گروه اجتماعي: امکانات دانشگاه‌هاي کشور ما چندان بالا نيست و اين موضوعي است که در کليه دانشگاه‌هاي کشور، حتي در معتبرترين دانشگاه‌ها ملموس و محسوس است. در دانشگاه‌هاي ما، توجه چنداني به امور پرورشي و فوق برنامه نمي‌شود و امکانات مورد نياز دانشجويان، به حدي که که بتواند پاسخگوي نيازهاي آنها براي تحصيل مطلوبتر در دانشگاه باشد به ميزان کافي ارائه نمي‌شود. همه اين مسايل، کيفيت آموزشي را کاهش مي‌دهد و عدم رضايت دانشجويان را در پي دارد. در همين راستا شاهد کاهش بودجه برخي حوزه‌ها در دانشگاه‌هاي علوم پزشکي هستيم به طوري که رديف بودجه يارانه غذايي دانشگاه‌ها حذف شده و المپياد ورزشي دانشجويان نيز لغو شده است. معاون دانشجويي و فرهنگي وزارت بهداشت با اشاره به وجود نگراني‌هاي مالي جدي در دانشگاه‌هاي علوم پزشکي، گفت: در لايحه بودجه 92 اعتبار خوبي براي دانشگاه‌هاي علوم پزشکي در نظر نگرفته‌ بودند.

محمد حسين آيتي در گفت‌وگو با ايسنا، با بيان اينکه در لايحه 92 بودجه خوبي به حوزه دانشجويي دانشگاه‌هاي علوم پزشکي اختصاص نيافته بود، اظهارکرد: نگراني‌هاي مالي جدي در کليه دانشگاه‌هاي علوم پزشکي وجود دارد. وي با بيان اينکه حتي در زمينه تغذيه دانشجويي نيز با وجود تلاش‌هاي وزارتين علوم و بهداشت منابع خوبي در لايحه 92 ديده نشده بود، گفت: نگراني‌ها در زمينه تامين غذاي دانشجويان کماکان باقي است و حتي رديفي که قبلا براي يارانه غذايي دانشگاه‌ها تعلق مي‌گرفت هم اکنون حذف شده و با يکي از رديف‌هاي جاري دانشگاه‌ها تلفيق شده است.

آيتي افزود: به منظور فعاليت‌هاي رفاهي و فرهنگي نيز در گذشته سرانه‌اي به دانشگاه‌ها پرداخت مي‌شد که آن سرانه نيز علي‌رغم افزايش قيمت‌ها و تورم نسبت به سال 89 هيچ تغييري نکرده است.

وي تصريح کرد: با وجود اينکه تامين تغذيه دانشجويان يکي از مهمترين چالش‌ها در معاونت دانشجويي است، اما کمبود‌هاي مالي جدي نيز در بخش‌هاي تربيت بدني، مشاوره‌هاي دانشجويي و فعاليت‌هاي فوق برنامه کانون‌ها و تشکل‌ها وجود دارد. معاون دانشجويي وزارت بهداشت از عدم برگزاري المپياد ورزشي دانشجويان علوم پزشکي به دليل کمبود اعتبارات ستادي خبر داد و گفت: اين المپياد حدود 20 سال است به صورت متمرکز برگزار مي‌شود و جاي تاسف زيادي دارد که امسال به دليل مشکلات مالي نتوانستيم آن را به صورت متمرکز برگزار کنيم. وي خاطرنشان کرد: علت برگزار نشدن المپياد ورزشي دانشجويان به طور متمرکز اين بود که اين المپياد براي ستاد حدود يک ميليارد تومان هزينه داشت و دانشگاه علوم پزشکي و هر دانشگاهي که بخواهند تيمشان را تجهيز و آماده کنند و مربي بگيرند و به شهر ميزبان اعزام کنند بايد 100 تا 150 ميليون تومان هزينه کند که اين موضوع در مجموع در 50 دنشگاه علوم پزشکي حدود 3/5 ميليارد تومان مي‌شود. وي افزود: درحالي‌که معاونت‌هاي دانشجويي و فرهنگي پول غذاي دانشجويان را ندارد اين 3/5 ميليارد تومان بايد از درآمد بيمارستان‌ها و درآمد اختصاصي دانشگاه تامين شود و به همين جهت با وجود اينکه از اين مسئله راضي نيستيم و فکر مي‌کنيم فعاليت‌هاي تربيتي بدني تنها تفريحي است که براي دانشجويان ايجاد شده است، اما تصميم گرفتيم که اين 3 ميليارد تومان را از سيستم درمان نگيريم. آيتي در خصوص راه حل تامين کمبودهاي مالي در معاونت دانشجويي وزارت بهداشت با بيان اينکه مگر اينکه کليد دکتر روحاني اين مسئله را حل کند، اظهارکرد: وزارت بهداشت با کمبود مالي رو بروست که اين مشکلات در فضاي دانشجويي جدي‌تر است.

وي افزود: وزارت بهداشت سال 92 را با حداقل 4 هزار ميليارد تومان کمبود اعتبارات شروع کرد، اما با وجود اين در سال گذشته در بحث تغذيه دانشجويي مشکل نداشتيم و حتي يک وعده غذاي دانشجويي تغيير نکرد، البته علت اين مساله کافي بودن بودجه نبود، بلکه علت اين بود که روساي دانشگاه‌ها براي تغذيه دانشجويان از درآمد اختصاصي خود هزينه کردند که اين کار به نظر ما اشتباه است.

معاون دانشجويي وزارت بهداشت اظهارکرد: درآمد اختصاصي دانشگاه‌هاي علوم پزشکي از درآمد بيمارستان‌ها کسب مي‌شود، بنابراين وقتي گفته مي‌شود از درآمد اختصاصي دانشگاه براي تغذيه دانشجويان استفاده شده است به اين معني است که پول از بيماران گرفته شده و در درآمد دانشگاه‌ها صرف شده است، در حالي‌که اين پول بايد صرف بيمار و بيمارستان شود.

وي تاکيد کرد: ما موافق هزينه شدن درآمد اختصاصي براي نيازهاي دانشگاهي نيستيم و تامين غذاي دانشجويان در سيستم آموزش عالي کشور بايد بر اساس قانون اساسي از سيستم حمايت کننده ديگري باشد.

آيتي اظهارکرد: به دليل اينکه وزارت علوم درآمد اختصاصي ندارد همواره به هر طريقي غذاي دانشجويان تامين مي‌شود، اما در وزارت بهداشت به دليل درآمد اختصاصي که دانشگاه‌ها دارند هر بار که مشکلات مالي ايجاد شد، مي‌گويند از درآمد اختصاصي استفاده کنيد در صورتي که اين کار اشتباه است و بار اضافي را به بيمار تحميل مي‌کند و هزينه بيار را به جاي اينکه خرج بيمار کنند خرج امکانات رفاهي و ارتقاي کيفيت درمان مي‌کنند.