سخن‌چینی نوعی سخن بی‌اساس یا شایعه‌ای است که دربارهٔ مسائل شخصی یا خصوصی دیگران گفته می‌شود.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) از گناهانی که کبیره بودنش، به واسطه وعده عذاب در قرآن و اخبار مسلم شده، سخن چینی(نمیمه) است. خداوند در سوره مبارکه رعد می‌فرماید: "و کسانی که قطع می‌کنند آنچه را خداوند امر به وصل آن فرموده و در زمین فساد می‌کنند، برای ایشان است دوری از رحمت خداوند و برایشان بدی سرای آخرت است یعنی عذاب اخروی".

امام صادق(ع) سخن چینی را نوعی جادوگری می‌دانند و می‌فرمایند: "سخن چینی از بزرگترین جادوهاست، (زیرا) با سخن‏‌چینی میان دوستان جدایی افکنده می‏‌شود، یاران یکدل را با هم دشمن می‏‌کند، به واسطه آن خون‏‌ها ریخته می‏‌شود، خانه‏‌ها ویران می‏‌گردد و پرده‏‌ها دریده می‏‌شود.

آدمِ سخن‏‌چین، بدترین کسی است که روی زمین گام برمی‏‌دارد1".

امام علی(ع) درباره این‌که سخن چینی چه جایگاهی دارد؟ می‌فرمایند: "بدترین راست، سخن‏‌چینی است2".

آن‌حضرت همچنین پیامد سخن‌چینی را اینگونه معرفی می‌کنند: "بپرهیز از سخن‏‌چینی که آن تخم کینه می‏‌افشاند و از خدا و مردم دور می‏‌گرداند3".

رسول خدا(ص) نیز دراین باره در حدیثی فرمودند: "کسی از شما حق ندارد از هیچ یک از یارانم چیزی به من بگوید؛ زیرا دوست دارم در حالی که چیزی از شما در دلم نیست به سویتان بیایم4".

منابع:

1- بحارالأنوار: 63 / 21 / 14 منتخب میزان‌الحکمة: 570

2- غررالحکم: 2939 منتخب میزان‌الحکمة: 570

3- غررالحکم: 2663 منتخب میزان‌الحکمة: 570

4- مکارم‌الاخلاق، ص 17