گروه سیاسی ـ شب چهاردهم خرداد 88، بنا بر برنامه ریزی های صورت گرفته توسط مسئولین رسانه ملی، دو تن از نامزدهای انتخاباتی یعنی آقایان احمدی نژاد و موسوی برای انجام «مناظره زنده تلویزیونی» وارد صدا و سیما شدند. اما شاید کسی پیش بینی نمی کرد که این مناظره به کجا خواهد انجامید و دو رقیب انتخاباتی چه مسائلی را عنوان خواهند کرد.

به گزارش بولتن نیوز، با شروع سخنان احمدی نژاد گویا موجی از اعجاب به تمامی کسانی که در حال دیدن مناظره بودند، سرایت کرد. مخاطبین مناظره شاید فکر هرچیزی را می کردند الا تاکتیک جدیدی که تا به حال از سوی احمدی نژاد رونمایی نشده بود.

احمدی نژاد در آن مناظره، رقیب اصلی خود را نه موسوی و دیگر نامزدها، که شخصی به نام هاشمی رفسنجانی معرفی کرد و هاشمی را نیز به عنوان عامل اصلی تخریب ها علیه دولت دانست. همین شروع طوفانی بس بود برای کسی چون موسوی که در موقعیت آچمز قرار گیرد و به لکنت زبان بیفتد.

کارشناسان و صاحبنظران معتقدند یکی از دلائل رأی بالای احمدی نژاد نسبت به سایر رقبا، در همین مناظره انتخاباتی و سخنانی که وی گفته، نهفته است. اما روی دیگر این سکه سوالی بود که برای بسیاری از ناظران و کارشناسان مطرح شد: آیا هدف وسیله را توجیه می کند؟ آیا می توان برای رسیدن به مقاصد و اهداف سیاسی، از هر راهی استفاده کرد؟ آیا به هر طریقی می توان رأی جمع کرد و آراء عمومی را به نفع خود افزایش داد؟

در پاسخ به این سوالات، برخی از کارشناسان معتقدند که این اقدام احمدی نژاد در حقیقت «واکنش»ی بود به همه اقداماتی که هاشمی و یاران او علیه دولت در مدت چهار ساله عمر دولت نهم انجام داده بودند. بنابراین مقصر اصلی ماجرا شخص هاشمی رفسنجانی است.

در مقابل عده ای دیگر از کارشناسان عقیده دارند مهم ترین موضوع برای یک سیاستمدار، باید رعایت «اخلاق» باشد ولو اینکه سایر رقبا هم در قبال او، بی اخلاقی کرده باشند. این طیف از کارشناسان معتقدند که این اقدام احمدی نژاد، پایه گذار بی اخلاقی های سیاسی و انتخاباتی بود. موضوعی که تبعات آن را تا به امروز نیز می توان مشاهده کرد. بماند اینکه بسیاری از کسانی که شعار «ادب مرد به از دولت اوست» را سر دادند و سخن از بی اخلاقی سیاسی گفتند، در شب های بعدی مناظرات و در غیاب احمدی نژاد، چه تهمت هایی که نزدند و چه توهین هایی که به او و دولتش نکردند.

اما سوالی که در این میان وجود دارد آن است که نظر رهبر انقلاب در مورد این مناظرات چه بوده است؟ آیا ایشان این نوع از مناظرات را می پسندند یا خیر؟

در این مورد رهبر انقلاب در خطبه های نماز جمعه تاریخی خود در تاریخ 29 خرداد 88، موضوعاتی را بیان کردند و اقدام احمدی نژاد و البته سایر نامزدها را نپسندیدند. اما جالب است که رهبر انقلاب، روز بعد از مناظره احمدی نژاد- موسوی نیز نسبت به این موضوع، مسائلی را بیان فرمودند. مسائلی که شاید تا به امروز کمتر مورد دقت ناظران قرار گرفته باشد.

