صراط:ارسلان فتحی‌پور در این باره گفت که «شاخص کیفیت زندگی که به صورت سالانه، بین ۱۹۴ کشور جهان ارزیابی و منتشر می‌شود، نشان می‌دهد که کیفیت زندگی مردم ایران، در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، از رتبه ۸۸ در سال ۲۰۰۵ به رتبه ۱۵۰ در سال ۲۰۱۰ میلادی، کاهش پیدا کرده است».
می‌دهد که «هزینه زندگی در ایران ۷۱٪ افزایش پیدا کرده است و حتی گرجستان و آذربایجان

وی افزود که این رتبه‌بندی نشان دو پله بالاتر از ایران ایستاده‌اند».

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس در ادامه اظهار داشت که «می‌توان گفت مدیران و برنامه‌ریزان نتوانسته‌اند به هدف تبدیل شدن ایران به قدرت اول منطقه نزدیک شوند و در عمل، کشوری مانند ترکیه، با مدیریت و برنامه‌ریزی بهتر، توانسته است تا سطح کیفی زندگی در این کشور را افزایش دهد و در مقابل، کشور ما، در عمل، درجا زده است.»

وی همچنین تأکید کرد که در ایران شاخص‌های کیفیت زندگی در بین شهرها و روستاهای استان‌های مختلف «به عدالت» توزیع نشده است.

ارسلان فتحی‌پور منبع آمارهای خود را ذکر نکرد، اما گفت که تعریف شاخص‌های کیفیت زندگی شامل مواردی چون بهداشت، آموزش، رفاه اقتصادی، شادکامی، و کنترل داشتن بر فرصت‌های زندگی می‌شود.