انتساب سازماندهی این اقدام به حلقه انحرافی در حقیقت خدمتی است که برخی ناخواسته به این حلقه می کنند چرا که معنای این سخن، همراهی مردم حاضر در صحنه اعتراض – که تعدادشان کم نیست – با حلقه انحرافی و بالطبع بزرگ نمایی این جریان است.

به گزارش سرویس سیاسی بی باک، حجت الاسلام حمید رسایی طی یادداشتی ضمن محکوم کردن مجدد وقایع قم و یکشنبه سیاه مجلس، انتساب معترضان قمی به حلقه انحرافی را درست آن چیزی خواند که این جریان به آن نیاز دارد.

متن کامل یادداشت رسایی بدین شرح می باشد:

هفته گذشته در مراسم سخنرانی رئیس مجلس در پایان مراسم راهپیمایی مردم قم به مناسبت 22 بهمن، اعتراض حاضران در حرم به آقای لاریجانی، صحنه ای را رقم زد که بازتاب های گوناگونی را به دنبال داشت. در طول چند روز گذشته برخی از چهره ها و شخصیت های حوزوی و سیاسی، این اقدام را محکوم کردند. نویسنده این سطور از جمله کسانی بود که در همان ابتدا این اقدام را ناشایست و همچون اتفاقات روز یک شنبه مجلس، هر دو واقعه را گامی غلط در راستای تکمیل پازل دشمن برای دسیسه چینی علیه انقلاب اسلامی و بر خلاف مهندسی سیاسی ای رهبری معظم انقلاب برای آرامش دهی به جامعه دانست.

بدیهی است در مقطعی که فتنه گران داخلی و دشمنان خارجی به دنبال فرصتی هستند تا از آب گل آلود ماهی بگیرند، نباید کسی اسیر احساسات خود شود. از این منظر به همان اندازه ای که حوادث تلخ روز استیضاح وزیر کار بر خلاف اخلاق و سیاست ورزی بود، اتفاقی که در قم هم رخ داد، قابل دفاع نیست بویژه که این اتفاق در روز جشن ملی و در حرم حضرت معصومه (س) رخ داد.

قطعا انتقاد از رؤسای قوا در خصوص نقض توصیه های اخیر رهبری در خصوص نکشاندن اختلافات به جامعه، مجوزی برای کسانی نمی شود تا با اخلال در سخنرانی ایشان بخواهند از آنها انتقاد کنند و آرامش کشور را بهم بزنند. بدیهی است که این اقدام اعتراضی، خود نقض سخن رهبری انقلاب و عمل به همان چیزی است که مورد اعتراض واقع شده است. بویژه که این اقدام سبب شد تا رسانه های بیگانه از آن سوءاستفاده کنند و با بزرگ نمایی آن عظمت حضور میلیونی مردم را تحت الشعاع قرار دهند.

بنابر این بدون تردید باید گفت که اقدام اعتراضی در قم و بهم ریختن سخنرانی آقای لاریجانی، عملی اشتباه و غیر قابل دفاع بوده است. اما در خصوص علل و انگیزه این اتفاق و مسببان آن در روزهای گذشته، تحلیل های مختلفی توسط برخی چهره های موجه ارائه شده که قطعا بخش معظمی از آن دلسوزانه ولی با عرض پوزش خالی از نقد نیست. از جمله این که در برخی مصاحبه ها و یادداشت ها منتشر شده، اعتراض مردمی روز 22 بهمن به آقای لاریجانی را – که باز تأکید می شود قابل دفاع نیست – اقدامی سازماندهی شده از سوی حلقه انحرافی دانسته اند. در حالی که چنین ادعایی بزرگترین خدمت به این حلقه و البته تحریف واقعیت و ظلم به مردمی است که در تشخیص خود برای اعتراض به مسئولی، آدرس را غلط رفته اند اما متصل به حلقه انحراف نیستند بلکه از آن بیزار و متنفرند.

