آن‌هایى که در مبارزه‌هاى با دشمنان بزرگ پیروز مى‌شوند، کسانى را به خاک مى‌نشانند و قدرت‌هایى را نابود مى‌کنند، گرفتارى بزرگشان در مبارزه با نفس خودشان است. این غرورى که به ما دست مى‌دهد، این هوس و شهوتى که به ما عارض مى‌شود، این غفلت و نسیان از یاد خدا که ما را فرا مى‌گیرد، این شیطان‌صفتى‌اى که در معامله‌ى با برادرانمان، با جامعه‌مان و با حوادث دوروبرمان به ما عارض مى‌شود، آن شیطان درونى است؛ این است که باید آن را علاج بکنیم.»[7]

حوزه‌ی تأثیر دشمن بیرونی و درونی چگونه است؟

شناسایی اینکه دشمنان درونی و بیرونی از چه راهی و چگونه می‌توانند به ما حمله کنند و یا بر ما غلبه نمایند، باعث خواهد شد که با مراقبت بیشتر و دوری از غفلت، زمینه‌های پیروزی خودمان و پیشرفت خودمان را ادامه دهیم. مقام معظم رهبری می‌فرمایند: «هرجا شما اختلاف دیدید، جست‌وجو کنید، بدون دشوارى شیطان را در آن‌جا خواهید یافت... پشت سر همه‌ى اختلافات یا خودخواهی‌ها و جاه‌طلبی‌ها و منیت‌هاى ماست و یا شیطان‌هاى خارجى، یعنى دست‌هاى دشمن و استکبار و قدرت‌هاى ظالم و ستمگر.»[8]

«محیط اسلامى - چه افراد و چه ملت‌ها - همواره در معرض این دو گونه تهدید قرار داشته و امروز بیش از همیشه قرار دارد. ترویج متعمدانه‌ى فساد در کشورهاى اسلامى و تحمیل فرهنگ غربى که از سوى برخى رژیم‌هاى وابسته نیز به آن کمک مى‌شود و از رفتار فردى تا شکل شهرسازى و محیط عمومى زندگى و مطبوعات و غیره را در بر مى‌گیرد، از یک‌سو و فشارهاى نظامى و سیاسى و اقتصادى بر بعض ملت‌هاى مسلمان و کشتارهاى لبنان و فلسطین و بوسنى و کشمیر و چچنستان و افغانستان و غیره از سوى دیگر، شاهد بارز وجود این دو گونه تهدید در محیط‌هاى اسلامى است.»[9]

«وقتى جامعه‌اى روحیه‌اش قوى شد، دشمن نمى‌تواند به آن زور بگوید. وقتى زورگویان دنیا بخواهند سوار فرد، جماعت و یا ملتى شوند، اولین اقدامشان این است که روحیه‌ى آن فرد یا ملت را بشکنند و احساس توانایى و ایستادگى‌اش را از بین ببرند. تا زمانى که احساس قدرت و توانایى و روحیه در یک ملت و جماعتى وجود دارد، هیچ‌کس نمى‌تواند بر آن فائق آید؛ نه دشمنان بیرونى و نه دشمنان درونى؛ تنبلى و بى‌عارى و بى‌کارگى.»[10]

راه‌های مقابله با دشمن درونی و بیرونی

در مواجهه با این دشمنان درونی و بیرونی چگونه باید برخورد کرد؟ آیا در برابر آن‌ها باید انفعال پیش گرفت یا موانع را از سر راه برداشت؟ چگونه می‌توان این موانع را برداشت؟ آیا در برخورد با هرگونه از این دشمنان، باید یک روش پیش گرفت؟ رهبر معظم انقلاب در این باره می‌فرمایند:

 

«به همه‌ى ملت ایران توصیه مى‌کنم که موانع راه را شما باید بردارید. راه براى ما روشن است؛ موانع راه هم براى ملت ایران روشن است. باید این موانع را بردارید؛ هم موانع درونى و هم موانع بیرونى را. موانع درونى را باید با تضرع به درگاه پروردگار، با دعا، با توجه، با تربیت و تهذیب نفس، با تقویت اخلاق، با عبادت و با توسل، از پیش پا بردارید. اگر دل ما سالم نباشد، نمى‌توانیم دنیاى سالمى درست کنیم. اگر در درون خودمان معیوب باشیم، نمى‌توانیم عیب جامعه و جهان را برطرف کنیم. ملت ایران بار سنگینى بردوش دارد و باید آن را به منزل برساند. باید دنیایى بسازد که هم براى خودش شیرین باشد و هم براى جوامع دیگر. شما مى‌توانید چنین کارى بکنید؛ اما شرطش این است که هر یک از ما، درصدد تهذیب نفس خودمان باشیم. نماز با توجه، انس با قرآن، دعا و توسل، تضرع، روزه‌ى ماه رمضان و عبادات نیمه‌شب، مخصوصاً براى جوانان، که تأثیرپذیریشان زیاد است، مى‌تواند مهذب نفس باشد و اما، موانع بیرونى.

