حضرت آیت‌الله جوادی آملی کارآمدی و پاکی را دو عنصر اساسی و مهم برای کارگزاران نظام اسلامی دانست و گفت: قرآن که مدیریت و مدبریت را مطرح می‌کند می‌فرماید هر کس در هرجایی که هست باید این دو عنصر را داشته باشد یعنی کارآمد و پاک باشد. اگر کسی بخواهد نظام اسلامی داشته باشد راهش این است، ولی اگر بخواهیم قرآن بخوانیم و به آن عمل نکنیم إشکال فراوانی داریم.

به گزارش خبرگزاری رسا، حضرت آیت‌الله عبدالله جوادی آملی، امروز در جمع علما و روحانیان حوزه علمیه در مسجد اعظم قم به ادامه تفسیر سوره مبارکه نمل پرداخت و گفت: حضرت سلیمان علیه‌السلام بعد از رد کردن هدیه ملکه سبا، درباره هدایا فرمود: ما به این‌گونه هدایا دل نبسته‌ایم، این شما هستید که از اینکه بتوانید چنین مال وافری را جمع کرده و هدیه بدهید و یا از اینکه چنین هدیه‌ای بگیرید خوشحال می‌شوید ولی اینها باعث خوشحالی ما نمی‌شود مطلب دوم حضرت هم این است که باید تابع حکومت مرکزی باشید. ما با مردم کاری نداریم، با آب و خاک کاری نداریم ولی اگر منقاد نشوید کاخ نشینان را ذلیلانه بیرون می‌کنیم.

این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به آیه شریفه «قَالَ عِفْریتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِکَ وَإِنِّی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ أَمِینٌ» گفت: جن‌ها قدرت بدنی و سرعت سیر زیادی دارند ولی از جهت قدرت ادراک در حدی که بتوانند وحی الهی را آن ‌طور که هست درک کنند و به مقام ولایت، نبوت و رسالت برسند، نیستند. ظاهرا در بین ایشان نقل نشده که پیامبری داشته باشند، البته عالمانی دارند که با انبیا محشورند و دستورها را گرفته و به قوم خود می‌رسانند.

حضرت آیت‌الله جوادی آملی در توضیح معنای حرف جن که گفت قبل از این که از مقام خود برخیزی تخت را می‌آورم، خاطرنشان کرد: منظور از «قبل از بلند شدن» یا نشست و برخاست عادی است و یا این‌که منظور این است که صبح که برای انجام امور مردم می‌نشینی، قبل از این‌که ظهر برای انجام تکلیف برخیزی، تخت را می‌آورم.

اگر بخواهیم قرآن بخوانیم و به آن عمل نکنیم اشکال فراوانی داریم

این مفسر برجسته قرآن کریم گفت: قدرت و امانت برای کارگزاران دو عنصر محوری است. قرآن که مدیریت و مدبریت را مطرح می‌کند می‌فرماید هر کس در هر جایی که هست باید این دو عنصر را داشته باشد یعنی کارآمد و پاک باشد. اگر کسی بخواهد نظام اسلامی داشته باشد راهش این است، ولی اگر بخواهیم قرآن بخوانیم و به آن عمل نکنیم اشکال فراوانی داریم.

حضرت آیت‌الله جوادی آملی گفت: تعبیر قرآن درباره آن کسی که تخت را از یمن آورد «الذی عنده علم من الکتاب» است، یعنی جزئی از علم الکتاب را می‌دانست اما روایاتی که ذیل این آیه سوره رعد آمده «ومَن عِندَهُ عِلمُ الکِتابِ»، بر وجود مبارک حضرت امیر علیه‌السلام تطبیق شده است، یعنی حضرت همه علم الکتاب را دارد.

این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به شکرگزاری حضرت سلیمان علیه‌السلام پس از آوردن تخت ملکه سبا، خاطرنشان کرد: شکر دو خصیصه دارد که قید موجود است و صید مفقود. کسی که نعمتی دارد اگر شاکر باشد، نعمت موجود را به بند می‌کشد و حفظ می‌کند و آنچه را هم که ندارد صید می‌کند و این معنای «لإن شکرتم لأزیدنّکم» است.

حضرت آیت‌الله جوادی آملی گفت: درباره چگونگی آوردن تخت ملکه سبا از یمن اقوال مختلفی چون «طی الارض، طَفره، تجدد اَمثال و اسم اعظم» گفته شده است؛ اسم اعظم هم لفظ نیست تا کسی با دانستن آن کاری انجام دهد، مفهوم هم نیست تا کسی معنا و مفهوم آن را تصور کند و برنامه‌ای انجام دهد. این چنین نیست که عالم هرج و مرج باشد و با لفظ و مفهوم اداره شود، این عالم با نظم و نظام علّی و معلولی اداره می‌شود و علت باید قوی‌تر از معلول باشد.

وی ادامه داد: آنچه که ما با آن روبرو هستیم الفاظ است که این الفاظ اسماء المفاهیم است، نه از این الفاظ کاری ساخته است و نه از این مفاهیم، مفاهیم هم اسماء المصادیق است که از این مصادیق هم کاری ساخته نیست، این مصادیق مظهر یک سلسله واقعیات هستند که اینها اسماء الهی هستند. آنچه که در مرحله چهارم است و از آن به «بأسمائِک التی ملأت أرکان کل شیء» تعبیر شده، اسماء صغیر یا عظیم یا اعظم الهی است که با این اسماء الهی کار انجام و زمان و زمین اداره می‌شود.

این مفسر برجسته قرآن کریم ابرازداشت: اسماء الهی مقامات حقیقی و عینی است که انسان مظهر آن می‌شود؛ اهل‌بیت علیهم‌السلام مظهر این اسماء هستند که آن شمس در این آینه می‌تابد؛ اگر اسم شافی در این آینه تابید به برکت او بیمار شفا می‌یابد، اگر اسم رزاق در این آینه تابید به برکت او خلایق روزی می‌خورند. البته این مطالب با درس و بحث حل نمی‌شود، مربوط به بخش عملی است و به قداست روح وابسته است، با علوم قریبه و علوم غریبه حل نمی‌شود، بلکه به بخش انگیزه و اراده مربوط است. وقتی با درس و بحث حل نمی شود، تو چه می‌دانی که چیست و من چه می‌دانم که چیست، «ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء»