهره آور جای بحث های معقول را گرفته است.

یک سازمان ناشناس امنیتی از طریق خبرگزاری همدست یا ساده لوح "اسوشیتدپرس" (AssociatedPress) افشاگری های انکارناپذیر می کند و مدارکی را لو می دهد که ثابت می کند ساختن بمب ایرانی قریب الوقوع است.

این البته داستان سرایی های دیروز را که آن بار از سوی رویترز (Reuters) عنوان شده بود، متوقف نمی کند. ماجرا آن بود که ایرانی ها از طریق پاکسازی فعالیت های نامطلوب اتمی در تأسیسات نظامی پارچین، می کوشند آژانس بین المللی انرژی اتمی را فریب دهند.

ماه گذشته، هیلاری کلینتون اعلام کرد: «در صدد هستیم گزارشی را در دیدار آینده مان با ایرانیان به آن ها عرضه کنیم که نشان دهد چرا وقت دارد می گذرد. ما باید جدی با مسأله برخورد کنیم. اینها مسائلی است که می خواهیم در موردش با شما سخن بگوییم. اما از شما هم می خواهیم در مقابل، جدی باشید.»

همه این حرف ها معقول است إلا سه کلمه آخرش؛ آنچه که بر آن تأکید نشده، آن است که امریکا از ایران انتظار صداقت متقابل ندارد. انتظارش امتیاز دادن یکجانبه است.
این برای تهران چشم اندازی تیره است. جمهوری اسلامی با صدای بلند اعلام کرده که مایل است مذاکرات با کشورهای 1+5 را از سر بگیرد، تاریخ ژانویه را هم پذیرفته است. حالا باید نشان دهد که مایل به عقب نشینی و امتیاز دادن هم هست!

به همین دلیل است که من شرط می بندم که هفته آینده، ماه آینده، و پس از ژانویه، ما همچنان در چنبره این بیهوده گویی ها خواهیم بود. سپس دریچه اعلام شده ماه مارس هم به خاطر انتخابات ریاست جمهوری ایران، بسته خواهد شد.

و بعد؟...

برای مشاهده کل اخبار کلیک کنید