رهبر انقلاب، روز بعد از مناظره جنجالی، در حرم امام خمینی و در سالگرد آن بزرگ مرد تاریخ معاصر بعد از آنکه در وصف وی و راه و اندیشه امام سخنانی ایراد فرمودند، به مسأله انتخابات پرداخته و چهار نکته را مورد مداقه قرار دادند:

نکته اول در مورد تاکتیک دشمن مبنی بر کاهش مشارکت عمومی مردم در انتخابات، با طرح موضوعاتی چون تقلب در انتخابات و مهندسی آراء مردمی توسط نظام و امثالهم. (موضوعی که در این دوره از انتخابات نیز شاهد آن هستیم)

نکته دوم تذکراتی به حامیان نامزدهای انتخاباتی و به خصوص جوانان

نکته سوم تذکری به نامزدهای انتخاباتی مبنی بر رعایت کردن حدود شرعی و دینی در طول انجام مناظرات انتخاباتی

و نکته چهارم هم در مورد مخفی بودن رأی رهبری

نظر به اهمیت این چهار نکته، بولتن نیوز متن کامل این نکات را به طور کامل در زیر، منتشر می کند. باشد که هم نامزدهای این دوره از انتخابات و هم حامیان آنها، این چهار نکته را به طور کامل رعایت کنند:

چند كلمه در باب انتخابات بگويم. مسئله ى حساس مهمِ سرنوشت ساز كشور ما انتخابات است در همه ى دوره ها؛ چه انتخابات مجلس و مجلس خبرگان و چه بخصوص انتخابات رياست جمهورى كه چند روز ديگر است. چند تا نكته را من در باب انتخابات ميگويم:

نكته ى اول اين است كه از دو سه ماه قبل از اين، راديوهاى بيگانه شروع كردند به بدنام كردن و مخدوش كردن چهره ى انتخابات در كشورمان، براى بدبين كردن مردم. گاهى گفتند: اين انتخابات نيست، انتصابات است. گاهى گفتند: اين يك بازى كنترل شده ى درون حكومت است؛ گفتند: اين كانديداها خودشان دارند بازى ميكنند؛ نامزدهاى مختلف كه مى بينيد با هم اختلاف نظر دارند، اينها همه ظاهرسازى است، بازى است. گاهى گفتند: در انتخابات قطعاً تقلب انجام خواهد گرفت؛ هر وقتى يك چيزى گفتند. مقصود از همه ى اين تخريبها يك چيز است و او اينكه ميخواهند ملت در انتخابات، مشاركت قوى و نمايانى نكند؛ اين را ميخواهند. من به شما عرض ميكنم: عزيزان من! ملت عزيز ايران! ملت باهوش و بيدار ايران! ملت تجربه شده و آزموده ى ايران كه در طول اين سى سال از اين همه گردنه هاى سخت عبور كرديد! بدانيد؛ با مردم سالارىِ شما مخالفند. دشمن با همين حضور شما، با همين انتخاب شما مخالف است. ميخواهند پشتوانه ى نظام را كه مردم هستند و آراء مردم است، از نظام بگيرند؛ ميفهمند چه كار دارند ميكنند. واى به حال آن كسانى كه نادانسته، از روى غفلت، همان حرف آنها را تكرار كنند و همان مقصود آنها را در داخل تحقق ببخشند. آنها دارند اميد را از مردم ميگيرند. ملت ايران سرافراز است به اينكه توانسته در طول اين سى سال مسئولين را خودش معين كند. مسئولين بلندمرتبه ى نظام از صدر تا ذيل به وسيله ى مردم انتخاب شده اند؛ رهبرى هم به وسيله ى مردم انتخاب ميشود با واسطه ى انتخابات خبرگان، رياست جمهورى، مجلس شوراى اسلامى، شوراهاى گوناگون؛ اين جزو افتخارات نظام است، ميخواهند اين را از مردم بگيرند؛ چون ميدانند نظام با اين مستحكم ميشود. من به شما عرض ميكنم: هر كسى به استحكام اين نظام علاقه مند است، هر كه به اسلام علاقه مند است، هر كه به ملت ايران علاقه مند است، براى او عقلاً و شرعاً واجب است كه در اين انتخابات شركت كند.

