آخرین دفعه ای که رحیم میخواست بره منطقه ، محمدعلی که فقط 2 سال داشت ،پای پدر را بغل کرد و با آن زبان شیرین به بابا رحیمش می گفت:بابا نرو! بابا نرو!

به گزارش تبيين به نقل از مشرق ، در سال گرد عملیات کربلا آفرین «کربلا 5» ، دل های خود را به یاد یکی دیگر از جان های تابناک این معرکه ی عاشورایی نورانی می کنیم.
رحیم کریمی ، وقتی حضرت روح الله از ایران تبعید شد ، فقط یک سال داشت و 23 سال بعد ، در رکاب حضرتش ، در وادی شلمچه ، پنجه بر بام عرش گرفت و بر ایوان آسمان نشست.

آخرین دفعه ای که رحیم میخواست بره منطقه ، محمدعلی که فقط 2 سال داشت ،پای پدر را بغل کرد و با آن زبان شیرین به بابا رحیمش می گفت:بابا نرو! بابا نرو!
رحیم بدجوری به هم ریخت. سرش رو بالا کرد و رو به آسمان گفت:خدایا ! این امتحانه؟ مثل حضرت ابراهیم که دل از پسرش کند و اسماعیلش رو قربانی کند.
رحیم عاشق محمد علی بود. دلش پر می زد برای این بچه. با این حال اون جا بهش دست نزد. با بغض به برادرش احد گفت: « احد جان! محمدعلی رو ببر کنار» آقا احد ، بچه را از پای پدر جدا کرد و رحیم به راه افتاد.
سرانجام پدرِ محمد علی ، به تاریخ ۲۶/۱۰/۶۵ بال در بال آسمان گشود و در اسفند ماه همان سال ، پیکر خونینش در خاک «سرخ رود» به امانت گذاشته شد تا به هنگام بازگشت مولایش ، به جمع یاران او بپیوندد، انشا ء الله

روحمان با یادش شاد