 

امروز سنگر اصلى در سطح عالم، جمهورى اسلامى است. این سنگر را باید محکم نگه دارید. با چه چیز؟ با اتحاد و اتفاق؛ با همدلى میان آحاد مردم و میان مردم و مسئولین کشور؛ با همدلى میان مردم و دولت، میان مردم و مجلس، میان دولت و مجلس، میان کارگزاران کشور و میان آحاد مردم. گروه‌هاى مختلف، جناح‌هاى مختلف، سیاست‌ها و جهت‌گیری‌هاى مختلف، در مقابله با دشمن، باید با هم باشند و کارى نکنند که دشمن سوء استفاده کند. اختلاف سیاسى مانعى ندارد؛ اختلاف نظر مانعى ندارد؛ مبارزات انتخاباتى به شکل سالم، مانعى ندارد؛ اما خراب کردن یک‌دیگر، خراب کردن چهره‌ى کشور، خراب کردن ذهن مردم و چهره‌ى مسئولین دلسوز، اشکال دارد. ایجاد سؤال و ابهام در ذهن مردم، اشکال دارد. با وحدت و یک‌پارچگى، «کأنهم بنیان مرصوص»، مثل یک دژ پولادین، در مقابل دشمن بایستید؛ مثل چند برادر در یک خانه. ممکن است دو برادر از یک‌دیگر کدورت و گله هم داشته باشند، اما در مقابل کسى که به خانه‌ى آن‌ها حمله مى‌کند، دوش به دوش، باید در کنار هم بایستند. آحاد ملت باید این گونه باشند. این، یکى از ویژگی‌هایى است که در این سنگر مى‌توانید حفظ کنید.»[11]

و در پایان نصیحتی پدرانه...

«مراقب دشمن باشید؛ نه فقط دشمنى که از مرز حمله مى‌کند، بلکه دشمنى که به مرزهاى درون وجود ما حمله مى‌کند؛ اراده‌ى ما را تضعیف مى‌کند، ایمان ما را تضعیف مى‌کند، عزم قاطع ما را بر کار کردن تضعیف مى‌کند، عمل ما را از خلوص و صفا خالى مى‌کند. دشمن حقیقى این است. اگر ما توانستیم با این دشمن دست و پنجه نرم کنیم و بینى او را به خاک بمالیم، آن‌وقت در مقابل آن دشمن بیرونى دست ما پُر است. آن کسى‌که در میدان جنگ دچار هزیمت مى‌شود، قبلاً در درون خود دچار هزیمت شده است. اگر در درون خود دچار هزیمت نشویم، در بیرون هیچ دشمنى نمى‌تواند ما را منهزم کند.»[12](*)

پی‌نوشت‌ها:

[1] بیانات در اجتماع بزرگ زائران و مجاوران حضرت على‌بن‌موسى‌الرضا(علیه‌السلام) در روز عید سعید غدیرخم، 12/12/1380

[2] بیانات در اجتماع مردم مشهد مقدس و زائران حضرت ثامن‌الحجج، على‌بن‌موسى‌الرضا(علیه‌السلام) در روز عید سعید فطر، 15/01/1371

[3] پیام به حجاج بیت‌الله الحرام، 28/12/1377

[4] بیانات در خطبه‌هاى نماز جمعه‌ى تهران، 28/02/1380

[5] بیانات در دیدار مردم قم، 19/10/1381

[6]  بیانات در دیدار اعضاى هیئت دولت، 8/6/1384

[7] سخنرانى در دیدار با اقشار گوناگون، 17/7/1370

[8] سخنرانى در دیدار با جمع کثیرى از دانشگاهیان و طلاب حوزه‌هاى علمیه، 29/9/1368

[9] پیام به مناسبت برگزارى کنگره‌ی عظیم عبادى سیاسى حج، 4/2/1375

[10]  بیانات در دیدار قاریان قرآن کریم، 6/8/1382

[11] بیانات در اجتماع مردم مشهد مقدس و زائران حضرت ثامن‌الحجج، على‌بن‌موسى‌الرضا(علیه‌السلام) در روز عید سعید فطر، 15/1/1371