نكته ى دوم در باب انتخابات. عزيزان من! نامزدهاى مختلف هر كدام طرفدارانى دارند، علاقه مندانى دارند. علاقه مندان اين نامزد نميتوانند اعتراض كنند به علاقه مندان آن نامزد كه شما چرا به او علاقه مندى، به نامزد مورد علاقه ى من علاقه اى ندارى. نه، اين جزو افتخارات كشور ماست. افراد گوناگون مى آيند؛ با منشهاى مختلف، با سلائق مختلف، با شيوه هاى گوناگون كار، در مقابل مردم قرار ميگيرند. يك عده اين را مى پسندند، يك عده آن را مى پسندند، يك عده آن را مى پسندند؛ اين افتخار است؛ اين خوب است. هر كدام از نامزدهاى محترم هم طرفدارانى دارند. بعضى ها از اين طرفداران متعصب هم هستند، خيلى علاقه مند سرسختند به آن نامزد خودشان. خيلى خوب، باشند، حرفى نيست؛ اما مواظب باشيد، مراقب باشيد كه اين علاقه مندى ها به اصطكاك نينجامد؛ به اغتشاش نينجامد. شما داريد براى عقيده ى خودتان، براى ايمان خودتان تلاش ميكنيد؛ نگذاريد دشمنِ اين ايمان، دشمنِ اين آرمان از شما سوء استفاده كند. من شنيدم و اطلاع پيدا كردم كه در خيابانها بعضى از جوانان طرفداران نامزدها ميروند - حالا من درباره ى اين رفتن تو خيابانها حرفى نميزنم - اما مؤكداً ميگويم: مبادا اين خيابان گردى ها به مقابله، به مجادله، به درگيرى بينجامد؛ مواظب باشيد. اگر كسى ديديد كه اصرار بر اغتشاش و درگيرى دارد، بدانيد او يا خائن است، يا بسيار غافل است.

نكته ى سوم درباره ى انتخابات. خودِ نامزدهاى محترم هم مراقب باشند. نمى پسندد انسان كه ببيند يك نامزدى، چه در نطقهاى تبليغاتى، چه در سخنرانى، چه در تلويزيون، چه در غير تلويزيون، براى اثبات خود متوسل بشود به نفى آن ديگرى، آن هم با يك استدلال هاى گوناگون؛ به نظر من اين درست نيست. قبلاً هم من يك توصيه اى در اين مورد كردم، حالا هم در اين روزهاى آخر عرض ميكنم. نامزدها همه براى يك هدف دارند كار ميكنند. هر كسى به نظر خودش يك احساس مسئوليتى، تكليفى دارد، مى آيد ميدان. من با مناظره و معارضه و گفتگو و انتقاد مخالفتى ندارم؛ اما سعى كنيد اين در چهارچوبهاى درست شرعى و دينى انجام بگيرد. مردم، مردم بيدارى هستند، ميفهمند، ميدانند. اين چهار نفر نامزدى كه از شوراى نگهبان تأييد شده اند و در اجتماعات گوناگون سخنرانى ميكنند، خودِ آن نامزدهاى محترم توجه كنند، مراقبت كنند كه در اين سخنرانى ها، در اين اظهارات، جورى نباشد كه منتهى بشود به ايجاد دشمنى و ايجاد نقار؛ با برادرى و با مهربانى پيش بروند. البته اختلاف نظر، اختلاف رأى، اختلاف سليقه، در مسائل گوناگون، در مسائل شخصى، در مسائل عمومى، يك امر طبيعى است؛ اشكالى هم ندارد. نگذاريد اين به اغتشاش منتهى بشود. اين را خود نامزدهاى محترم هم توجه كنند.

مطلب چهارم. بنده در اين انتخابات يك رأى بيشتر ندارم، آن رأى را هم به نظرم ميرسد كه كسى به طور مشخص نميداند، حالا ممكن است كسانى حدس بزنند. من به كسى نميگويم، نگفته ام و نخواهم گفت به چه كسى رأى بدهيد، به چه كسى رأى ندهيد؛ رأى من مربوط به خود من است. اين مال ملت است. آنچه كه من از مردم ميخواهم، عبارت است از اينكه همه با همه ى قوا، با همه ى توان، با همه ى نشاط، در روز بيست و دوى خرداد پاى صندوقهاى رأى حاضر بشوند و رأى بدهند. خداى متعال با آن ملتى است كه مى انديشد، تصميم ميگيرد، انتخاب ميكند، و براى خدا و در راه خدا به آن انتخاب عمل ميكند.