تبیین: پس از 37 سال از پیروزی انقلاب اسلامی؛ زمزمه مخالفت با حکومت دینی و ناکارآمدی حکومت دینی شنیده‌ می‌شود؛ اینها علی‌رغم کامل دانستن دین اسلام؛ منکر حکومت دینی گردیده و قائل به حکومت مسلمانان هستند نه حکومت دین؛ چون در حکومت دینی قوانین اسلامی باید اجرا گردد و اینها ظاهراً مخالف اجرای احکام اسلامی هستند. لازم است به تاریخچه‌ای کوتاه و مختصر از زمینه مخالفت با حاکمیت دینی اشاره شود تا خواستگاه منکرین حکومت دینی مشخص شود.

در قرون وسطا؛ مالکان و حاکمان دین مسیحیت؛ چنان اختناقی در بین نخبگان و مردم ایجاد کرده بودند؛ که انزجار و تنفر از دین یکی از پیامدهای عادی آن بود. اربابان کلیسا؛ با دخالت در همه امور و زندگی مردم؛ با ثابت دانستن همه علوم و نظریات علمی؛ انسانیت را از زنان نفی نموده و آنان را تا سرحد حیوان تنزل دادند.

عالمان و دانشمندان را از ارائه نظریه علمی منع نموده و در صورت ارائه نظریه جدید؛ با گیوتین کلیسا؛ یا سوزاندن در کوره‌های آتش‌سوزی مواجه می‌شدند. رنسانسی‌ها با سوء استفاده از احساسات ضد دینی مردم بر علیه قرون وسطا؛ باب خنجرکشی علیه دین را گشودند؛ و عقده‌ها و کینه‌های دیرینه خویش را بر علیه دین تخلیه نمودند. و آن‌چنان به جان دین و نمادهای دینی اُفتادند؛ که بلوک شرق به نفی دین پرداخت و دین را افیون توده‌ها معرفی کرد.

غربی‌ها با زیرکی خاصی گفتند؛ علی‌رغم این‌که؛ دین مانع پیشرفت و سبب عقب‌ماندگی بشریت است و با علم تعارض دارد؛ یک امر شخصی و ذهنی است که ممکن است در قلمرو فردی کارآمد باشد؛ ولی نباید دین در عرصه اجتماع و حکومت؛ حیات و حضور داشته باشد؛ بلوک شرق با باورهای سوسیالیستی؛ به نفی خدا و حذف دین پرداخت و غربی‌ها؛ با به انزوا کشیدن دین به حوزه شخصی؛ مرام سکولاریستی را در پیش گرفتند و قائل به جدایی دین از سیاست شدند.

بیش از 5 قرن؛ بلوک شرق و غرب؛ همانند دو تیغه قیچی؛ به جان دین اُفتادند و آن‌چنان به استهزاء دین و تخریب نمادهای دینی و تضعیف دینداری پرداختند که کسی باور نمی‌کرد؛ دین بتواند در جامع حضور و حیات داشته باشد.

زمانی‌که خبرنگاران در نوفل‌لوشاتوی فرانسه از امام‌خمینی‌ره سؤال کردند؛ که حکومت مد نظر شما؛ شرقی است یا غربی. امام پاسخ دادند: هیچکدام؛ نه شرقی؛ نه غربی؛ جمهوری اسلامی. نه یک کلمه کم؛ نه یک کلمه زیاد. خبرنگاران از جواب امام متعجب و شگفت زده شدند؛ که مگر با این همه دشمنی و مخالفت با دین؛ اقامه حکومت دینی؛ امکان دارد. به نظر آنها تأسیس حکومت دینی از  محالات بود. زیرا دو ابرقدرت شرق و غرب؛ با آن مخالف بودند. لذا پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای براندازی حکومت دینی در ایران؛ از هیچ اقدامی؛ نظیر: ترورها؛ کودتاها؛ جنگ 8 ساله؛ فتنه‌ها؛ تحریم‌ها و ......؛ دریغ ننمودند.

ولی علی‌رغم مخالفت استکبار؛ خصوصاً غربی‌ها؛ جمهوری اسلامی در ایران شکل گرفت و با گذشت نزدیک به چهار دهه از عمر آن؛ علی‌رغم توطئه‌های و تندبادهای کوبنده فتنه؛ ترور و تحریم؛ جمهوری اسلامی روز‌به‌روز؛ سرافرازتر؛ سربلندتر و مستحکم‌تر شد؛ و به مسیر مستقیم خود تا ظهور منجی عالم بشریت ادامه می‌دهد.

