ویژه نامه اینترنتی امام روشنایی ویژه امام علی النقی(ع) در پایگاه اطلاع رسانی راسخون منتشر شد.

به گزارش  رسا، ویژه نامه اینترنتی«امام روشنایی» ویژه امام علی النقی(ع) در پایگاه اطلاع رسانی راسخون منتشر شد.

بنابر این گزارش، این ویژه‌نامه که در دفاع از حضرت امام علی‌النقی(ع) و پاسخی قاطع به اهانت کنندگان ایشان در پایگاه اطلاع رسانی راسخون منتشر شده است، دربردارنده بخش‌هایی همچون؛ پرسش و پاسخ، بانک احادیث، بانک صوت و فیلم، کارت پستال، گالری تصاویر، تلفن همراه و مقاله است.

در بخش پرسمان ویژه امام علی‌النقی(ع) موضوعاتی همچون؛ ولادت و دوران امامت، فرزندان و یاران، تدابیر حضرت درباره خلق فتنه قرآن، پاسخ‌های حضرت به شبهات قرآنی یحی‌بن اکثم، کتاب‌های فارسی منتشر شده درباره شخصیت و سیره حضرت،‌ ویژگی‌های اخلاقی حضرت، زندگی سیاسی حضرت و فعالیت‌های علمی و فرهنگی قابل دسترسی است.

فعالیت‌های فرهنگی امام امام هادی(ع) یکی از بخش‌های این ویژه‌نامه است در بخشی از آن می خوانیم؛ «جهان اسلام، در دوران امامت امام هادی(ع) از نظر فرهنگی و گرایش‌ها و کشمکش‌های فکری و اعتقادی از موقعیت و گستردگی ویژه‏ای برخوردار بود و بحثهای علمی و اعتقادی و برخورد افکار و بینش‌های گوناگون با یکدیگر نسبت‏ به موضوعات دیگر، جایگاه ویژه‏ای داشت. منشأ پیدایش این تحول فرهنگی، شرایط سیاسی ـ اجتماعی جامعه اسلامی بویژه در سطح دستگاه رهبری بود. اظهار تمایل حکمرانان عباسی این دوره نسبت‏به مسائل علمی و فرهنگی، باز شدن دروازه‏های علوم فلسفه و کلام ملتهای دیگر بر روی مسلمانان و ترجمه بسیاری از کتابهای علمی آنان به زبان عربی، راه یافتن دو تن از امامان شیعه - امام رضا و امام جواد علیهما السلام - به دستگاه خلافت و فراهم آمدن موقعیت استثنایی برای بحث و مناظره با دانشمندان، سران مکتبها و گروههای مختلف، از مهمترین عوامل پیدایش این شرایط بود».

تحت نظر بودن امامان این دوره و دسترسی پیدا نکردن توده‏های مسلمان به این مشعل‌های هدایت، عامل افزونی بود که به منحرفان و فرصت طلبان مورد حمایت‏حکومت مجال می‏داد تا با آسایش خاطر و احساس امنیت‏بیشتر به ترویج افکار شیطانی خود بپردازند.

برخی از مواضع امام هادی(ع) در برابر مهمترین مکاتب و جریان‌های فکری دوران؛ فتنه خلق قرآن‏از مهمترین جریانات فکری دوران امام هادی(ع)، کشمکش بر سر مخلوق بودن و یا مخلوق نبودن قرآن کریم بود که مدتها فکر مسلمانان را به خود مشغول ساخته بود و چه بسا افراد زیادی که به جرم اعتقاد به یک طرف قضیه شکنجه شده روانه زندان گشته یا جان خود را از دست دادند. برخورد با منحرفان از خط امامت مانند؛ غلات، واقفیه و صوفیه.

فعالیت‌های فرهنگی حضرت؛ از مهمترین و عمیق‏ترین آثار فرهنگی پیشوای دهم(ع) رساله‏ای است که در پاسخ مردم اهواز در موضوع جبر و تفویض نوشته و در آن، ضمن بحث مستدل و مستندی درباره ثقلین(قرآن و عترت) لزوم تمسک به آن دو و آماده کردن ذهن مخاطبین برای درک و پذیرش حقیقتی که حضرت در صدد بیان آن است، به بیان موضوع مورد سؤال - یعنی جبر و تفویض - پرداخته و با بیانی روشن و رسا اعتقاد به هر یک از جبر و تفویض را ابطال و «الامر بین الامرین‏» را اثبات کرده است.

در مقاله‌ای با عنوان امام علی‌النقی(ع) و یک نکته از روانشناسی اجتماعی، می‌خوانیم؛ « روان‌شناسی اجتماعی به عنوان علم مطالعه‌ی رفتار متقابل بین انسان‌ها یا علم مطالعه‌ی تعامل انسان‌ها شناخته می‌شود. با توجه به این نکته که اهل بیت (علیهم‌السلام)، حاملان و وارثان وحی و علوم انبیا و خزانه داران علم الهی، منبع علم، معرفت و حکمت هستند و به همین دلیل مؤمنان موظف به اخذ معارف و علوم خود از این منبع هستند و باید نظام معرفتی خود را بر اساس آنچه از این منبع جوشیده و تراوش کرده است، شکل و سامان دهند. برای درک صحیح مسایل مربوط به روان‌شناسی اجتماعی نیز سزاوار است که به این منبع مراجعه کنیم».

