منصور شاطري ( كارشناس ارشد علوم سياسي )

« ملتی که شهادت دارد اسارت ندارد » امام خمینی(ره)

 

تازه کلاسمون تموم شده بود، تهران 21 دی ماه سال 90 ، در مسير برگشت، نزدیکی های دانشگاه تهران ، یکی از بچه ها گفت که امروز انفجاری رخ داده در یکی از مناطق تهران. لحظه ای تأمل کردم.

دوباره تؤطئه، براندازی... حدسم درست بود دوباره یکی از محققین و نخبگان علمي كشور را به شهادت رسانده بودند؛ شهید مصطفی احمدی روشن. اما او را می شناختم از بچه های متدین، باصفا، از کسانی که در جلسات اخلاقی شرکت می کرد.

برادر و فرزندی از این ملت آزاده و شهیدپرور و حسینی، ناجوانمردانه هدف تروريسم عريان دولتي قرار گرفته بود، لحظه ای آیه « فَمَن اعتدَی عَلَیکم فَاعتَدُوا علیه بمثلِ ما اعتدی علیکم » آمد به ذهنم، قاعده ای عقلی و عرفی و جهان شمول. یعنی همانطور که سیلی زدند همانطور باید سیلی بخورند.

در این افکار بودم که پیام رهبر عزیزمان را شنیدم که مجازات را حق مسلم ما دانستند، « البته از مجازات مرتكبان این جنایت و عاملان پشت صحنه‌ی آن هم هرگز چشم‌پوشی نخواهیم كرد» (پیام تسلیت در پی شهادت نخبه‌ی جوان شهید احمدی روشن 22دی ماه90).

خیلی خوشحال شدم. آری راه همین است. در جنگ علمی که سربازان آن ایمان و همت و صبر است و دشمن ناجوانمردانه دانشمندان و عزیزان این ملت را، آماج حمله قرار داده است، باید هر جور شده زمینه را برای پیروزی «علم متعهد» فراهم آوریم.

حفاظت از دانشمندان درست است، اما یکی از راه های حفاظت، دفاع پیشگیرانه و فعال و پشیمان کننده است. تاکتیک همان تاکتیک، پنهانی، بی ردّ پا ؟ راه همین است و الا بلایی که بر سر دانشمندان عراقی و مصري و.. آوردند، در انتظار نخبگان ما خواهد بود،

صدها دانشمند عراقی سر به نیست شدند به اسم دفاع از حقوق بشر. به اسم دفاع از حقوق بشر، بطور رسمي و در تريبون هاي عمومي تهديد كرده و اقدام به ترور مي كنند، در افغانستان، عراق ...هر جایی اثری از جنایت های به اصطلاح حقوق بشري!!! وجود دارد، بطوری که

« سیاهه‌ی بالابلندی از رفتارهای تروریستی و نیز پشتیبانی مالی و تسلیحاتی از تروریست‌های سازمان‌یافته در كشورهای این منطقه، پدید آورده است. حملات مرگبار هواپیماهای بدون سرنشین به خانوارهای بی‌دفاع در روستاها و مناطق محروم در افغانستان و پاكستان كه بارها جشن عروسی آنها را به عزا مبدّل كرده است،

جنایات بلك واتر در عراق و كشتار شهروندان و نخبگان عراقی، كمك به گروه‌های بمب‌گذار در ایران و عراق و پاكستان، ترور دانشمندان هسته‌ای در ایران با همكاری موساد، سرنگون كردن هواپیمای مسافری ایران در خلیج فارس و كشتن حدود سیصد كودك و مرد و زن مسافر و ... گوشه‌هایی از این سیاهه‌ی ننگین و فراموش‌نشدنی است»

(پیام مقام معظم رهبری به همایش بین‌المللی مبارزه جهانی با تروریسم؛ 3/4/1390)

آری ما هم مقابله مثل می کنیم برای دفاع از بشریت، آری با همین شعار، برای خلاص شدن مردم دنیا از انواع سرطان هايی که بواسطه سلاح های اتمی شما بوجود آمده، برای راحتی کودکان پاکستانی و افغان از حملات هواپیماهای با سرنشين و بي سرنشين شما، برای عزا نشدن زندگی مردم، برای راحتی مردم غزه، ...

درست است که شهادت های مصطفی گونه آرزوی همه دانشمندان مومن و بسیجی و ولایی کشورمان است و به واقع «شهادت این دانشمندان برجسته در راه آرمان های بلند و الهی، به كشور، انقلاب اسلامی، ملت ایران و محیط علمی آبرو بخشید و آنان با این شهادت، به بالاترین رتبه از ارزشهای معنوی دست یافتند»

(بیانات رهبری در منزل شهیدان دكتر شهریاری و دكتر علی‌محمدی؛ 1389/11/4 )

اما وظیفه دوستان امنیتی ما نيز نباید فراموش بشود. مصطفی ها باید احساس امنیت کنند. باید تلاش علمی کنند اما در فضایی که آزادانه و با آرامش بتوان فکر کرد. دشمن ما باید بداند که این دیگر شوخی بردار نیست،

بايد بدانند كه اینجا عراق و افغانستان نیست که بزنند و در بروند، باید برای حفاظت از دندان های دیگر، دندان دشمن را به همان تعداد و با همان درجه از فاجعه، شکست.