حملات محافل تندرو و فعال در فتنه 88 به محمدرضا عارف شدت گرفته است.
اين حملات پس از آن كليد خورد كه عارف اعلام كرد احتمال دارد نامزد انتخابات رياست جمهوري شود و او شرطي نظير آزادي عناصر بازداشت شده ندارد چرا كه قانونمدار است.
حمله به عارف را ارگان رسانه اي گروهك شوراي هماهنگي سبز كليد زد و سپس يك سايت وابسته به حزب مشاركت و نهضت آزادي به اين حملات و برچسب زني عليه معاون اول خاتمي در دولت اصلاحات تداوم بخشيد. روز گذشته نيز پايگاه اينترنتي «نداي سبز» وابسته به گروهي از فتنه گران فراري، نامزدي عارف را به كام اصولگرايان توصيف كرد. همزمان يك سايت حق العمل كار همسو با فتنه گران با حمله به عارف گفت مطهري به عارف شرف دارد(!)
وبسايت نداي سبز در تحليل خود- كه همسو با ديگر اعضاي شبكه رسانه اي جريان فتنه مي كوشد عارف را از نامزدي منصرف يا مجبور به اتخاذ مواضع تند و غيرقانوني كند- مي نويسد: عارف براي گرم كردن تنور انتخابات و به كام اقتدارگرايان نامزد مي شود. او جزو اصلاح طلبان معتدل شمرده مي شود. عارف وزير پست و تلگراف سابق و معاون اول دولت دوم خاتمي، اين روزها حتي بيشتر از ايامي كه مرد خنثاي دولت خاتمي به شمار مي رفت، در رسانه ها مطرح مي شود. او بي آن كه توجهي به مواضع محمد موسوي خوئيني ها و محمد خاتمي و حتي هاشمي رفسنجاني در قبال انتخابات پيش رو داشته باشد همچنان بر حضور «بدون شرط» خود در انتخابات آينده تاكيد دارد. وي اخيرا گفته است «من به برنامه هايم ايمان دارم و مي توانم آنها را در پازل اصلاحات به نتيجه برسانم».
نداي سبز افزود: معاون اول دولت اصلاحات اما اظهارات تأمل برانگيزي در خصوص شروط حاميان جنبش سبز براي ورود به عرصه انتخابات داشت و در واكنش به پرسشي درباره وضعيت موسوي و كروبي كه قريب به دو سال است در زندان خانگي به سر مي برند تنها به ذكر اين نكته بسنده كرد كه «ما بايد طبق قانون عمل كنيم» و در پاسخ به پرسشي درباره «تقلب در انتخابات» نيز مي گويد كه «بايد اثبات بشود.» عارف مي گويد: برخي مي گويند اولين شرط ما آزادي زندانيان سياسي است و اين يعني به بن بست رسيدن. راهي كه من در پيش گرفته ام؛ سخت است. من هيچ شرطي براي ورود به انتخابات ندارم و چون مواضع اين چنيني نمي گيرم طرفدار دو آتشه هم ندارم».
اين سايت وابسته به رجب مزروعي و شركاي فراري با انتقاد از اينكه عارف از فتنه گران بازداشتي حمايت نكرده، مي نويسد: جداي از اصلاح طلبان حامي جنبش سبز در داخل و خارج كه حضور وي در انتخابات را به نوعي پشت كردن به سران جنبش و دور زدن آنان مي دانند؛ در داخل نيز برخي از چهره هاي سرشناس جريان اصلاحات حملات تندي را عليه وي داشته اند. محمدجواد حق شناس عضو حزب اعتماد ملي با انتقاد از سكوت عارف در قبال حوادث سال 88 اين پرسش را مطرح كرد كه «عارف تاكنون كجا بوده و چرا در چند سال اخير هيچ گونه اظهارنظر سياسي نداشته است.» غلامحسين كرباسچي، دبيركل حزب كارگزاران نيز در مخالفت با كانديداتوري عارف مي گويد: «فكر نمي كنم هيچ يك از احزاب اصلاح طلب در مورد اين فرد نظري جدي داشته باشند» اما واكنش خاتمي به اعلام كانديداتوري عارف از همه جالب تر بود. چندي پيش خبرنگاري از محمد خاتمي پرسيد: «نظرتان درباره كانديداتوري محمدرضا عارف براي انتخابات رياست جمهوري آينده چيست؟» و خاتمي با لبخندي پاسخ داد: «مبارك است ان شاءالله!» در مقابل، اما به نظر مي رسد اقتدارگرايان كه عارف نيز آنها را «اصولگرا» مي نامد بيش از اصلاح طلبان از حضور وي در انتخابات استقبال كرده اند.
در همين حال يك سايت حق العمل كار- كه سرويس هاي متنوعي به فتنه گران مي دهد و پس از توقيف، با نام جديد فعاليت مي كند- در حمله اي مشابه به محمدرضا عارف، او را فاقد مواضع اصلاح طلبانه كه به يكباره با چتر در ميانه ضيافت انتخابات فرود آمده معرفي كرد و در ادامه نوشت: با وجود آن كه شخصيت هاي اصلاح طلب، به ويژه سيدمحمد خاتمي در سخنان خصوصي و علني خود بر عدم تصميم گيري نسبت به حضور اصلاح طلبان تاكيد كرده و اين حضور را نيازمند بستري مناسب دانسته اند كه اكنون فراهم نيست، محمدرضا عارف كه تمام هويت سياسي وي به دليل يك دوره معاون اولي دولت خاتمي است، اصرار بر كانديداتوري دارد و تنها عاملي كه موجب كانديداتوريش مي شود را افزايش ده درصد در مشاركت در انتخابات معرفي مي كند كه مشخص نيست اين ده درصد قرار است به چند درصد اضافه شود و وي از كجا از اين افزايش، دو ماه مانده به انتخابات مطمئن مي شود تا ثبت نام كند! با اين حال، بررسي عملكرد محمدرضا عارف در سالهاي اخير نشان مي دهد كه وي كمترين فعاليت سياسي و اجتماعي را در سالهاي اخير، به ويژه پس از انتخابات 1388 داشته است، در حالي كه در همين مدت چهره هايي نظير علي مطهري، با وجود آن كه هيچ گاه ادعاي اصلاح طلبي نداشته اند، حركتهاي مثبتي داشته اند و بدين خاطر بيشترين تخريبها را نيز از ناحيه افراطيون تحمل كرده اند؛ در حالي كه چهره هايي نظير عارف، به دليل سكوت محض خود، مصون از هر هزينه اي بوده اند.