در خبری که اخیرا در اکثر سایت ها منتشر شده است ، آیت الله مهدوی کنی در اولين جلسه ی شوراي مركزي جبهه متحد اصولگرايان و در قسمتی از سخنانشان فرموده اند :

« آقای محسن رضایی روزی تشریف آوردند دفتر بنده و گفتند: بالاخره من هم اصولگرا هستم یا نه؟! نکند می خواهید من را از اصولگرایی حذف کنید؟! پس یک نفر را هم برای ما بگذارید به عنوان نماینده. »

در ادامه ایشان استدلال خود در ردّ درخواست آقای محسن رضایی را اینچنین بیان می کنند :

« به ایشان عرض کردم ، بالاخره دوستان زیادند ، افرادی که در این انقلاب خدمت کرده‌اند و هرکدام جایگاه خاص خودشان را دارند. از طرفی افزایش جمعیت در اینگونه امور باعث دشواری تصمیم گیری می‌شود و اگر ما بخواهیم اینطور از افراد دعوت کنیم ، به حَدِّ یقِف نخواهیم رسید. شما نظراتتان را بفرمایید ، بنده و اعضای گروه هشت نفره ، بیان کننده ی نظرات شما نیز خواهیم بود. ایشان هم قبول کردند. »

درباره ی این استدلال دو مطلب قابل ذکر است :

مطلب اول :

اصل استدلال صحیح به نظر می رسد ، زیرا اگر با این استدلال که « آقای محسن رضایی از چهره های مؤثر اصول گرایی است و در انقلاب خدمت کرده است » ، نماینده ای از طرف ایشان به کمیته ی ۷+۸ اضافه شود ، آنگاه آقای توکلی هم می تواند با همین استدلال درخواست کند که نماینده ای در کمیته داشته باشد. به دنبال ایشان آقایان ولایتی ، حداد عادل و خیلی های دیگر هم با همین استدلال می توانند درخواست نماینده کنند و به گفته حضرت آیت الله مهدوی کنی ، این ماجرا حدّ یقف نخواهد داشت.

مطلب دوم :

اما انتقادی که با حفظ احترام به آیت الله مهدوی کنی وارد است این است که : با توجه به استدلال صحیحی که جنابعالی فرموده اید و در مطلب اول به آن اشاره شد ، راه حل این مشکل چیست؟ عقل حکم می کند که برای این که چنین مشکلی پیش نیاید از همان ابتدا به هیچ شخصی سهمیه ی جداگانه اعطا نشود ، نه این که اول به دو نفر از آقایان ( آقایان لاریجانی و قالیباف ) سهمیه داده شود و سپس به بقیه ی آقایان بگوئیم که : با عرض شرمندگی برای این که مشکل «عدم حدّ یقف» پیش نیاید به دیگران سهمیه نمی دهیم !!! لذا برای حل عادلانه ی مشکل یا باید به دیگر آقایان هم سهمیه بدهیم و با مشکل عدم حدّ یقف روبرو شویم یا سهمیه ی ناعادلانه ی آقایان قالیباف و لاریجانی را حذف کنیم.

اگر کسی به این استدلال عقلانی نقدی دارد ، بفرماید تا بشنویم ...