نمایندگانی که آبروی مجلس را می برند
به گزارش سرویس سیاسی بی باک، خبری در رسانهها منتشر شد که بر پایه آن، ۱۹۷ نفر از نمایندگان مجلس به پاس فعالیتهای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در نوروز از رئیس این سازمان تقدیر و تشکر کردند.
این نامه تقدیر آمیز نمایندگان از ملک زاده نیز همچون نامه تمجید آمیزشان از مرتضوی خیلی زود از سوی برخی مجلسی ها مردود دانسته شد.
بنابر گزارش برخی از رسانه ها، چند تن از نمایندگان مجلس مدعی شدهاند که برخی از همکاران آنان بدون توجه به متن نامه، اقدام به امضای نامه مذکور کردهاند و برخی آنها بنا به گفته نایب رئیس مجلس حتی از محتوای نامه باخبر نبودند و به گفته جمعآوری کننده امضا که گفته میشود از طرف معاونت پارلمانی سازمان میراث فرهنگی، مأموریت این کار را بر عهده داشته، اعتماد و آن را امضا کردهاند.
باهنر همچنین افزود: از برخی نمایندگان به زور امضا گرفتهاند و به گفته نماینده مراغه، برخی را نیز با وعده تطمیع فریفتهاند!
بگذریم از اینکه آیا فعالیت های رئیس سازمان میراث فرهنگی در ایام نوروز آنچنان مفید و رو به رشد بوده است که قابل تقدیر باشد یا خیر؟
نکته ای که در این میان حائز اهمیت است، بی اعتماد کردن مردم به مجلس شورای اسلامی و قوانین مصوبه مجلس از سوی برخی نمایندگان می باشد.
براستی اگر نمایندگان مجلس همه نامه ها و مصوبات را اینگونه امضاء و یا تائید می کنند، باید به حال این مجلس گریه کرد.
آیا شان یک نماینده مجلس در این حد است که نامه ای را امضا کند و بعدها بگوید؛ من از متن آن بی اطلاع بودم و یا اینکه مرا مجبور و یا تطمیع کردن تا امضا کردم!
مگر می شود نماینده مجلس بدون توجه به محتوای یک نامه آن را امضاء کند؟! مگر می شود نماینده مجلس بخاطر وعده های مالی و غیره پای کاغذی را امضا نماید؟! مگر می شود نماینده ملت شریف ایران از روی جبر نامه ای که به آن اعتقاد ندارد را امضا کند؟!
نمایندگان مجلس یا طبق بررسی های خود به آن نتیجه رسیده اند که عملکرد سازمان میراث فرهنگی قابل تقدیر بوده است و بدون توجه به بازیهای سیاسی از مسئولان آن تجلیل کرده اند و یا اینکه چنین اعتقادی نداشته اند و تنها به دلایل مضحکی که ذکر شد چنین نامه ای را امضا کرده اند!
در هر صورت اگر عملکرد سازمان میراث فرهنگی قابل تقدیر بوده است، این انکار و بهانه تراشی های امروز مجلسی ها و به اصطلاح زیر امضا زدنشان بسیار زشت و زننده است. اما اگر 197 نماینده مجلس چشم بسته و یا از روی تطمیع و اجبار این نامه را امضا کرده اند، باید به مردم حق بدهند که زین پس آنها را نماینده مشروع خود ندانند.
ملت نماینده کور، بی دقت، فاسد و ترسو نمی خواهد. مردم شریف ایران نمایندگانی می خواهند که همه مصوبات و نامه ها و قوانین را با دقت و توجه کامل بررسی کنند و سپس تائید یا رد کنند.
ملت نماینده ای می خواهد که اگر دنیا را به پایش ریختند حاضر نشود خلاف حقیقت مطلبی را رد یا تائید کند. ملت نماینده ای می خواهد که آنقدر شجاعت و جسارت داشته باشد که کسی جرات مجبور کردن و تطمیع کردن او را نداشته باشد.
ملت نماینده ای می خواهد که به این سخن حضرت امام خامنه ای معتقد و پایبند باشد؛ " راهمان این است؛ راه کار برای خدا، با اخلاص و همراه با رشادت و شجاعت و دلیری و بی باکی در مواجه با مشکلات"
حال نمایندگان مجلس تکلیف مردم را با خود روشن کنند، آیا از این پس باید به مصوبات و امضاهای آنان اعتماد کنیم یا خیر؟
نمایندگان باید توضیح دهند که آیا امضا کنندگان از روی اعتقاد و دقت، مهر تائید بر عملکرد سازمان میراث فرهنگی زده اند یا از روی تطمیع، بی دقتی و ترس چنین کاری را انجام داده اند؟!
در هر صورت بخشی از نمایندگان مجلس باید توبیخ شوند. در فرض اول نمایندگانی که همکاران خود را به فساد و ترس و بی دقتی متهم کرده اند، باید از مردم و نمایندگان آنان عذرخواهی کنند و در فرض دوم نمایندگانی که آن نامه را امضا کرده اند و به سوگندی که در مجلس خوانده اند تا کاری خلاف منافع مردم انجام ندهند، پشت نموده اند.
ارسال کردن دیدگاه جدید