دست گروهای مسلح و تروریست که از طرف ترکیه، قطر، عربستان سعودی و گروه ۱۴ مارس حمایت می شوند، در این انفجارها برای ناامن کردن فضای سوریه و استفاده از شرایط بعدی هویداست.

به گزارش خبر، دمشق برای دومین بار طی هفته های اخیر شاهد انفجارهای خونینی بود که قریب ۱۰۰ کشته و زخمی برجای نهاد. در باب دلایل و عاملان اصلی این عملیات تروریستی تعابیر و تفاسیر مختلفی ارائه می شود اما این علمیات ها از چند بُعد حائز اهمیت است:

۱- آمریکا و اسراییل و از طرف دیگر عربستان و قطر با همراهی ترکیه درصدد سقوط رژیم بشار اسد هستند و از این رو تلاش می کنند تا در مجامع بین الملل هر روز وضع داخلی سوریه را بحرانی تر نشان دهند. با توجه به قرارداشتن سوریه در جبهۀ مقاومت و همچنین موج بیداری اسلامی که کشورهای عربی را در برگرفته است، آمریکا و اسراییل علاقمندند که از این رهگذر سوریه را نیز بحرانی نشان دهند.

۲-سوریه کشوری است مسلمان که با رژیم و سیستم سوسیالیستی اداره می شود. حزب بعث در این کشور به رهبری حافظ اسد و پسرش بشار از دیرباز تلاش داشته تا حد ممکن از اختلافات قومی کاسته و از این رو در راستای تداوم همان سیاست از همه مذاهب و قومیت ها در سطح دولت استفاده شده است.

۳-سوریه در حدود ۲۳ میلیون جمعیت دارد که ۸ میلیون ساکن دمشق و حلب هستند. دو شهری که مرکز عمدۀ تجارت در کشورند و برای ثبات و رونق اقتصادی در کشور لازم است تا فضای سیاسی در آنها باثبات و آرام باشد. چرا که آرامش و ثبات شرط اول رونق اقتصادی است. لذا طی ۹ ماه اخیر و از آغاز درگیری ها در سوریه هیچ نوع تظاهرات و یا مخالفتی در این دو شهر به وقوع نپیوسته است و حتی حلب و دمشق تظاهرات موافقِ بشار اسد را نیز به خود دیده است. اما عمدۀ تظاهرات در شهرهای حاشیه ای همچون حماء و حمص و یا شهرهای هم مرز با ترکیه و اردن دیده شده است که البته این امری طبیعی است، چون در یک کشور در کنار موافقین، صداهای مخالف نیز وجود دارد.
اما آنچه که اهمیت این مسئله را چندین برابر می کند، اینست که این انفجارها در شهر دمشق رخ می دهد. این بدان معناست که گروههای تروریستی که توسط ترکیه و قطر مجهز می شوند، برای ناامن کردن دو شهر تجاری حلب و دمشق دست به کار شده تا فضای کل سوریه را ناامن جلوه بدهند و از این طریق خوراکی برای فضای مجازی در رسانه های جهان به وجود آورند و بستری بسازند که آمریکا به همراهی همکاران سیاسی خود در شورای امنیت قطعنامۀ پرواز ممنوع را برای سوریه صادر کنند و در سوی دیگر ترکیه نیز با منطقه حائل خود بتواند نیروهای بیشتری را به داخل سوریه سرایت دهد و نهایتاً رژیم بشار اسد را واژگون نمایند.

4-در هر حال بشار اسد توانسته با کمک بی دریغ کشورهای عضو جبهه مقاومت و به خصوص جمهوری اسلامی ایران و از طریق اصلاحاتی که در قانون اساسی در حال صورت گرفتن است؛ از جمله آزادی احزاب و مشارکت بیشتر مردمی این بحران را مدیریت کند. اگر روند اصلاحات تداوم یابد، مشخص نیست بشار اسد همچنان رییس جمهور باقی بماند. به بیان روشن تر طی ۵ سال آینده در فضای انتخابات آزاد، این احتمال زیاد است که رقبای بشار اسد بر او پیروز شوند. اما این واقعیت با بحرانی نشان دادن وضعیت سوریه کاملاً متفاوت است؛ فضایی که عربستان سعودی و قطر با ترسیم آن در تلاشند تا ثابت کنند آتش بیداری اسلامی فقط کشورهای عضو جبهۀ سازش را نمی سوازند بلکه کشورهای عضو جبهه مقاومت هم می توانند در دامن آن گرفتار شوند.

۵- در زبان عربی مثالی وجود دارد که می گوید:" لا حربة بدون مصر و لا سلامة بدون سوریا" یعنی صلحی بدون سوریه محقق نمی شود و این حاکی از اهمیت استراتژیک سوریه در منطقۀ خاورمیانه است. شک نکنیم که اگر بشار اسد تمایل خود را از کشورهای عضو جبهۀ مقاومت به سمت جبهۀ سازش تغییر دهد، از میزان و ابعاد این وقایع و ناآرامی ها کاسته شده و فشار مخالفان منطقه ای بر وی نیز کم خواهد شد. چرا که منشاء ناآرامی های سوریه قبل از آنکه داخلی باشد، خارجی است. بدین معنا که وهابی های سعودی به همراه پول قطری و حمایت ترکی فضای ناامنی را به اخوان المسلمین سلفی مسلک در داخل سوریه- که تعدادشان در مقابل اخوان المسلمین معتدل زیاد هم نیست- پمپاژ می نمایند. از همین روست که اخوان المسلمین سلفی، انفجارهای اخیر سوریه را کار دولت و ارتش سوریه دانسته تا به اعتقاد آنان، از این طریق دولت، مخالفان خود را راحت تر سرکوب کند. در مقابل نیز دولت سوریه این انفجارها را به دشمنان خارجی منتسب می کند تا ریشۀ ناامنی را در خارج جستجو کند.

6- سفر احمد داوود اوغلو، وزیرخارجه ترکیه به ایران در هفتۀ اخیر علاوه بر موضوع مذاکره با گروه ۱+۵ بر سر پرونده هسته ای ایران، مسئله بحران بحث سوریه و نقش آفرینی ایران را هم نیز در برمی گرفت. سوریه توانسته تا حدی بحران را پشت سر گذارده و ترکها این گذراندن را قبل از آنکه به دولت ترکیه منتسب نمایند به حمایت های ایران منتسب می کنند.

از مجموع قضایای فوق می توان به این نتیجه رسید که دست گروهای مسلح و تروریست که از طرف ترکیه، قطر، عربستان سعودی و گروه ۱۴ مارس حمایت می شوند، در این انفجارها برای ناامن کردن فضای سوریه و استفاده از شرایط بعدی بیشتر هویداست.