برای واکاوی دقیق و واقعی حادثه قم - که البته آسیب شناسی جامع تری از آن لازم است - باید به این نکات توجه داشت:
در طول ماه های اخیر، مردم بارها و بارها از رهبر خود شنیده اند که ایشان مسئولان کشور بویژه رؤسای سه قوه را از کشمکش و درگیری لفظی در برابر انظار عمومی منع کرده اند و حتی ایشان اقدام کسانی را که اختلافات را به جامعه بکشانند و در صدد سوءاستفاده از احساسات مردم باشند، خیانت نامیدند. رهبری انقلاب به صراحت این رفتار را کمک به دشمن دانسته اند.

حادثه روز استیضاح که در آن به شکل بسیار زننده ای بین رئیس دو قوه مجلس و دولت کشمکش رخ داد، رئیس جمهور در اقدامی نامناسب و جهت دار فیلمی از برادر رئیس مجلس منتشر کرد که درخواست های نامتعارف اقتصادی از رئیس تأمین اجتماعی داشت، به دنبالش رئیس مجلس بعد از پاسخ های مناسب به برخی از ادعاهای رئیس جمهور در دفاع از خود با تعابیر نامناسبی وی را خطاب قرار داد و حتی برخی از نمایندگان به احمدی نژاد توهین کردند، همه این اتفاقات آن هم در دهه فجر، مردم را عصبانی کرد تا جایی که این رفتار مسئولان عالی کشور را به درستی مصداق خیانتی دانستند که رهبری ایشان را از آن منع کرده بود. ناراحتی مردم وقتی بیشتر می شد که می دیدند دشمنان نشانه دار خارجی و عناصر فتنه گر داخلی از این اتفاقات خوشحال و راضی اند.

از نگاه مردم، مجلس و دولت هر دو و بویژه رؤسای دو قوه، در حادثه تلخ یکشنبه سیاه مجلس مقصر بودند و از این جهت تفاوتی بین آنها قائل نبودند. بنابر این اعتراض های صورت گرفته در قم، در حقیقت اعتراض به حوادث روز استیضاح در مجلس و واکنشی – البته غلط – در برابر نقض سخن رهبری بود. دلیل صحت این ادعا اعتراضات متعددی است که مردم در طول مسیر راهپیمایی 22 بهمن در خصوص رفتار دولت و مجلس در روز استیضاح در همین تهران به ما مسئولان کشور داشتند.

این که چرا مشابه این اقدام در تهران و در محل سخنرانی احمدی نژاد رخ نداد دو دلیل عمده داشت: اولا تجمع تهران از نظر وسعت قابل مقایسه با قم که محل سخنرانی آن در محیطی بسته قرار داشت، نبود. ثانیا برنامه ریزان مراسم تهران با آگاهی از فضای ملتهب مردمی، در اقدامی معقول و منطقی به مدیریت فضای مقابل جایگاه پرداختند که متأسفانه ظاهرا در قم چنین هوشمندی ای از طرف مسئولان برگزار کننده مراسم صورت نگرفت یا درست عمل نشد و یا اساسا چنین احتمالی داده نمی شد.

بر اساس آنچه که نماینده محترم قم در گفتگو با 9 دی – در همین شماره - از سوابق برخی اعتراضات گذشته در قم نسبت به رئیس مجلس یا دیگر شخصیت ها بیان کرده، در موارد مشابه دیگر وقتی برخی از میان جمعیت شعاری سر می دادند، معمولا با اقبال مردمی مواجه نمی شدند بلکه مردم با عدم همراهی و تذکر به شعار دهندگان، خود به آرام کردن جلسه می پرداختند. در روز 22 بهمن نیز قبل از شروع سخنرانی آقای لاریجانی، مجری برنامه از جمعیت خواسته تا از سر دادن شعارهای متفرقه خودداری کنند اما وقتی سخنرانی شروع شده ، شعارهایی که در انتقاد از یک شنبه سیاه (روز استیضاح) سر داده می شود، با همراهی اکثریت جمعیت حاضر مواجه می گردد.

