ناهماهنگي در اتحاديه اروپا؛ مهمترين دستاورد مسئول هماهنگي سياست خارجي اتحاديه/2014؛ سال خداحافظی زودهنگام اشتون از اتحادیه اروپایی

گروه سیاسی: "کاترین اشتون" مسئول هماهنگي سیاست‌ خارجی اتحادیه اروپا قصد دارد پس از 5 سال فعالیت در این سمت در پاییز 2014 از سمت خود کناره‌گیری کند.
اشتون روز گذشته در بروکسل گفت: «امکان ندارد که برای بار دوم در این سمت فعالیت کنم و این پست باید به شخص دیگری واگذار شود. این کار تا حدودی سخت است چرا که باید زیاد سفر کرد و سوار هواپیما شد. این کار گاهی بسیار دشوار است.»
وی افزود: «البته افرادی هستند که می‌توانند این کارها را بکنند. کاری که من نمی‌توانم. بنابراین خوب است که از این سمت کناره‌گیری کنم.»
البته شايد مسافرت زياد تنها دليل خانم ديپلمات براي كناره گيري نبوده باشد. 'كاترين اشتون' پیش از این مسئولیت، تا اكتبر 2008 كميسيونر امور تجاري اتحاديه اروپا بود، فعاليت در يك كمپين خلع سلاح هسته اي انگليس از 1977 تا 1983، مدير تجاري سازمان 'تجارت در اجتماع' از 1983 تا 1989، معاون اولي شوراي ملي خانواده هاي تك والديني از 1998 تا 2001، حضور در پست هاي مختلف معاونت وزارت از جمله معاون وزير دادگستري از 2001 تا 2007، انتصاب به عنوان رهبر مجلس اعيان از طرف گوردن براون در سال 2007 و كميسيونر انگليس در كميسيون اروپا از 22 اكتبر 2008 را در كارنامه خود دارد.
وي كه از يك خانواده با سوابق كارگري برخاسته است در 1999 به توصيه توني بلر لقب بارونس گرفت و بدون برگزاري هيچ انتخاباتي وارد مجلس اعيان انگليس شد. اشتون در 28 ژوئن 2007 توسط گوردن براون نخست وزير وقت انگليس رئيس مجلس اعيان شد و نقش موثري در تصويب پيمان ليسبون در اين مجلس داشت.
اشتون در نوامبر 2009 به مدت 5 سال به عنوان مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا منصوب شد اما از همان ابتدا مسئولیت وی با اعتراضاتی همراه بود البته برخی مسئولان اروپایی و کارشناسان عقیده داشتند وی تجربه کافی برای ادره این مسئولیت را ندارد .
در این بین اشتون از زمان آغاز به كار به عنوان رئيس سياست خارجي اتحاديه اروپا همواره از سوي وزراي فرانسوي، روزنامه‌ها و برخي مقام‌هاي اروپايي به تصميم‌گيري‌هاي ضعيف و عدم بينش متهم شده است و يكي از سنگين‌ترين انتقادات وارده به وي در زمان روي كار‌ آمدنش به عنوان سياستمدار اين بود كه او هيچگاه سمتي را به دست نياورده كه از راه برگزاري انتخابات باشد.
در این باره هفته نامه سوئيسي نويه سوريشر سايتونگ آم زونتاگ نوشت، اشتون كه زاده روستايي كوچك است با ترديدها نسبت به خود آشناست و زماني كه اشتون به شكل غير منتظره به سمت وزير خارجه اتحاديه اروپا و معاون رئيس كميسيون اتحاديه اروپا برگزيده شد، اعتراض‌هاي گزنده‌اي به گوش رسيد كه اين زن رنگ پريده بي‌تجربه‌تر از آن است كه بتواند اتحاديه اروپا را در برابر آمريكا، روسيه يا ايران عرضه كند.
نگاهی به سیاست خارجی اتحادیه اروپایی نیز بیانگر آن است که اشتون و تیم همراه وی نتوانستند انسجام لازم را میان کشورهای عضو در این زمینه فراهم آورند.
بحران اقتصادی اروپا که بر مسائل سیاسی نیز سایه افکنده و پس از آشوب در برخی کشورها از جمله اسپانیا و یونان تعییر فاز داده و به پایه ساختارهای حکومتی کشورها از جمله ایتالیا نیز رسیده تهدید جدی برای کشورهای اروپایی به شمار می رود که اشتون نتواست برنامه ریزی درستی برای مقابله با آن داشته باشد.
موضع غیر منسجم اتحادیه اروپا در قبال روسیه و ایران نیز کاملا مشهود است. روسیه با ناراحتی از اقدام اروپا در قبال لیبی، موضع سرسختانه ای در قبال این اتحادیه در موضوع سوریه اتخاذ کرد و در این چالش بین المللی علنا مقابل اتحادیه اروپا ایستاد.
البته این عدم تفوق در اروپا نیز رخنه کرده است و کار را به جایی کشاند که طرح انگلیس و فرانسه برای مسلح کردن شورشیان مخالف اسد با مخالفت آلمان و دیگر کشورها اروپایی مواجه شد و فرانسه و انگلیس برای دومین بار متوالی در دو ما اخیر در حوزه دیپلماسی شکست را تجربه کردند.
موشک های پاتریوت ناتو نیز از دیگر مناقشات اروپا با روسیه بود که اشتون نتوانست کرملین را در این زمینه با سیاست های اتحادیه متبوع همراه کند.
در موضوع هسته ای ایران نیز که اشتون مسئول تیم مذاکره کننده 1+5 است ، عدم انسجام به شکل عریان تری مشهود است.
آمریکا سیاست سرسختانه منحصر به فرد خود را دارد. انگلیس و فرانسه نزدیک به آمریکا هستند. آلمان سیاست دیگری دارد. چین و روسیه نیز بر اساس سیاست متفاوت با سیاست دیگر کشورها موضوع هسته ای ایران را پیگیری می کنند.
وظیفه ابتدایی و بدیهی اشتون در 1+5 آن بوده که بتواند سیاست های متنوع کشورهای عضو این گروه که بر اساس منافع کشورشان بود را بهم نزدیک کند و خود به عنوان سخنگوی این سیاست منسجم شده در مذاکرات حضور یابد.
اما روند مذاکرات نشان داد چند دستگی های کشورهای 1+5 پس از رفتن خاویر سولانا، عمق بیشتری پیدا کرده است.
با این حال اشتون حداقل 18 ماه دیگر رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپایی باقی می ماند، این زمان مدت کمی نیست باید منتظر ماند و دید که آیا او می توان عملکرد زیر سئوال رفته خود را در این مدت بهبود بخشد؟

ارسال کردن دیدگاه جدید

محتویات این فیلد به صورت شخصی نگهداری می شود و در محلی از سایت نمایش داده نمی شود.

اطلاعات بیشتر در مورد قالب های ورودی