امام هادی(ع) و سامان بخشی تحولات فکری از دیگر مقالات این ویژه‌نامه است، در بخشی از آن آمده است؛ «دوره امام هادی(ع) دوره ای است که بنیان برخی از اندیشه‌های ناب تشیع شکل گرفته و بنیان مرجعیت و زعامت شیعه در این دوره گذاشته شده است. قرن سوم در جهان اسلام قرن نوینی از نظر علمی و فکری بود که حرکت جامعه به سوی رشد علمی و فرهنگی با رویش اندیشه های جدید کلامی و ورود شبهات مختلف عقلی و فلسفی که متأثر از نهضت ترجمه بود، مرحله ای متمایزتر از گذشته را در پیش روی قرار داده بود، مکاتب و فرقه های مختلف علمی با اختلاف‌ها و تنازع در حال تولید علم بر اساس اندیشه‌های خود بودند، و نابسامانی فکری تمام جهان اسلام را به خاطر شیوع شبهات گرفته بود».

اما مکتب اهل بیت(ع) با برتری محسوس، در محاصره دستگاه سیاسی، به برکت وجود ائمه (ع) از پایه های محکم و استوار و منطقی برخوردار بود و هرگاه شبهه ای متوجه کلیت اسلام و محتوای اسلام می شد، تنها پاسخ قانع کننده از سوی رهبران مکتب اهل بیت(ع) صادر می گردید. این واکنش اساسی از سوی ائمه به ساماندهی سازمان یافته مبانی فکری اسلام منجر می شد. امام هادی(ع) در این دوره خطیر از لحاظ علمی که برای آینده جهان اسلام اهمیت خاص داشت، باید به گونه ای بنیانهای علمی مکتب اهل بیت(ع) را تأسیس و سازماندهی می کرد که تا قرنهای آینده این بنیانگذاری نیازهای فکری و سیاسی را پاسخ بدهد».

همچنین در مقاله‌ای با عنوان روش‌های تربیتی از دیدگاه امام هادی(ع) می‌خوانیم؛ «بی‌تردید اگر بخواهیم شاهد یک تربیت صحیح وایده‌آل و پربازده در جامعه اسلامی باشیم، ‌می‌بایست از شیوه‌ها و روش‌های تربیتی مناسب که مطابق با موازین و راهکار‌های عقلی و شرعی است، بهره‌جویی کنیم. بهترین و کلیدی‌ترین شیوه‌های تربیتی را می‌توان در اقوال و افعال شایسته حضرات پیشوایان معصوم(ع) پی‌جویی کرد؛ زیرا آنان به عنوان بالاترین و برترین مربیان تربیتی بشر به حساب می‌آیند و تمامی مکاتب تربیتی عالم، از مکتب انسان‌گرایی اگوست کنت و مکتب تجربه‌گرایی جان دیوئی تا سایر مکاتب پوزتیویستی و ...، چاره‌ای جز تسلیم و رهجویی از مکتب تربیتی اسلام و اهل بیت(ع) ندارند؛ چنان که قرآن کریم، همه را به پیروی کامل از آن بزرگواران فراخوانده است.

از منظر امام هادی(ع)، وقتی کودک متولد می‌شود، استعداد فطری و آمادگی ذاتی برای یادگیری و تربیت را دارد و می‌بایست یک الگوی تربیتی صحیح را برای او ایجاد کرد تا از مشاهده رفتار آنان، به ویژه از والدین، الگو گیرد و از آنان تبعیت کند و اگر چنین الگویی فرا روی فرزند نباشد، مسلماً تربیت او دچار انحراف خواهد شد. امام هادی(ع) در مرحله اول، قرآن و اهل بیت(ع) را به عنوان بالاترین الگوی تربیتی معرفی می‌کند.

سیاست و حکومت از دیدگاه امام هادی(ع) از دیگر مقالات این ویژه‌نامه است، در بخشی از آن آمده است؛ «دوران امامت حضرت امام هادى (ع) مقارن بود با خلافت متوکل عباسى، و او چون منصور دوانقى و هارون الرشید قسى القلب، بیدادگر و سخت گیر بود. در دوره ى امامت امام رضا و امام جواد(ع) شیعیان مى توانستند تشکلات خود را وسیع و گسترده ساخته، و ارتباط خود را با امامان بعنوان شخصیت‌هاى شایسته حکومت و خلافت عمیق تر سازند، اما با روى کار آمدن متوکل، سخت گیرى‌هاى مجدد آغاز شد که از جمله برخوردهاى خشن و بیر حمانه متوکل در خراب کردن آرامگاه امام حسین(ع) و هموار کردن زمین هاى اطراف آن و کاشتن آن هاست همچنین سخت گیرى‌ها و ممنوعیت زائران آن حضرت زیرا کربلا توانسته بود ارتباط عاطفى توده مردم را با اندیشه شیعه و امامان تقویت نماید.

متوکل که نفوذ و محبوبیت امام هادى(ع) و گسترش تشیع را مشاهده کرد، و همه طرح‌هاى خود را خنثى و نقشه‌هاى خود را نقش برآب دید، وجود امام هادى (ع) را تحمل نکرد و تصمیم برقتل آن حضرت گرفت، چنانچه ابن رومه مى‌گوید: من به سامراء آمدم و دیدم که متوکل حضرت امام هادى(ع) را بدست سعید حاجب سپرده است تا او را بقتل برساند، اما دو روز بعد، خود در بسترش مورد حمله ترکان قرار گرفت و کشته شد، و این را امام (ع) پیشگویى کرده بودند».

علاقه‌مندان به مشاهده و استفاده از این ویژه نامه می‌توانند به پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی راسخون به نشانی اینترنتی http://www.rasekhoon.net/ مراجعه کنند.