صبح روز چهارشنبه۲۱ اسفند ماه مجلس شورای اسلامی پذیرای میهمانی بود که هر چند از نظرقانونی هیچ امر تعجب انگیزی در این دیدار وجود نداشت امّا با توجه به برخی مسائل جانبی، این دید و بازدید قانونی نگاه های بسیاری را به خود معطوف کرده بود.

به گزارش ندای انقلاب "سئوال از رئیس جمهور" فرایندی است قانونی که در اصل۸۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پیش بینی شده است. این اصل چنین مقرر می کند:" در هرمورد که حداقل یک چهارم کل نمایندگان مجلس شورای اسلامی از رییس جمهور و یا هر یک از نمایندگان از وزیر مسئول، درباره یکی از وظایف آنان سوال کنند، رییس جمهور یاوزیر موظف است در مجلس حاضر شود و به سوال جواب دهد."

از این روی و طبق آئین نامه داخلی مجلس، هرگاه یک چهارم نمایندگان درباره مسائل کشور ازرئیس جمهور سئوال داشته باشند می توانند با دعوت از رئیس قوه مجریه به صحن علنی مجلس پاسخ های وی را در باره موضوعات مورد سئوال بدانند.

پس بااین اوصاف فرایند سئوال از رئیس جمهور امری کاملاً طبیعی و عادی جلوه می کند و هیچ برجستگی قانونی خاصی در آن دیده نمی شود، مگر الزام رئیس جمهور در پاسخ به سئوال نمایندگان که پیش تر بدان اشاره شد.

امّابا این همه در طول تاریخ سی و چهار ساله انقلاب اسلامی که شاهد هشت مجلس قانونگذاری و نه دوره ریاست جمهوری بوده است هیچ گاه و در هیچ دوره ای این اصل قانون اساسی جامه عمل نپوشیده و فرایند سئوال نماینگان ملّت از رئیس جمهور عملی نشده بود، تا آنجا که نمایندگان خانه ملّت در واپسین روزهای هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی این تابو را شکسته و برای نخستین بار در تاریخ انقلاب اسلامی، رئیس جهور را برای پاسخ به سئوالات خود به مجلس فراخواندند.

باتوجه به اینکه این نخستین بار بود که این اقدام قانونی، عملی می شد نگاه های داخلی و خارجی بسیاری منتظر " چهارشنبه سئوال" بودند تا نحوه برگزاری این فرایند را مورد بررسی قرار دهند. چه آنکه این مسأله تنها چند روز بعد از حماسه ملّت شریف ایران در انتخابات مجلس نهم رخ می داد و نحوه برگزاری آن می توانست تأثیر چشمگیری بر مناسبات سیاسی کشور داشته باشد. برخی از ناظران سیاسی این اقدامرا با توجه به تقارن با انتخابات مجلس نهم امری نا خوشایند دانسته و آنرا موجب تلخکامی ملّت، آن هم تنها چند روز پس از پیروزی بزرگ در انتخابات مجلس نهم قلمدادکردند. اتفاقاً همین مسأله باعث شد که برخی از نمایندگان مجلس با صدور نامه ای،انصراف نمایندگان ملت از این مسأله را خواستار شده و برخی دیگر نیز امضاهای خود رااز طرح سئوال از رئیس جمهور باز پس گرفتند.

امّاسرانجام در آخرین چهارشنبه سال ۹۰ رئیس جمهور به بهارستان رفت تا به سئوالات ۷۹ تن از وکلای ملّت پاسخ دهد و بدین ترتیب لقب اولین رئیس جمهور مواجه با طرح سئوال ازرئیس حمهور را از آن خود کند.

فارغ از کیفیت پرسش و پاسخ ها که بین رئیس جمهور و نمایندگان رد و بدل شد نکته شایان توجه این است که طرح سئوال از رئیس جمهور در زمانی مطرح گردید که دولت و مجلس دارای بافت اصولگرا بوده و به نوعی این اتفاق، اتفاقی درون حزبی رخ می نمود. چه آنکه حتی نماینده سئوال کنندگان از رئیس جمهور که وظیفه طرح سئولات در صحن علنی مجلس را به عهده داشت نیز علی مطهری بود که با عنوان اصولگرایی وارد مجلس شده است.
جدای از این نکته، همین که مسأله سئوال از رئیس جمهور به وقوع پیوست به همه مدعیان دموکراسی که نظام اسلامی ایران را متهم به نقض دموکراسی در حکومت می کنند ثابت کردکه علیرغم ادعاهای ایشان، نظام اسلامی نه تنها دچار استبداد و فرد گرایی نیست،بلکه به نظرات و انتقادات مختلفی که در سطح کلان حکومتی مطرح می شود با کمال سعه صدر و آرامش پاسخ داده و در این رهگذر تمام مسئولین در برابر ملّت مسئولند و هیچکس- حتی رئیس جمهور نیز- از این قاعده مستثنی نیست وعلی رغم ادعاها و حاشیه زایی هایی که در چند روز اخیر درباره سئوال از رئیس جمهورمطرح می شد، برگزاری این سئوال در صحن علنی مجلس و در کمال آرامش و بدون هیچ گونه حاشیه و مسأله غیر معمولی، بهترین نشانه برای نمایش ظرفیت بسیار بالای مردمسالاری درنظام جمهوری اسلامی ایران بوده و موحب شد تا بعد از حضور چشمگیر مردم در انتخابات مجلس نهم، بار دیگر حاکمیت واقعی ملّت در نظام جمهوری اسلامی به تمام ناظران داخلی و خارجی نشان داده شود.