سفر رییس مجلس به مصر برای شرکت در همایش « بین المجالس کشور های اسلامی » ـ که به دلیل ماهیت غیر مردم سالارانه مجالس اکثر آن کشور ها چنان مجمع کارسازی تاکنون نبوده است ـ که با ملاقات وی با رییس مصر همراه شد حاشیه های برجسته تر از متنی داشت ، که مذاکرات دو ساعته « علی لاریجانی » با « مبارک » سوالاتی را برانگیخته . به خصوص که این سفر و ملاقات ِ به ظاهر دوستانه در سومین سال محاصره غزه و شریک جرم بودن رییس مصر در جنایات صهیونیست ها در غزه همراه بوده است و همجنین این ملاقات در حالی انجام می شود که دولت مصر با هماهنگی رژیم عربستان مداخلات خونباری را در حوادث عراق و لبنان و فلسطین و یمن در پیش گرفته اند.

علی لاریجانی پس از مذاکرات دوساعته پشت در های بسته خندان در بین خبرنگاران قرار گرفت و اظهار داشت :

مذاكرات سازنده بود.
وی همچنین این دیدار را "بسیار خوب " توصیف كرد.
لاریجانی گفت: در این مذاكرات شماری از مسائل مربوط به روابط دوجانبه و مسائل منطقه‌ای و بین‌المللی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. ( فارس / 29/9/88)

راهبرد سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران در ارتباط بر قرار کردن با تمام کشورها به جزرژیم صهیونیستی و رژیم کنونی آمریکا ، رویکرد کلی نظام است که البته آن هم برعهده دستگاه سیاست خارجه کشور و بر اساس تصمیم تمام ارکان نظام باید صورت بگیرد ولی در حالی که رویکرد اصلی نظام و رهبری انقلاب اسلامی همانطور که رهبر معظممان در دیدار اخیر « خالد مشعل »‌ با ایشان فرمودند : حمایت قاطع و پرهزینه از مسئله فلسطین و به خصوص مردم مظلوم غزه است ،گپ هایی که بیشتر رنگ و بوی گفتمانی شخصی را دارد و عدم پرداختن جدی به مسائل مهمی که چالش اصلی بین ما و مصر بوده است در هنگامی که مردم مظلوم غزه در تدارک تجمع عظیمی در مقابل مرز رفح هستند تا اعتراض خود را به محاصره بی امان غزه به دولت مصر اعلام کنند این ملاقات چه پیامی می تواند برای ایشان داشته باشد ؟! به خصوص که دولت نامبارک مصر اعلام کرده است برای جلو گیری از حفر تونل هایی که در محاصره تدارک کننده اندکی از مایحتاج اولیه مردم غزه است بر آن است که دیوارهایی را در اعماق زمین کار بگذارد که دیگر مقنی های فلسطینی نتوانند این آب باریکه امکانات را به مردمشان برسانند که این گویای برنامه دراز مدت مصر و رژیم صهیونیستی در محاصره نگهداشتن مردم غزه است .حال مقامی از مقامات جمهوری اسلامی بدون سنجیدن این حساسیت ها و بدون مطالبه از مقامات مصری وارد اینگونه گفتگو ها بشود آیا تضعیف کننده جبهه مقاومت نمی تواند باشد؟

از آنجا که آقای لاریجانی سال گذشته نیز پس از جنایت غزه به کنفرانس امنیتی « مونیخ » سفر کرد و در مجمعی که معمولا ً مقامات امنیتی و یا مسئولان سیاست خارجه کشورها دعوت می شوند شرکت کرد وبدون محکومیت جدی جنایات غزه با سخنانی که یاد آور دیپلماسی دولت سازندگی بود در آن اجلاس که سران رژیم صهیونیستی نیز در آن حاضر بودند سخن گفت سؤالات بیشتری نسبت به رویکرد اینچنینی ایشان ایجاد می شود.

چرا افرادی چون سولانا و برخی از برگزار کنندگان این مجمع ها با وجود افراد رسمی در نظام اسلامیمان ترجیح می دهند که با آقای لاریجانی به نمایندگی از ایران گپ بزنند؟!

آیا آقای لاریجانی چون دوران دبیریش در شورای عالی امنیت ملی دیپلماسی فردی ای را جدا از تصمیمات نظام اتخاذ کرده است ؟! چرا که در ظاهر ما سنخیتی بین رویکرد کنونی نظام با بعضی از سفر ها و اقدامات نمی بینیم. این در صورتی است که مجلس شورای اسلامی که به اشتباه آقای لاریجانی در خارج از کشور از آن به پارلمان تعبیر می کند مجلسی برگفته از عصاره نظرات ملت است که به فرموده رهبری معظم انقلاب اسلامی به هر قیمت حمایت از مظلومان به خصوص قضیه فلسطین را سرلوحه اقدامات خود قرار داده است و از طرف دیگر مشروعیت جایگاه ریاست این مجلس نیز چون جایگاههای دیگر مانند ریاست جمهوری که وابسته به تأیید رهبری است باید با پیروی از سیاست های کلی که ایشان ابلاغ می کنند صورت بگیرد بنابراین همین شبهه که شاید واقعیت هم نداشته باشد ، که مسئولی در نظام اسلامی دیپلماسی فردی جدای از تصمیم بدنه نظام که عقبه کارشناسی هم دارد اتخاذ کرده است به صلاح انسجام قوا و اقتدار ملی کشور نیست .

مسعود شفیعی کیا

محرم الحرام 1431

30/9/88

(سال آغاز اصلاح الگوی مصرف