جالب این‌جاست که پس از 37 سال از عمر با برکت جمهوری اسلامی؛ افرادی سخن از ناکارآمدی حکومت دینی کرده‌اند؛ و گفته‌اند علی رغم این‌که اسلام دین کاملی است؛ اما ما با حکومت دینی مخالفیم. چون موجب تضعیف باورهای دینی گردیده و سبب گریز مردم از دین می‌شود.  در پاسخ به ایشان باید گفت:

خوش بود گر محک تجربه آید به میان                 تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

امروزه برخی علم و ادله علمی را؛ به امور تجربی و حسی؛ منحصر کرده‌اند و گفته‌اند: آن‌چه که به تجربه درمی‌آید؛ علمی است و غیر آن یا قابل اثبات نیست یا غیر علمی است.

این گروه که امروزه به تجربه‌گرایان یا پوزیتیویست‌ها؛ مشهورند؛ منکر امور غیرمادی و غیر حسی هستند. برای آنها؛ هر چه که قابل مشاهده و لمسی باشد، معتبر و الا فاقد اعتبار است. بنابراین؛ از دیدگاه تجربه‌گرایان؛ سخن از وحی؛ غیب؛ فرشتگان و معاد؛ سخن بیهوده‌ای است؛ چون به تجربه‌ در نمی‌آیند.

ما هم در اینجا درصدد پاسخگویی به تجربه‌گرایان نیستیم. چون هر علمی روش متناسب با خود را می‌طلبد؛ علوم تجربی؛ روش تجربی و آزمایشگاهی؛ علوم دینی و وحیانی روش تعبدی و تعقلی و علوم تاریخ؛ روش نقلی و سایر علوم متناسب خودشان؛ روش علمی دارند. مضافاً بر این‌که؛ با انحصار روش تجربی به همه علوم؛ دیگر هیچ قانون کلی؛ نخواهیم داشت و به هیچ قانون؛ یقینی؛ دست پیدا نخواهیم کرد. چون امور تجربی؛ جزئی و خطابردار است. ولی از باب جدل؛ و بر اساس اصول و منش پذیرفته‌ خودشان؛ که تجربی است؛ در پاسخ به کسانی که به نفی حکومت دینی پرداخته و آن را ناکارآمد معرفی کرده‌اند؛ می‌گوییم: خوش بود گر محک تجربه آید به میان.

جمهوری اسلامی بر ویرانه‌ها و عقب‌ماندگی‌هایی که از دوران پهلوی خائن به‌جا مانده بود؛ برپا گشت. پس از تأسیس هم؛ دشمنان و در رأس آن آمریکا؛ از هیچ توطئه‌ای برای براندازی نظام دینی دریغ نکردند؛ و اگر ما هیچ پیشرفتی نمی‌کردیم و فقط با دفع توطئه‌ها؛ به حفظ وضعیت 40 سال گذشته می‌پرداختیم؛ خود یک پیروزی بود؛ که توانستیم به دفاع از کشور و نظام اسلامی در برابر توطئه ها و فتنه‌های سهمگین جهانی بپردازیم.درحالی‌که علی‌رغم میل دشمن؛ به پیروزی‌ها و موفقیت‌های چشمگیر و خیره‌کننده‌ای دست یافتیم که  در حد این نوشتار نیست و ذکر آنها مثنوی هفتاد من کاغذ می‌شود.

منکرین حکومت دینی با مدل ولایت فقیه را به مناظره دعوت نموده که؛ بیایند با انصاف و منطق و با دلیل تجربی و مشاهده‌پذیر؛ پیشرفت‌های جمهوری اسلامی را احصا نموده و پس از شمارش آنها؛ (اگر قابل شمارش باشند) به تفکر و تأمل در مورد آنها بپردازند؛ آن موقع اذعان خواهند نمود؛ که برترین و عالی‌ترین؛ حکومت در جهان؛ حکومت دینی با مدل ولایت فقیه است.

چون قبل از انقلاب؛ در بین بیش از 200 کشور جهان؛ رتبه 55؛ بالاترین رتبه‌ای بود؛ که ایران در مورد فوتبال؛ کسب کرده بود. در سایر موارد؛  کشور ایران معمولا؛ آخرهای جدول قرار داشت (از رتبه 180 به بعد). در حالی که امروزه به حول و قوه الهی؛ رتبه 14 در تولید علم (البته اخیرا با دو پله سقوط به رتبه 16 علمی در جهان) دست یافتیم.

در خاورمیانه رتبه اول علمی مختص جمهوری اسلامی است. علی‌رغم تخریب مراکز و تأسیسات هسته‌ای؛ پس از مذاکرات با غربی‌ها؛ به‌علت دستیابی به فن‌آوری و تکنولوژی هسته‌ای؛ رتبه ایران در بین کشورهای جهان؛ تک رقمی شده است. جمهوری اسلامی در هوا فضا و پرتاب ماهواره؛ شبیه‌سازی؛ سلول‌های بنیادین؛ نانوها؛ رتبه‌های زیر10 نصیب ایران شده است. امروزه که انگلیس؛ آمریکا؛ آلمان و فرانسه و سایر کشورهای غربی؛ در اضطراب و استرس ناأمنی به‌سر می‌برند؛ آتش ترور و کشتار که خودشان برافروختند؛ دامنگیرشان شده است و بسیاری از کشورها در جنگ داخلی و انفجارات و ترورها گرفتارند؛ جمهوری اسلامی أمن‌ترین کشور خاورمیانه و جهان به‌حساب می‌آید.

