وبلاگ گفتگوی دوستانه نوشت:

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین (ع)

آیت الله بروجردی عزاداری خامس آل عبا و سایر ائمه اطهار (علیهم السلام) را هر سال در خانه خودشان برگزار میکردند ،در بروجرد هم این وضع برقرار بوده است ، در تمام ایام مصیبت و سوگواری ائمه (ع) متاثر و منقلب بودند.

هنگامی که وُعاظ و سخنوران دینی موعظه میکردند یا مصیبت میخواندند به دقت گوش می دادند و زود منقلب شده اشک از دیدگان فرو می ریختند ، در این حالت بدنشان هم به سختی تکان میخورد ،

زمانی که در بروجرد اقامت داشتند ، مبتلا به چشم درد سختی میگردند ، به طوری که اطباء از معالجه چشم ایشان عاجز میشوند ، در آن موقع ماه محرم فرا میرسد ، در بروجرد رسم است که عزاداران در روز عاشورا خرد و کلان گِل به سر و روی خود می مالند ،

چون در روز عاشورای آن سال هیئت عزاداران به دین گونه طبق معمول هر سال برای عرض تسلیت به خانه آن فقید سعید ، وارد میشوند ؛ آن مرحوم با تمام علماء و مردم حاضر در مجلس روضه از جا برخاستند تکیه به دیوار میدهند.

خودشان می فرمودند :

(( آن روز خیلی منقلب بودم ، منظره آن عزاداران سخت مرا منقلب کرد ، همان طور که جمعیت سینه زن از کنار من عبور میکردند دست بردم مقداری گِل خشکیده از روی لباس آنها برداشته به قصد استشفا بر چشم بیمار خود مالیدم ، همان روز احساس کردم که درد چشمم تخفیف یافته و کم کم کاملا خوب شد. ))

یکی از نزدیکان ایشان نیز بعد از نقل این داستان که ما مکرر از علمای معتبر شنیده ایم اضافه میکرد که من خود شاهد این موضوع بودم و از آن روز تا روزی که آیت الله فقید در قید حیات بودند ، دیگر عارضه چشم درد برای ایشان روی نداد و در دید چشم ایشان نقصانی پدید نیامد ،

اکنون که رشته سخن به این جا کشید بد نیست بدانید که چند سال پیش یکی از جرائد تهران { روزنامه دنیا } نوشته بود :

در دنیای پزشکی آیت الله بروجردی اولین پیرمرد هشتادساله ای است که بدون عینک مطالعه میکند ، و اظهار تعجب زیاد کرده بود که چطور میشود مردی که شب و روز با کتاب و مطالعه و قلم و نوشتن سر و کار دارد هیچ گونه تغییری در دید چشمش پیدا نشود ؟

ما و تمام کسانی که از نزدیک ایشان را می دیدیم و از فیض محضرشان بهره مند بودیم ، نیز با نهایت شگفتی از این لحاظ به ایشان می نگریستیم .

با این که دو سه ماه گذشته هشتادو نه سال از عمر پر افتخارشان میگذشت و شبانه روز بیش از ده ساعت وقت ایشان صرف مطالعه میشد و غذای مقوی و کافی هم میل نمی فرمودند ، و استراحتی نداشتند ، و شب و روز کار میکردند ، بااین حال کتاب و نامه و نوشته ها را از فاصله دور گرفته می خواندند ، و حتی قرآنی که ایشان تلاوت میکردند یک نسخه قدیمی بود که در اوائل تغییر خط کوفی به نسخ ریز نوشته شده بود که درست خوانده نمی شد ، ولی ایشان به آسانی از روی آن تلاوت میکردند ،

به هر حال آنچه مسلم است دید چشم ایشان تعجب آور بود ، گمان نمی کنم ، جز آن ایمان عمیق که آیت الله فقید به منبع غیب و وسائط فیض حق داشته اند ، علت دیگری داشته باشد.

به نقل از : مفاخر اسلام ( از تالیفات حجت الاسلام مرحوم علی دوانی ره ) جلد 12 { شرح حال زندگی آیت الله العظمی بروجردی (ره) } صفحه 358 الی 360

امام صادق (ع) : خداوند رحمت کند شیعیان ما را ، به خدا سوگند اینانند مومنان حقیقی ، ( زیرا در این مصیبت ( شهادت امام حسین (ع) ) با ما شرکت جستند و در این پیش آمد ناگوار اندوهی طولانی و افسوسی فراوان خوردند.