پیامبراکرم (ص) در این باره فرموده است: «کسی که به سخن سخنرانی گوش فرا دهد (از روی تسلیم و رضا) او را (به نوعی) پرستش کرده است؛ اگر این سخنران از سوی خداوند سخن بگوید. شنونده خدا را پرستیده است و اگر از سوی ابلیس (شیطان) سخن می گوید: ابلیس را عبادت و بندگی کرده است. امام صادق(ع) نیز در این باره فرموده است: «هنگامی که مردم در راه نافرمانی خداوند عزوجل می روند، پس اگر سواره روند (و در گناه و معصیت تندروی کنند)، از سواره نظام شیطان اند و اگر پیاده روند (و در معصیت به آرامی حرکت کنند و اندک اندک گناه انجام دهند) از پیاده نظام ابلیس خواهند بود.

 

می دانیم که شیطان سوگند یاد کرده که انسان را بدبخت کند. راه بدبخت کردن انسان ها هم این است که با حیله ها و ظاهرسازی ها و وسوسه ها و ... نگذارد که آنها به دستورات حیاتبخش الهی عمل کنند و به هر طریق ممکن آنها را به مخالفت با خداوند متعال یعنی کاری که خودش کرد و بدبخت شد وادارد تا انسان ها نیز مانند خودش بدبخت و جهنمی شوند؛ حالا به هر مقداری که در این کار موفق شود، اغواشده ها و غافلان و جاهلان و ستمکاران و کفار و مشرکان را در زیر سلطه بندگی خویش کشیده است. به همین جهت، انسان خیلی باید مراقب اندیشه ها، تفکرات، گفتارها و کردارهای خویش باشد.

 

سعی کند و از خداوند سبحان عاجزانه و مصرانه بخواهد که شر این اهریمن نابکار و شیطان صفتان جنی و انسی را از عرصه اندیشه ها، گفتارها و اعمال او دور سازد. واقعا خطر جدی ، مهلک و خانمان برانداز است و اگر انسان همیشه و با تاکید مجدد عرض می کنم که همیشه مراقب نباشد و با ذکر و یاد خداوند متعال و دوری از مصاحبت با کسانی که در این خصوص توجه لازم را ندارند و خودداری از حضور در محیط هایی که فاسد است و حفظ گوش و چشم و سایر اعضا از گناه راه این دیو را بر عرصه وجود خویش نبندد چنان با دست این لعین گام به گام و آرام آرام در مرداب نافرمانی حضرت حق فرو می رود که آنگاه متوجه عمق خسارت وارده می شود که دیگر راه برگشت و نجات از مرداب هوس و گناه برایش بسیار سخت و طولانی است.