امروزه جمهوری اسلامی؛ کشورهای مستکبر جهان را به چالش کشیده و غربی‌ها؛ چنان جایگاهی  برای ایران قائلند که؛ معتقدند بسیاری از مسائل منطقه و حتی برخی از معضلات مهم جهان؛ بدون نظر جمهوری اسلامی؛ قابل حل نیست. و کلید حل مسائل منطقه؛ بدون حضور جمهوری اسلامی امکان ندارد. اسرائیل این غده سرطانی در خاورمیانه و فرزند نامشروع آمریکا و انگلیس؛ در پرتو اقتدار جمهوری اسلامی؛ به‌چنان در یوزگی و ذلتی اُفتاده است؛ که نتانیاهو هر شب کابوس مرگ می‌بیند و دائما در استرس و اضطراب به‌سر می‌برد؛ امروز شعارهای انقلاب اسلامی؛ از حلقوم مردم مصر؛ عراق؛ یمن؛ تونس؛ بحرین؛ افغانستان؛ لبنان؛ سوریه؛ نیجریه و ..... شنیده می‌شود؛ که مردم این کشورها؛ اُلگویشان جمهوری اسلامی است.

از جهت تجهیزات نظامی و توان موشکی تا آنجا که رونمایی و اطلاع رسانی شده است؛ چهارمین کشور دنیا هستیم. در زمینه سدسازی؛ ساخت نیروگاه؛ جزء برترین‌ها هستیم و .....؛  البته این پیشرفت ها در زمینه مادی است.

اما در امور غیر مادی؛ اگر بخواهیم وارد ایمان و معارف اسلامی بشویم؛ دریای بیکرانی است که پایانی ندارد. پس از 14 قرن؛ برای اولین بار معارف ناب اسلامی؛ به گوش جهانیان رسیده است. ولی‌أمرمسلمین‌جهان امام خامنه‌ای‌مدظله‌العالی از جایگاه ولایت؛ جوانان جهان را مخاطب قرار داده و آنها را به تفکر و تأمل در اسلام ناب محمدی‌صل‌الله‌علیه‌و‌آله دعوت نموده است.

بیش از هزاران حافظ قرآن و آشنای به معارف قرآن در بین جوانان و نوجوانان در ایران اسلامی وجود دارد و....... امروز صدای انقلاب اسلامی از هزاران کیلومتر؛ آنطرف‌تر مرزها؛ شنیده می‌شود؛ صدای اسلام خواهی در برخی کشورهای آفریقایی و کشورهای آمریکای لاتین به‌گوش می‌رسد. هزاران دانش‌پژوه طالب معارف ناب تشیع؛ از چهار گوشه جهان برای کسب معارف اسلامی به کشور اسلامی ایران؛ رو آورده‌اند و دانشگاه‌های دنیا که تاکنون از مکتب تشیع؛ کمترین آشنایی نداشتند؛ کرسی شیعه‌شناسی راه انداختند.

برای کسانی که مخالف حکومت دینی هستند؛ یا حکومت دینی را ناکارآمد می‌دانند؛ آیا این مختصر؛ که مشت نمونه خروار است؛ از لحاظ تجربی و مشاهده‌ای؛ کارآمدی نظام دینی را به دنبال ندارد؟ به‌نظر می‌رسد اگر کسانی باشند؛ که اعتقادی به خدا؛ پیامبر و آخرت ندارند؛ و منافع اخروی نظام دینی را قبول ندارند؛ جا دارد به‌جهت؛ آبادی دنیایشان هم که شده (که در نظام اسلامی بسیار تا بسیار؛ زیاد است)؛ از حامیان حکومت دینی با مدل ولایت فقیه باشند.
البته طبیعی است که در پرتو هر انقلابی؛ ارزش‌های باطل محو و نابود؛ و ارزش‌های حق صعود جایگزین می‌گردد. اشرافیت؛ تجمل‌گرایی؛ شاهانه‌زیستن؛ تبعیض و بی‌عدالتی؛ رانت‌خواری؛ فساد و فحشا و پدیده آقازاده‌ بازی نباید در روش و منش حکومت دینی باشد. چون حکومت دینی؛ حکومت مستضعفان است و این وعده الهی است و وعده الهی تخلف ناپذیر است.