سازماندهی معنای خاص خود را دارد. اگر چنانچه پیش از جلسه، جمعیت حاضر در مقابل تریبون – که حدود چهار تا پنج هزار نفر برآورد می شود – با ترکیب خاصی و از مکان خاصی قرار داده می شدند و همگی نسبت به برنامه و شعارها توجیه شده بودند، می توانستیم آن را سازماندهی شده بدانیم، اما وقتی جمعیت حاضر گلچین شده نیستند و با شعاری که چند نفر از گوشه و کنار سر می دهند، همراهی می کنند، نمی توان آن را سازماندهی شده به معنای رایج دانست. بلکه باید آن را واکنشی از سوی مردم دانست که البته زمینه های اجتماعی برای پذیرش داشته است.

انتساب سازماندهی این اقدام به حلقه انحرافی در حقیقت خدمتی است که برخی ناخواسته به این حلقه می کنند چرا که معنای این سخن، همراهی مردم حاضر در صحنه اعتراض – که تعدادشان کم نیست – با حلقه انحرافی و بالطبع بزرگ نمایی این جریان است. در حالی که این حلقه می داند از چنین اقبال اجتماعی ای برخوردار نیست اما به شدت به ارائه چنین تصویری از خود نیاز دارد. بازبینی فیلم مراسم نیز به خوبی نشان دهنده این موضوع است که اعتراض روز 22 بهمن در قم به صورت فراگیر بوده و نه اقدام جمعی محدود در حالی که به گفته نماینده مردم قم، طرفداران حلقه انحرافی در ابتدای راهپیمایی قم که عکس هایی از لیدرهای این جریان را حمل می کردند به تعداد انگشتان دو دست بوده اند و البته این تعداد در بیرون حرم با بی توجهی مردم نیز مواجه شده اند.

خطای دیگر این است که متأسفانه انتساب این اتفاق – که تأکید می شود اقدامی غلط بوده – به طرفداران رئیس جمهور، سبب خواهد شد تا وی اقدام نامناسب خود در روز استیضاح را با پشتوانه مردمی بپندارد در حالی که مردم نه اقدام فاضل لاریجانی را می پسندند نه رفتار رئیس جمهور در نمایش دادن آن را و نه برخوردهای نامناسبی که با وی به دلیل انتشار این فیلم شد. مردم معتقدند هر یک از این موارد باید در جای خود مورد بررسی قرار می گرفت نه در مراء و منظر عموم که دشمن هم بهره برداری اش را بکند. از طرفی چنین تحلیل غلطی باعث خواهد شد تا رئیس مجلس نیز اعتراضات آن روز را سازماندهی شده طرف مقابل بداند که این تلقی نه تنها اختلاف بین ایشان و رئیس دولت را کشدارتر بلکه رفتار نامناسب برخی از نمایندگان مجلس و توهین های صورت گرفته به رئیس جمهور را هم به فراموشی خواهد سپرد.

خلاصه کلام : واقعیت این است که اعتراضات مردم حاضر در مراسم قم نسبت به رئیس مجلس، حرکت سازماندهی شده به معنای مصطلح آن نبود بلکه نتیجه حوادثی بود که در آن ایام در مجلس بین دولت و نمایندگان اتفاق افتاده بود.

همچنین واقعیت دیگر این است که معترضین آن روز به هیچ وجه سر و سری با حلقه انحرافی در آغوش رئیس جمهور ندارند بلکه به شدت از احمدی نژاد به دلیل اعتماد به این حلقه و تأثیرپذیری از آن و تغییر مسیر از جهت گیری هایی که در سوم تیر آغاز کرده بود، ناراحت و روی گردانند تا چه برسد به سر حلقه انحراف.

و البته واقعیت سومی که معترضین آن روز باید بپذیرند این است که رفتار روز 22 بهمن در قم بر خلاف توصیه رهبر انقلاب، موجب خوشنودی دشمن و نیازمند اصلاح است.